عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ ترانه‌ی«دایه‌دایه» مشهورترین و پرآوازه‌ترین سروده‌ی لری در مقام «سه‌پا» بوده که سیرتاریخی عجیبی داشته تابه امروزکه مرزهای لرستان را درهم نوردیده و بیشتر موسیقی‌دانان و مردم کشور با این ترانه آشنا هستند، نخستین بار توسط هنرمندان دوران قاجار در لرستان ساخته شد.
نخستین بار توسط غلام جمشیدی دردهه سی خورشیدی با اضافه نمودن بیت موتورچی اجرا شد و سپس استادعلیرضا حسین خانی و پیرولی کریمی ، حشمت رشیدی و بسیاری از نوازندگان لر اجرا های گوناگون از این تصنیف داشتند . با آغاز جنگ محمد میرزاوندی آن را دوباره زنده کرد و با صدای رضا سقایی جنبه ملی یافت.
بیشتر بدانید:
ضمن تشکر از زحمات کادر محترم عصر ايران؛
از اصحاب رسانه توقع مي رود زماني که قصد تهيه محتواي مستندگونه دارند، با دقت و ظرافت بيشتري وارد اين حوزه شوند و حتي اگر خود تهيه کننده ي برنامه، اطلاع دقيقي از تاريخ و پيشينه استان و اقوام مورد نظر ندارد، در انتخاب کارشناس بومي، نهايت دقت را داشته باشد تا شخصي آگاه و غيرمغرض را انتخاب کند.
در اين فيلم، که پيرامون ترانه ي فولکلور "دايه دايه" ساخته شده، مشخص نيست آقاي غلام سبزعلي -که در برنامه به عنوان کارشناس حضور دارد- با چه انگيزه اي وقتي که کل محتواي برنامه در مورد خان ايل بيرانوند يعني عليمردان خان بيرانوند و پسر ايشان محمد خان است، از بردن نام "بيرانوند" در طول برنامه خودداري مي کند و به گفتن "محمدخان فيلي" اکتفا مي کند.
گوينده نيز به تبعيت از ايشان، به گفتن "فيلي" اکتفا مي کند. نمي دانم خانم طاعتي و ديگر سازندگان برنامه چقدر با تاريخ و اقوام لرستان آشنايي دارند؛ مثل اين است نام شخصي "علي کر بيرانوند" باشد و به او بگوييد علي کر! و بيرانوندش را حذف کنيد. (کر يا فيلي، تيره هايي از ايل بيرانوند هستند). اين مساله بخصوص زماني که صحبت از تاريخ و يکي از بزرگترين خوانين دوره قاجار در محدوده غرب کشور باشد فاجعه بار تر است زيرا عليمردان خان، خان ايل بيرانوند و کنترل کننده استانهاي غربي کشور در دوران خود بوده.
لرها در واقع به صدای مردانه علاقه مند هستند.
از موسيقي مقامي هر چقدر بنويسيد بازم كم هستش. منتظر بقيه ش هستم