دکتر حسن تقی زاده انصاری، فعال صنعت گردشگری در یادداشتی نوشت: شعار سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در 27 سپتامبر 2020 «گردشگری و توسعه روستایی» تعیین شده است تا از ظرفیت‌های بی بدیل و منحصر به فرد این بخش در ایجاد توسعه اقتصادی و فراهم آوردن فرصت هایی در خارج از شهرهای بزرگ استفاده شود، اما چرا سازمان UNWTO توجه همگان را در روز جهانی گردشگری ( 27 سپتامبر 2020 ) علیرغم وجود بحران کرونا و خسارت‌های ناشی از آن در حوزه گردشگری به این موضوع مهم جلب کرده است؟
گردشگری روستایی یکی از فعالیتهای مهم اقتصادی مورد توجه است که گروهی آن را بخشی از بازار گردشگری و گروهی دیگر آن را سیاستی برای توسعه روستاها قلمداد می نمایند.
مهاجرت از روستاها به شهرهای بزرگ و کوچک و خالی شدن سکونت گاه های روستایی و تغییر سبک زندگی مردم جهان به زندگی صنعتی از عواملی است که موجب شده است سیاستمداران به توسعه روستاها از طریق گردشگری اهمیت دهند؛ شاید گردشگری روستایی راه‌حلی برای همه دردها، مسائل و مشکلات نواحی روستایی نباشد اما یکی از شیوه هایی است که ممکن است آثار مهم اقتصادی در پی داشته باشد.
همانطور که گردشگری روستایی تقاضا برای هنرهای دستی و دیگر فعالیت‌هایی که به نیروی کار بیشتر نیاز دارند را بالا می برد به همان اندازه هم گردشگرانی را خارج از فضای اقتصاد روستا جذب می‌کند که از یک طرف شرایطی را برای بازسازی سکونت گاه های روستایی که خالی از سکنه شده اند فراهم می آورد و مهاجرت معکوس ایجاد می کند و از طرف دیگر به ایجاد شغل و توانمند سازی روستائیان و کاهش فقر و توزیع ثروت و احیای هنر، فرهنگ و غذاهای بومی محلی کمک شایانی می نماید.
بی شک انتخاب این شعار برای روز جهانی گردشگری و سال پیش رو در شرایط کنونی بحران مؤکد و ضروری است. توجه به ظرفیت‌های بی نظیر صنعت گردشگری برای رشد و توسعه مناطق روستایی، حفظ و پاسداشت آداب و سنن بی بدلیل روستایی، حمایت از پروژه های حفاظت از محیط زیست و کمک به جوامع محلی روستاها برای حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی و طبیعی منحصر به فرد آنها ضروری به نظر می رسد.
مفهوم گردشگری پایدار مدتی است که جایگاه خود را پیدا کرده است؛ گردشگری پایدار می‌تواند سهم بسزایی در تنوع سازی اقتصاد و توسعه پایدار داشته باشد با ایجاد شغل و درآمد موجب توسعه مناطق کم برخوردار و توسعه نیافته می شود و از سوی دیگر با توجه به اکولوژی منطقه از تخریب جلوگیری و به سوی حفاظت گام برمی‌دارد. ایران نیز به لحاظ دارا بودن روستاهای بکر و خاص بسیار توانمند است که از آن جمله می‌توان به ابیانه، ماسوله، کندوان و جواهرده اشاره کرد، اما در این میان روستاهایی هم هستند که با توجه به پتانسیل های مهم اقتصادی، کشاورزی و گردشگری ساکنانش راه شهرها را در پیش گرفته اند و در این میان پیشنهاد می‌شود همگام با توجه جهانیان به توسعه روستایی در درجه نخست فرهنگ سازی، اطلاع‌رسانی و تبلیغات صحیح با توجه به گردشگری پایدار همراه با تهیه و تصویب طرحی جامع برای مناطق روستایی گام برداشته شود و در این میان توجه به ساخت و بهبود زیر ساخت های لازم به منظور حفظ و احیای روستاهای مستعد و هدف گردشگری، ارائه مشوق های لازم به فعالان محلی برای فراهم کردن مشارکت حداکثری روستائیان و آموزش جوامع محلی و ترویج رعایت کد های اخلاقی از سوی گردشگران و دست اندکاران با توجه به اهداف هفده گانه توسعه پایدار سازمان ملل متحد تاکید می شود.
لذا ارائه و یا تجدید نظر در نحوه در نظر گرفتن مشوق های سرمایه گذاری و بسترسازی برای جلب مشارکت حداکثری بخش خصوصی و حمایتهای قانونی لازم و تسهیل گر به منظور سرمایه گذاری مولد در مناطق روستایی نیز از جمله عواملی هستند که سیاستگذاران باید به آن توجه نمایند تا شعار « گردشگری و توسعه روستایی» به مقام عمل درآید.