به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، زنده یاد «محمدحسین حَرَمی در سال ۱۳۳۲ شمسی در تهران، محله قنات‌آباد متولد شد. پدرش آشیخ محمدقاسم از روحانیون و وعاظ تهران و از علاقه‌مندان به آیت‌الله کاشانی و شهید نواب صفوی بود و در بیوت مراجع و علمای تهران و عراق منبر می‌رفت و از طرف برخی مراجع عظام، اجازه نقل حدیث دریافت کرده بود و بعد از این‌که نهضت اسلامی امام خمینی در سال ۱۳۴۱ آغاز شد، وی نیز از هواداران نهضت و از علاقه‌مندان به امام خمینی بود.
محمدحسین در خانواده‌ای دینی و علاقه‌مند به مسائل سیاسی رشد یافت. دوران کودکی و نوجوانی او مصادف با بیداری اسلامی ملت ایران و قیام آن‌ها علیه حکومت پهلوی بود. پس از طی دوران ابتدایی و متوسطه در مدارس اسلامی، به دلیل اقامت پدربزرگش آشیخ غلامحسین خویی که به دلیل اقامت در کربلا و حضور مداوم در حرم مطهر امام حسین (ع) و خدمت به زائران حرم به «کبوتر حرم» مشهور بود، سفری یک‌ساله به همراه خانواده به عراق داشت و در آن‌جا موفق شد در چند نوبت به ملاقات امام خمینی نائل شود. همین ملاقات‌ها وی را به سوی فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی علیه رژیم شاه کشاند. پس از بازگشت از کربلا، سفری به سوریه، لبنان و مصر داشت و در آن‌جا امام موسی صدر و عده‌ای از مبارزین خارج از کشور را ملاقات کرد. ارتباطات محمدحسین حرمی با خارج از کشور، با دریافت اعلامیه‌های حضرت امام و تکثیر و توزیع آن‌ها در داخل ادامه یافت تا این‌که در تابستان ۱۳۵۴ مورد شناسایی ساواک قرار گرفت.
وی که جوانی ۲۲ ساله بود در کمیته مشترک ضدخرابکاری به مدت سه ماه، تحت شدیدترین شکنجه و بازجویی قرار گرفت و نهایتاً به جرم «اقدام علیه امنیت ملی و ارتباط با گروه‌های خرابکار» به شش سال زندان محکوم و به زندان قصر منتقل شد. وی سی و هفت ماه در زندان ماند و مقارن با پیروزی انقلاب اسلامی در آبان ۱۳۵۷ از زندان آزاد شد. پس از ورود امام خمینی به تهران در بهمن ۱۳۵۷، محمدحسین حرمی مدتی در کمیته استقبال از امام و مقرّ امام در مدارس رفاه و علوی فعالیت داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در سمت‌های مختلفی در حوزه صدا و سیما در استان‌های تهران و سیستان و بلوچستان خدمت کرد و نهایتاً با مدیریت شبکه ۵ تلویزیون جمهوری اسلامی ایران بازنشسته شد و کماکان به فعالیت‌های انقلابی ادامه داد.