«علی‌محمد دعاگو» رئیس اداره محیط زیست شهرستان محمودآباد در گفت‌وگو با ایلنا، در مورد وضعیت آلودگی بخش ساحلی شهرستان محمودآباد گفت: سطح آبهای زیرزمینی در شهرستان‌های ساحلی بالا است و مشکل دفع پساب در تمام شهرهای ساحلی شبیه هم است، متاسفانه به غیر از یک الی دو شهر استان مازندران بقیه شهرهای ما مجهز به سیستم تصفیه فاضلاب شهری نیستند.
وی ادامه داد: در خیلی جاها چون فاضلاب‌ها قدرت جذب در زمین را ندارند، به خصوص اگر در کنار رودخانه‌ها و دریا باشند، چاه‌های فاضلاب سریز شده و نشت می‌کند و بنابراین مردم مجبور می‌شوند با ماشین‌های فاضلابکش، چاه را تخلیه کنند.ماشین‌های فاضلاب کش هم مکان مناسب و مجازی را برای تخلیه‌ی فاضلاب‌ها ندارند و ما می‌بینیم که در کنار رودخانه و جاده‌ها تخلیه می‌کنند، ما مدام در تعقیب و گریز و درگیری با این خودروها هستیم.
دعاگو افزود: هر ماه چند دستگاه از این فاضلاب کش‌ها را به دادگاه معرفی می‌کنیم که محکوم شده و جریمه می‌دهند، اما حقیقت این است که در نوار ساحلی چون زیرساخت‌ها آماده نیست و سیستم تصفیه فاضلاب شهری راه‌اندازی نشده و قدرت جذب در لایه های خاک در زمین هم بسیار پایین است، ناگزیر این اتفاق دوباره روی داده و خودروهای فاضلابکش اقدام به تخلیه چاه‌های فاضلاب انسانی و انتشار این آلودگی در مجاری آبهای سطحی می‌کنند که این آلودگی در نهایت از طریق همین مجاری آبهای سطحی به دریا منتقل می‌شود که میزان کلیفرم‌های مدفوعی و آنتروکوک روده‌ای در سطح شناگاه‌ها را از میزان استاندارد بیشتر می‌کند و به دلیل همین آلودگی در بعضی طرح‌ها شنا را ممنوع اعلام کردیم.
وی با تاکید بر آلودگی آب ساحلی منطقه گفت: خود ما هم نمونه‌های آب دریا را به صورت فصلی نمونه‌برداری و بررسی آزمایشگاهی می‌کنیم و در بعضی شناگاه‌ها که میزان آلودگی از حد مجاز بیشتر است، شنا را ممنوع اعلام کردیم.
دعاگو بیان کرد: امسال با وجودی که به دلیل کرونا کل ساحل را برای ورود ممنوع کردیم، اما به دلیل آلودگی هم دو طرح سالم‌سازی شنا در دریا را تعطیل کردیم و در سال‌های گذشته هم همین این طور بوده است، نمونه‌هایی که از دو شناگاه گرفتیم یکی در مجاورات مرکز زباله و دیگری در مجاورت رودخانه است. آلودگی باکتری روده در نمونه‌های هر دوی این شناگاه‌ها در سال‌های اخیر بیشتر از حد مجاز بوده است و به همین دلیل آن مناطق را شنا ممنوع اعلام کردیم و اجازه ندادیم طرح سالم سازی در آنجا اجرا شود.
وی ادامه داد: این موضوع فقط به محمودآباد مربوط نیست، بلکه تمام شهرهای ساحلی این مشکل را دارند، اصول کار این است که تصفیه فاضلاب شهری در شهرهای ساحلی اجرا شود که البته این مهم در شهر ما در فاز مطالعاتی قرار دارد.
دعاگو بیان کرد: موضوع مدیریت فاضلاب‌کش‌ها بارها در شورای بهداشت استان و شهرستان مطرح شد، اما هنوز راهی برای کنترل پیدا نشده تا از این معضل خلاص شویم، چون ماشین‌های فاضلابکش در شهرهای ساحلی که فاقد سیستم تصفیه فاضلاب شهری هستند، یک معضل هستند و مشکل ما اصلا فاضلاب صنعتی نیست، چون در محمودآباد فقط یک شهرک صنعتی داریم که آن هم 10 کیلومتر از دریا فاصله دارد و دارای تصفیه خانه‌ای مجهز است. مشکل آلودگی آب دریا در شهر ما بیشتر مربوط به بالا بودن حد کلیفرم مدفوعی و باکتری‌های روده‌ای است که مشخصا از فاضلاب خانگی نشات می‌گیرد.
وی افزود: وظیفه‌ی اصلی شرکت آب و فاضلاب تامین آب سالم و احداث تصفیه خانه‌های فاضلاب شهری و روستایی است که هنوز ما تصفیه‌خانه فاضلاب شهری نداریم، تا چه رسد به اینکه فاضلاب‌های روستایی را تصفیه کنیم. محمود آباد شهرستانی است که بیشتر ساکنان آن را روستاییان تشکیل می‌دهند و باید به فاضلاب روستایی هم توجه کرده و مدیریت آن را هم مدنظر قرار داد. راه اصولی این است که وزارت نیرو سیستم تصفیه فاضلاب شهری ایجاد کند.حتی بعضی از ادارات ما از اداره آب و فاضلاب شکایت کردند و آب و فاضلاب هم می‌گوید، دولت اگر به من اعتبار دهد من این کار را انجام می‌دهم، البته انتخاب جایگاه تصفیه خانه انجام شده و پژوهش‌هایی برای مطالعات شبکه انتقال در حال انجام است، اما چون پول و اعتبار کم است شاید سالیان زیادی زمان ببرد.
وی با تاکید بر مشکل فاضلاب منطقه گفت: در برخورد با فاضلاب‌کش‌ها آنها را به دادگاه کشاندیم و در نهایت محکوم هم شدند، اما دوباره به کار خود ادامه دادند. البته مشکل خانه‌های ساخته شده در چند سال اخیر کم‌تر شده است، چون سال‌های قبل شهرداری‌ها برای ساخت و ساز در سواحل دریا از ما استعلام نمی‌کردند، اما حدود چهار سالی است که از طریق استانداری ملزم شدند در زمان احداث و بهره برداری واحدهای مسکونی از ما استعلام می‌گیرند و کارشناسان ما مالکان این واحدها را ملزم می‌کنند تا از سپتیک تانک برای واحدهای با تعداد کم و استفاده از سیستم تصفیه فاضلاب برای مجتمع های مسکونی استفاده کنند.