عصرایران؛ احسان محمدی- «چقدر این پرسپولیس بد بود»، «راز قهرمانی پرسپولیس در لیگ نبودن اوساگونا بود»، «رادوشویچ همه آمارهای خوبش را بر باد داد»، «مهدی شیری نشان داد رامین رضاییان چه بازیکن خوبی بود»، «عملکرد فنی یحیی گل‌محمدی فاجعه بود» و ... اینها گوشه‌ای از حرف‌های هواداران پرسپولیس در شبکه‌های اجتماعی در طول 120 دقیقه بازی و ضربات پنالتی بود.
این شاید بدترین عملکرد پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی نبود اما یکی از تلخ‌ترین بازی‌هایی است که هواداران پرسپولیس در این چندسال به خاطر می‌آورند. آنها در ضربات پنالتی مقابل استقلال تهران شکست خوردند، فینال جام حذفی را از دست دادند و از همه بدتر اینکه آنقدر بی‌کیفیت بازی کردند که بعید است با تانک هم بتوانند از عملکردشان دفاع کنند.
بازی هنوز شکل نگرفته بود که مهدی قائدی پا به توپ شد و به سبک نیمار، به بشار رسن لایی زد و با یک کات توی پای دقیق دروازه رادوشویچ را باز کرد. این آغاز آتش‌بازی پسران فرهاد مجیدی بود. آنها اگر کمی دقت می‌کردند روی هر حمله می‌توانستند به گل برسند. یحیی گل‌محمدی که به شکل عجیبی کمال کامیابی‌نیا را بیرون گذاشته بود در همان 30 دقیقه او را جانشین مهدی شیری کرد. هافبکی که در طول یک سال به زحمت پنج سانتر قابل قبول می‌کند. پرسپولیسی‌ها به خاطر نمایش بدشان حتماً از نتیجه نیمه اول راضی بودند. شکست یک بر صفر قابل جبران بود. در این نیمه انگار تاکتیک تیم این بود که توپ را به مهدی ترابی بدهند و او همه را از پیش رو بردارد و موقعیت بسازد!
نیمه دوم، محمد نادری جانشین سیدجلال حسینی شد، پرسپولیس خیلی زود به گل رسید. بشار رسن که در نیمه اول در شبکه‌های اجتماعی به سوژه طنز تبدیل شده بود با شوتی سرکش بازی را به تساوی کشاند اما محمد نادری بعد از ده دقیقه بازی مصدوم شد تا اوساگونا به زمین بیاید و خیلی ها را دلتنگ بودیمیر کند! پرسپولیس کمی جان گرفت ولی هنوز در خلق موقعیت درمانده بود تا اینکه در دقیقه 89 علی علیپور که پاس گل اول را داده بود روی سانتر کامیابی‌نیا گل دوم را زد. پرسپولیس 2-1 استقلال.
همه چیز آنقدر تمام شده به نظر می‌رسید که مدافعان پرسپولیس به جای حفظ توپ، زیر آن می زدند. دفع توپ‌های مبتدیانه مقابل بازیکنان حریص استقلال خودزنی محض بود. دقیقه 93 سانتر هروه میلیچ درست روی پیشانی محمد دانشگر نشست. بازیکنی که در ده روز گذشته چند بار از استقلال اخراج شد و برگشت. او شاید مهمترین گل زندگی‌اش را زد. این گل بیش از هر چیزی نشان داد که پرسپولیس شایسته بردن این بازی نیست. تیمی که چهار بار در لیگ قهرمان شده و بهترین خط دفاعی را در چند سال اخیر داشته است حق ندارد در چنین لحظاتی این همه ناشیانه عمل کند. پرسپولیس 2-2 استقلال.
بازی در دقایق اضافه تعریفی نداشت. در پنالتی اما دیاباته مثل همیشه گل زد، احمد نوراللهی مقهور شیرجه سید حسین حسینی شد و اوساگونا یک ضربه دیگر را به سمت دریاچه آزادی زد تا نشان داد با این کیفیت هر دقیقه بازی کردنش ظلم به جوان‌های ایرانی است که از روی نیمکت باید بازی او را نگاه کنند. وریا غفوری، هروه میلیچ و ارسلان مطهری سه گل دیگر زدند تا تک گل امید عالیشاه بی‌اثر شود.
تیم بهتر بازی را برد. استقلال به فینال جام حذفی رفت تا فرهاد مجیدی به خوبی خودش را در دل هواداران استقلال جا کند. او در دومین شهرآوردش پرسپولیس و یحیی گل محمدی را شکست داد. در لیگ هم تا آخرین دقایق پیروز بود ولی رسن آن بازی را به تساوی کشاند و نکته عجیب اینکه گل‌محمدی هم در آن بازی یک پرسپولیس آشفته و سردرگم را مقابل استقلال هدایت کرد.
حریف استقلال در فینال تراکتور است که یک روز بیشتر استراحت کرده و البته حریفش نفت مسجدسلیمان را در 90 دقیقه بُرد ولی با این اشتهای سیری‌ناپذیر که بازیکنان استقلال از خود نشان دادند جام قهرمانی دور از دسترس نیست. جامی که با شکست پرسپولیس در مسیر فتح می‌تواند شیرین‌تر از هر زمان دیگری باشد. تبریک به استقلالی‌ها برای نمایش بهتر و شجاعانه‌ترشان.