مریم اطیابی در کانال میراث باشی نوشت:
ترانس موزه فرش ایران در حالی از دوم تیرماه ۹۹ سوخته که پروسه تامین اعتبار و سفارش آن به کارخانه مربوطه تا کنون طول کشیده است.
اکنون خبر می‌رسد هرچند ترانس مربوطه به تهران رسیده است اما میراث فرهنگی تهران در انتظار صدور مجوز اداره برق برای نصب این ترانس است چرا که نصب آن ساده نیست و برق منطقه باید اعلام خاموشی بدهد و...
سوخت ترانس یک اتفاق معمولی است اما این دوماهی که موزه خاموش و تاریک بوده است کارکنان اداری موزه و یگان حفاظت میراث فرهنگی و سربازان حاضر در موزه همگی در عذابند.
از سویی مساله دیگر فرش‌های داخل مخزنند که همین طور روی هم قرار دارند و البته فرش‌هایی که در داخل سالن موزه بدون دستگاه تهویه، گرمای شدید و تاریکی قرار دارند.
هر چند هر روز بازرسی انجام می‌شود اما این بازرسی به یمن نبود برق، با چراغ قوه و بدون دقت کافی انجام می‌شود.
علی القاعده باید تعداد تخته فرش‌های موزه به دلیل حضور نیروهای حفاظتی درست باشد اما آیا می‌شود گرمای عجیب این مدت به فرش‌ها آسیبی نرسانده باشد؟!
مساله مهم دیگر قطع دوربین‌ها و امنیت موزه است که بسیار بسیار موضوع حائز اهمیتی است.
همچنین پمپ آب فضای سبز هم برقی است و قاعدتا باغ و فضای سبز موزه هم در این مدت از گزند محفوظ نبوده است و فضای سبز در حال خشک شدن است.
حال با وجود آماده بودن ترانس چرا اداره میراث فرهنگی استان تهران و وزارتخانه میراث فرهنگی که دولتی هستند و موزه فرش وابسته آن‌هاست نمی‌توانند حساسیت این موضوع را به اداره برق گوشزد کنند تا این کار اورژانسی انجام شود.
این امروز و فردا کردن چه معنایی دارد و چرا کسی پاسخگو نیست؟اداره برق دولتی است اداره میراث فرهنگی هم دولتی است چرا دولت به داد دولت نمی‌رسد؟
کسی می‌تواند یک دقیقه خود را به جای کارکنان، یگان حفاظت و سربازان این مجموعه بگذارد.
فرض که کارمندان دورکار شوند تکلیف یگان حفاظت و سربازان بخت برگشته و فرش‌هایی که باید اط آنها حفاظت شود چیست؟
چرا کسی به داد موزه فرش ، آثارش و کارکنان مظلومش نمی‌رسد؟!
بیشتر بخوانید:
*موزه‌ها را آنلاین بگردید
*رئیس مرکز ملی فرش: اختصاص ۱۹ هزار میلیارد ریال برای بیمه بافندگان فرش
*موزه دیدنی فرش پایتخت (عکس)