دنباله دار نئووایز بر فراس کلیسایی در روسیه / عکسALEXANDER RYUMIN / GETTY IMAGES
به گزارش بی بی سی؛ در منظومه شمسی دنباله‌دارهای زیادی وجود دارد اما بیشتر آنها کوچکتر و محوتر از آن هستند که با چشم غیرمسلح قابل رویت باشند.
آخرین باری که یک دنباله‌دار نمایشی خیره کننده به راه انداخت هیل-باپ بود که در سال ۱۹۹۷ به زمین نزدیک شد.
دنباله‌دار نئووایز که نام رسمی آن "سی/۲۰۲۰ اف۳" است روز ۲۷ مارس کشف شد و هفته قبل، پیش از سپیده دم در آسمان دیده می شد.
اما این جرم از روز دوشنبه درست بعد از تاریک شدن هوا در افق جایی که خورشید غروب می کند ظاهر شد.
اگر امکان دارد برای دیدن آن به نقطه ای دور از آلودگی نوری - عمدتا دور از شهرهای بزرگ - با افقی باز بروید.
دنباله دار این شب ها بالاتر از افق و زیر "ملاقه" دب اکبر قابل مشاهده است. دنباله دار به تدریج در آسمان بالاتر می رود تا اینکه در ۲۳ ژوئیه در نزدیک ترین فاصله از زمین قرار گیرد یعنی در فاصله حدودا ۱۰۳ میلیون کیلومتری از ما.
یک دوربین چشمی کمک زیادی به پیدا کردن و تماشای این جرم و دنباله بلند آن خواهد کرد.
منجمان می گویند این دنباله‌دار فقط در نیم‌کره شمالی دیده می شود و احتمالا تا اواسط ماه اوت همچنان قابل رویت خواهد بود.
دانشمندان تلسکوپ فضایی نئووایز ناسا، که این دنباله دار را کشف کرد، می گویند قطر این جرم حدود ۵ کیلومتر است و هسته آن متشکل از مواد دوده مانندی است که از زمان تشکیل سیارات یعنی ۴.۶ میلیارد سال قبل به جا مانده.
جو ماسیه‌رو از آزمایشگاه رانش جت ناسا در کالیفرنیا به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که حدود هفت هزار سال طول خواهد کشید تا این دنباله دار بازگردد "پس پیشنهاد من این است که منتظر عبور بعدی نباشد.