به گزارش شهروند، امیرعلی درست پنج ماه بعد از روناک رضایی دچار این حادثه شد. روناک هم مثل امیرعلی قربانی شد. دختربچه‌ای که در آستانه تولد سه سالگی‌اش روی تخت دندانپزشکی همین پزشک جان باخت. او نیز زیر دست همین دکتر ترسید و قلبش تاب نیاورد و جان خود را از دست داد.
روناک مُرد و پنج ماه بعد امیرعلی قربانی شد. امیرعلی اما زنده‌ماند و جانش را از دست نداد، ولی حالا یک‌سال‌ونیم است که فقط نفس‌هایش می‌رود و می‌آید. خانواده ترابی از آن ظهر بهمن ماه سال 97 تا الان یک روز خوش هم نداشته‌اند.
این پزشک دو کودک را قربانی کرد و حالا نیز درحالی حکم پرونده امیرعلی صادر شده که او چشم‌هایش را از دست داده است و روزبه‌روز وخامت حالش بیشتر می‌شود.
چند ماه قبل بود که دادگاه تجدیدنظر نظام پزشکی، خانم دکتر خطاکار را به محرومیت مادام‌العمر از طبابت برای کودکان زیر ١٤سال محکوم کرد. این دندانپزشک اراکی همچنین به مدت یک‌سال از طبابت برای بزرگسالان محروم شد. براساس آنچه دادگاه انتظامی نظام پزشکی اراک اعلام کرد، خانم دکتر درباره به کما رفتن امیرعلی ترابی مقصر شناخته شد و براساس حکم نهایی این دادگاه برای همیشه حق طبابت کودکان و اطفال کمتر از ١٤سال را ندارد. همچنین برای افراد بیشتر از ١٤ سال هم به مدت یک‌سال از اشتغال به حرفه پزشکی محروم شد.
دادگاه این پزشک را در مرگ روناک رضایی‌زاده هم مقصر شناخت و این دندانپزشک را به مدت چهار سال از فعالیت پزشکی برای کودکان کمتر از ١٤سال محروم کرد. همچنین محرومیت یک‌ساله از طبابت برای افراد بزرگ‌تر از ١٤سال هم بخش دیگری از حکم صادرشده این مرجع انتظامی نظام پزشکی است.
از طرف دیگر شعبه 101 دادگاه کیفری دو اراک نیز از جنبه کیفری این پرونده را بررسی کرد و چند وقت پیش درباره مرگ روناک رضایی، خانم دکتر را به پرداخت دیه و سه‌سال زندان محکوم کرد. این درحالی است که صبح دیروز نیز حکم درباره امیرعلی صادر شد و همین شعبه این دکتر را به پرداخت دیه در حق خانواده امیرعلی محکوم کرد، درحالی‌که خانواده امیرعلی در جدال سختی با لحظات دردناک پسرشان به سر می‌برند، پسری که روزبه‌روز حالش بدتر می‌شود.
پدر امیرعلی که روزهای سختی را می‌گذراند و هر لحظه پرپر شدن کودکش را با چشم خود می‌بیند، درباره حکم صادرشده به «شهروند» می‌گوید: «حکم پرونده هفته گذشته صادر شده و دادگاه برای امیرعلی دیه در نظر گرفته است. درحالی‌که پسرم دچار نابینایی، معلولیت تکلمی، معلولیت حرکتی دست و پا، معلولیت بی‌اختیاری ادرار و مدفوع و آسیب مغزی است و از آنجا که به علت کرونا نمی‌توانیم دوره‌های درمان حرکتی او را به‌طور کامل ادامه دهیم، پسرم روزبه‌روز حالش بدتر هم می‌شود.
در این میان تنها چیزی که می‌تواند ما را کمی آرام کند، زندان‌رفتن این پزشک است. یک‌سال و هشت ماه از وقوع این اتفاق تلخ می‌گذرد، اما همچنان پرونده‌ها در راهروهای نظام پزشکی و دادسرا بی‌نتیجه مانده است. تنها مرهم برای ما دیدن مجازات این دکتر است. دو خانواده کودک نازنین‌شان را از دست داده اند و الان یک‌سال و هشت ماه است که داریم عذاب می‌کشیم. باید کسی باشد که مقصر این همه اتفاق تلخ را مجازات کند تا شاید مرهمی باشد بر دل ویران‌شده ما.»