عصر ایران؛ محسن ظهوری ـ کشف یک سنگ تراش‌خورده متعلق به انسانی که یک‌میلیون سال پیش در کنار رودخانه‌ای حوالی مشهد امروز زندگی می‌کرد، یکی از مهم‌ترین کشفیات درباره دست‌ساخته‌های انسان در سرزمین ایران است. قسمت دوم مجموعه «ایران به روایت آثار» را درباره همین موضوع می‌بینید
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در قسمت قبل منتشر شد:
ایران به روایت آثار؛ قسمت اول: جام‌های مارلیک
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شاید به نظر یک تکه سنگ بیاید، اما یک ساتور است؛ ساتور متعلق به انسانی است که یک میلیون سال پیش در حوالی رودخانه‌ای زندگی می‌کرد که حالا آن را کَشَف‌رود می‌نامیم. جایی حوالی شهر مشهد امروز که با پژوهش‌های باستان‌‌شناسی ۸۰ نمونه دست‌ساخته سنگی از بشر آن روزها کشف شد. انسانهای راست‌قامتی که اغلب به‌صورت گروهی اردوگاه خود را نزدیک منابع دائمی آبی برپا میکردند تا به‌راحتی به آب و سنگ و چوب دسترسی داشته باشند. شکارگرانی که حرکت گله‌های شکار را در اطراف رودخانه‌ها یا دریاچه‌ها زیر نظر داشتند و دسته‌جمعی به شکار یک حیوان می‌رفتند. کار شکار که تمام می‌شد، وقت پوست کندن آن بود. ابزارهای دستی برای همین ساخته می‌شد؛ برای شکافتن پوست لاشه حیوانات، بریدن گوشت، شکستن استخوان و دسترسی به مغز آن.
انسانهای شکارگر در یک تا یک‌و‌نیم میلیون سال پیش، با این ابزارهای ابتدایی شاخه درخت را می‌بریدند و زمین را برای درآوردن ریشه‌های خوراکی می‌کندند. ابزاری که امروز ساده به نظر می‌رسد؛ سنگی است که تراش خورده و تیز شده. اما در آن روزگار باید این سنگ‌های کوارتز را که تردتر بودند، می‌یافتند و وقت می‌گذاشتند تا یکی از آنها را بسازند. کوارتز شکننده است و جدا کردن یک تراشه تیز از آن، نیاز به مهارت و کنترل ضربة وارده دارد. صنعتی که در کشف‌رود به خوبی دیده می‌شود. شبیه همان کاری است که اجداد آنها در آفریقا انجام می‌دادند.
پژوهش در این منطقه در سال‌های ۱۳۵۳ و ۵۴ توسط کلود تیبو و علی آریایی انجام گرفت و مجموعه‌های ارزشمندی از دست‌ساخته‌های انسان در یک‌میلیون سال پیش به دست آمد. بزرگ‌ترین این مجموعه‌ها در نزدیکی روستای «آبروان» و سایر مجموعه‌های بزرگ در «چاهک» و «بغبغو» پیدا شدند که حالا این آثار در موزه ملی ایران هستند.
کار تحقیق روی اجداد ما یعنی انسانهای شکارگر اولیه هنوز هم در ایران ادامه دارد. پژوهشگران ردپای آنها را در مناطق مختلفی در سرتاسر ایران امروز یافته‌اند و با هر کشف تازه، دانش ما درباره آنها بیشتر می‌شود.
ممکن سالها بعد اثر ژن انگشت فلان ناندرتال رو بشه از رو اینها کشف کرد بعد این اثر انگشت هم بیفته رو سنگ :/
از اولین های ایران در آخر رسیدیم به یک میلیون سال!
عزیز دل براردر از عمر بیشترین تمدن انسانی بیش از هفت هزار سال نمی گذرد آنگاه شما از یک میلیون سال حرف می زنید!
کمی سنجیده باشید ...
متاسفانه خبرهایی که در سایت میگذارید اصلا ارزش خوندن نداره و بی اهمیته... جهان درگیر کروناست..اونوقت شما مطالب متفرقه و بی ارزش میگذارید.. قبلا تمام مطالب عصر ایران جالب و خواندنی بود. چه سیاسی چه غیرسیاسی. ولی مدتیه تبدیل شدید به چیزی که نباید میشدید!
واقعا متاسفم