به گزارش ایلنا، یکی از وجوهِ «خصوصی‌سازی آموزش» پیدایش معلمان خرید خدمتی و اشتغال آنها در بخش خرید خدمات آموزشی است. این معلمان که دستمزد ناچیز خود را معمولاً با ماه‌ها تاخیر دریافت می‌کنند، از شرایط شغلی خود به هیچ وجه رضایت ندارند.
یکی از این معلمان می‌گوید: از سال ۹۳ در این طرح مشغول به کار هستم؛ آن اوایل قرارداد شغلی، پرداخت بیمه و میزان حقوق خیلی بهتر بود اما هرچه گذشت، اوضاع به سمت وخامت رفت. طوری که حقوق ناچیز ما را با ماه‌ها تاخیر می‌پرداختند و البته فاصله دریافتی ما با هزینه‌های حداقلی زندگی بسیار افزایش یافت.
این معلم که معتقد است با ۴۰ سال کار کردن هم نمی‌تواند بازنشست شود و از مزایای بازنشستگی بهره‌مند شود، می‌گوید: ما این وضعیت دشوار را به امید بهتر شدن تحمل کردیم اما هر سال استرس و نگرانی داریم که آیا سال بعد، کار داریم یا نه؛ ما از هیچ سطحی از امنیت شغلی برخوردار نیستیم. نگرانیم که اصولاً دولت طرح خرید خدمات آموزشی را جمع کند و ما بلاتکلیف بمانیم. برخی از همکاران ما سالها کار تدریس انجام داده‌اند و اکنون سن آنها افزایش یافته است؛ بنابراین به دلیل گذشتن شرایط سنی، در هیچ شغل دیگری نمی‌توانند آغاز به کار کنند.
معلمان خرید خدمتی از دستمزد ناچیز خود به شدت ناراضی هستند و می‌گویند با مزدی که می‌گیریم حتی یک سوم هزینه‌های زندگی ما تامین نمی‌شود. این معلمان خواستار یکسان‌سازی شرایط شغلی نیروی کار آموزشی کشور هستند و می‌گویند: باید هر معلمی که کار تدریس انجام می‌دهد، فارغ از نوع قرارداد و شرایط اشتغال، از لحاظ معیشت و تامین هزینه‌های زندگی خیالش آسوده باشد.