عصرایران ؛ جعفر محمدی - روزهای سخت کرونایی، بر آنانی که در تنگنای مالی اند سخت تر می گذرد. در شرایط خاص امروز، که در یک قرن اخیر کم نظیر است، اگر دست نیازمندان را نگیریم، دیگر نشاید که نام مان را نهند "آدمی".
مخاطب این نوشتار، کسانی هستند که از نعمت های مادی خدا بیشتر از بقیه بهره دارند و گاهِ آزمون ایشان است.
بنابراین:
- اگر تمکن مالی دارید، با افرادی که فکر می کنید نیازمند هستند و این ایام درآمدی ندارند تماس بگیرید و برای دادن قرض الحسنه مختصری در حد حقوق یک ماه یک کارگر، اعلام آمادگی کنید.
- اگر تمکن مالی دارید، بودجه ای تعیین کنید و آن را به شکل اسکناس در خودروی خود قرار دهید و در مسیرتان به افراد کم درآمدی مانند رفتگران شهرداری، کارگران و ... هدیه دهید.
- اگر تمکن مالی دارید، هزینه تامین ماسک، لباس محافظتی، دستکش، دارو و سایر اقلام مورد نیاز یک مرکز درمانی بیماران کرونایی را تامین کنید.
- اگر تمکن مالی دارید، حقوق کارگران روزمزدی که برایتان کار می کردند ولی در یک ماه اخیر بیکار شده اند را پرداخت کنید. بعدا می توانید اندک اندک از حساب های آتی شان کسر کنید.
- اگر تمکن مالی دارید با خیریه های معتبر برای تهیه و توزیع بسته های غذایی و بهداشتی و داروهای تقویتی و دمنوش و ... بین نیازمندان همکاری کنید.
- اگر تمکن مالی دارید، با یک مرکز درمان بیماران کرونایی برای تامین آب میوه طبیعی مورد نیاز روزانه بیماران و کادر درمان همکاری کنید.
- اگر تمکن مالی دارید، با یک نانوایی در یک محله فقیر نشین قرارداد ببندید و هزینه نان مصرفی یک یا چند روز آن محله را بپردازید تا اهالی نان رایگان ببرند.
- اگر تمکن مالی دارید، با کسبه ای که نسبت به آنها شناخت دارید، تماس بگیرید و با واریز پول به حساب شان از آنها پیش خرید کنید؛ مثل پیش خرید خدمات خشکشویی، آرایشگاه، کیف و کفش، لوازم التحریر، اسباب بازی و ...
- اگر تمکن مالی دارید چند نفر را استخدام کنید، تجهیزات و مواد ضدعفونی کننده بخرید و موظف شان کنید اماکن عمومی را ضدعفونی کنند. هم اشتغالزایی موقت است، هم خدمت رسانی عمومی.
- اگر تمکن مالی دارید بودجه ای تعیین کنید و آن را در اختیار یک درمانگاه در محله فقیر نشین قرار دهید تا هزینه ای بابت ویزیت و داروهای بیماران فقیر نگیرند.
- اگر تمکن دارید با وزارت بهداشت، هلال احمر، بهزیستی، کمیته امداد و سایر نهادهای عمومی تماس بگیرید و ببینید در حال حاضر چه کمکی برای مبارزه با کرونا نیاز هست. شاید از دست تان برآید.
- اگر تمکن دارید، فکر کنید که با توجه به کار، موقعیت، ثروت، روابط و دل تان چه کمکی می توانید به انسان های دیگر بکنید؟
و اما تمکن مالی:
هر اندازه که می شود به دیگران کمک کرد، شاید یکی به اندازه دادن یک عیدی ۵۰ هزار تومانی به رفتگر محله و دیگری در حد خرید میلیاردی تجهیزات پزشکی و اهدای آن به مراکز درمانی.
و تمکنی دیگر:
حداقل کمک به انتشار این متن برای ترویج مهربانی و انسانیت.
_____________________________________________________
بیشتر بخوانید:
درد، تنهایی و ترس/ روایت نجات‌یافتگان کرونا در جهان
به سبک زندگی کرونا عادت نکنیم
سرآشپزان معروف بلژیک در حال آشپزی برای بیمارستان‌ها
بواسطه ارادتی که به تفکر و نگاه شما و احترامی که مجموعا برای اینگونه اندیشه ها دارم، بسیار خرسندم عرض بکنم حقوق یک ماه خودم رو به قشر پرستاران اختصاص دادم. واژه حقوق معین می کنه جقوق بگیرم ونه متمکن مالی.
با اینوجود گاهی از خود میپرسم چنانچه من و امثال من با امکانات محدود باید دستگیر عده ای دیگر شویم ، پس اساسا وظیفه و مسولیت دولت در این میان چیست؟ من مالیات میدهم و حق خود میدانم توجه به غیر را وظیفه خود ندانم. واقعا دولت چه می کند؟ چه وظیفه ای دارد؟ آیا دولت یکسره امتیاز است؟ یا گاه وظایفی نیز بر او متصور؟
ولی از این به بعد هفته ای بیست عدد ابمیوه بسته بندی کوچک به مرکز درمانی نگهداری بیماران اهدا میکنم
متاسفانخ وسع و توانایی من اجازه کمک بیشتر نمیده
ما همه با هم هستیم
این چه حرفیه که پررو شد؟
ممنون از ایده خوب شما
من شخصا با آدم نیازمند در اطرافم که بشناسم برخورد زیادی ندارم. یکبار هم تماس با بیمارستان بیماران کرونایی تماس گرفتم که شماره حساب بدهند که کمک واریز کنیم ولی کسی شماره ای برای این منظور در بیمارستان نداشت. یعنی بیمارستان ها ابزاری برای این مورد احتمالا در نظر نگرفتند. شما دست بکار شوید و شماره حساب از بیمارستان ها در سایت قرار دهید. یا شماره افرادی که کارگر بوده اند و بیکار شده اند. مطمئننا همه کمک خواهند کرد.
من همیشه شما رو دوست داشتم چون فقط دغدغه خبر رسانی ندارید. برای فرهنگ سازی هم تلاش می کنید. زنده باد
کمک به زلزله زده ها
بیماران
غیره
یک بار شد دولت بیاد بگه مثلا دو ماه پول برق و اب ندین؟
الان دولت میاد به صاحب مغازه های اجاره ای اجاره رو بده ؟