عصر ایران؛ مهرداد خدیر- وقتی تنها 5 روز از سال تازه گذشته چگونه می‌توان کسی را به عنوان «چهرۀ سال» معرفی کرد؟
به یاد نظر‌سنجی یکی از پایگاه‌های خبری می‌افتم که در اواخر اسفند سال کهنه از مخاطبان خود خواسته بود دربارۀ مهم‌ترین اتفاق 1398 نظر دهند و یکی از کاربران نوشته بود: بگذارید این چند روز پایانی سال هم بگذرد. شاید اتفاق مهم تری رُخ داد!
آری، دنیا پر از اتفاقات غیر قابل پیش بینی است و این سیب مدام چرخ می‌خورد.
اما بگذارید در همین هفتۀ نخست سال و فارغ از هر اتفاقی که بعدتر رخ دهد چهرۀ سال را انتخاب کنیم چرا که این چهره دارد با ما حرف می‌زند.
صورت کبود خانم دکتر «نیلوفر نِیسی» احساسات مخاطبان را در فضای مجازی برانگیخته است.
ویروس‌شناسِ آزمایشگاه تشخیص ویروس کرونا در شهر اهواز که روزهاست دارد سخت کار میکند و اثر ماسک و کبودی‌های روی صورت و نگاه خسته‌اش گویاتر از هر توضیح دیگر و سخن بیشتری است.
«نیلوفر نیسی» اما تنها یک نمونه است چرا که در نقاط دیگر ایران نیز پزشکان و پرستاران و کادر درمانی و متخصصان آزمایشگاهی و خصوصا زنان و دختران شاغل در این حرفه، تصاویر ماندگاری از خود بر جای گذاشته‌اند.
البته منظور از تصویر این نیست که در مقابل دوربین‌اند که اگر هم باشند با ماسک بر صورت قابل شناسایی نیستند و این خانم هم ماسک را بالا زده تا صورت کبود او با ما سخن بگوید.
شاید تا اگر حوصله مان سر رفته، اگر از این خانه‌نشینی کلافه شده‌ایم و اگر هوس مسافرت به سرمان زده یا اگر گمان می‌کنیم داستان آن قدرها هم جدی نیست به خودمان بیاییم.
اگر اوقات‌مان را با تماشای فیلم و سریال یا خواندن کتاب و گوش دادن به موسیقی یا بازی با بچه‌ها و البته خواب، سپری می‌کنیم و تنها مشکل، خانه‌ماندن است و بیم وضعیت کسب و کارها (که این هم متوجه صاحبان اندوخته نیست) بدانیم زنانی و دخترانی و البته مردانی در بیمارستانها و آزمایشگاه‌ها از بام تا شام با این ویروس سر می‌کنند و در گذران این روزهاشان از فیلم و کتاب و موسیقی و گپ در فضای مجازی و گشت وگذار در شبکه های اجتماعی خبری نیست.
دکتر نیلوفر نیسی را در همین آغاز سال به عنوان چهرۀ سال معرفی می‌کنیم چرا که پس از این و تا پایان قصۀ «کرونا» هم هر فداکاری دیگری که شکل بگیرد از همین جنس است و او را می توان یک نماد دانست و تا اهمیت بخش سلامت چه در نظام بودجه ریزی و چه در کادر اداری را هم یادآور شویم.
تنها هم این زن نیست. شمار زنانی که اکنون نجات جان مردان و زنان این سرزمین در دستان آنهاست کم نیستند و در جای جای ایران معنا و مفهومی دیگر به خدمات پزشکی داده اند.
چهرۀ سال را در همین آغاز سال معرفی می کنیم. با این امید که بلای کرونا هر چه زودتر دور شود و تصویر بعدی صورتی بدون کبودی با چشم هایی پرفروغ تر و دوری از هر خستگی باشد...
نیلوفر، از نمادهای ایران باستان است یا همان لوتوس که در سرستون های تخت جمشید نیز نقش بسته است. گُلی که در محیط های آبی رشد میکند و نماد تن‌درستی و روشنایی است و رنگ‌های مختلفی دارد و مشهورترین گونه هم «نیلوفر آبی» است که به «نیلوفر کبود» نیز- شهرت دارد.
تنها کاری که از ما برمی آید همین است که گل نیلوفری- نیلوفر آبی یا کبود- به خانم دکتر نیلوفر نیسی تقدیم و آرزو کنیم هر چه زودتر به لطف فداکاری کادر علمی و درمانی و با همکاری مردم از این تاریکی جهان‌گستر راهی به سوی نور و روشنایی گشوده شود. همچون گل نیلوفر که در محیطی می روید که گیاهان دیگر تاب رویش و ماندن در آن ندارند.
خدا قوّت عزیزن پاکبازان
به راه مردمان از جان گذشتید
تن و جانم فدای خاک پاتان
چه شب چه روز آرامش ندارید
به راه خدمت و درمان انسان
فرشته جملگی هستید والله
ندیده چون شما را روزگاران
فرشته چیست در نزد شماها!
شما بخشید جان ای جان سپاران
بلا گردان بیماران شمائید
الهی بد نبینید ای عزیزان
نمیدانم چگونه گفت باید
سپاس ای ناجیان جان انسان
اگر صد جان دهم بهر تشکر
خدا داند کم است ای جان فشانان
فوت شدگان در این راه شهید محسوب شدند. جا دارد آنهایی را که درحال خدمت هستند مسولیت و دولت نیز رزمنده راه سلامت نامیده تا افرادی که چنین تخصص های دارند جهت خدمت در بیمارستانها و مراکز درمانی تشویق شوند.
حالا اینو داشته باشید تا بعد...
تو یه شهری بیماری گسترش پیدا میکنه و دکترها اعلام می‌کنند بیمارستانها با کمبود خون مواجه شده اند. هرکی میتونه خون اهدا کنه. یه نفر تو شهر که خیلی بدنام هم بوده تصمیم میگیره بره خون بده تا وجهه خودشو خوب نشون بده صبح بلند میشه ناشتا با شکم خالی میره بیمارستان. دکترا که میبینن ناشتا اومده کلی آبمیوه و شیرینی کیک به طرف میدن تا آماده بشه. بعد رو تخت دراز میکشه ازش خون بگیرن همین که چند سی سی ازش خون خارج میشه طرف از حال میشه دکترا جمع میشن سریع چند واحد بهش خون تزریق میکنن تا طرف به هوش میاد. بعد چند روز بستری تو بیمارستان و خوب تقویت شد ن بلند میشه که بره شمارشو میده به رئیس بیمارستان و میگه اگه باز خون لازم داشتید تماس بگیرید سریع خودمو میرسونم.
حال داستان کمک کردن فرانسوی ها با این تجهیزات و سابقه درخشان تو ذهن مردم مثل اهدای خون اون بابا میمونه.
این چند تا ماسک کفاف چند روز خودشون رو هم نمیده بعدش ما باید از بیماران و پرستارآن خودمون بزنیم بدیم به اینا تا دووم بیارن.
موفق باشید
va hamkaranash
khoda ghovvat
متحيرم چرا مجلس وارد ميدان نميشه؟ مگر مجلس نماينده همين نيلوفرها نيست؟
امروز با بعضي دوستان صحبت مي كردم يكي در بانك هست يكي در قسمتي از شهرداري تهران و ديگري در مترو تهران. همه همفكر هستند كه بايد تعطيل باشه . ايستگاه مترو خلوت هست ولي كارمندان مترو و كارمندان بانك در معرض خطر و خانواده ها نگران. دولت و مجلس در خواب
و دود بر مهرداد خدیر عزیز که چنین موضوعی را انتخاب و نگاشته است.
واقعا زحمتها و فداکاریهای آنها در این شرایط حساس قابل توصیف نیست ضمنا دوری از خانواده را هم تحمل می کنند.
آفرین بر شما
ما باید همیشه قدردان زحمتها و فداکاریهای جامعه پزشکی باشیم بویژه در وضعیت کنونی
واقعا باید بهشون آفرین گفت
خداوند بهشون اجر بده و تندرست باشند .
مقاله بسیار جالب و تکاندهنده ای بود احسنت ولی ایکاش یادی از پزشکان و پرستاران و کادر درمانی که جانشان را در راه مبارزه با کرونا از دست دادند هم می نمودید زیرا آنها همه چیز خود را فدا کردند و خانواده هایشان برای همیشه داغدار شدند.
متشکرم
فردا که بر من و تو وزد باد مهرگان
آنگه شود پدید که نامرد و مرد کیست
عکس :مرتضی جابریان
واقعا ما که شرمنده ایشان و همه کسانی که در عرصه پزشکی این روزها زحمت میکشند هستیم
خدا قوت
به امید ریشه کنی این ویروس خطر ناک و خانمانسوز.
از خانوادشون هم سپاسگذاریم
در این دورانی که برخی افراد مسوول خود را پنهان کرده اند پزشکان و پرستاران شجاعانه در حال مبارزه با کرونا هستند و در این راه تا کنون کلی شهید راه خدمت تقدیم کرده اند. این فداکاری جامعه پزشکی و پرستاری در یاد و خاطره ها باقی خواهد ماند.
متاسفانه با تاکید رسانه ها بر روی کلمه پزشک و پرستار در آینده نزدیک شاهد تبعیض بین رشته پرستاری و سایر رشته های غیر پزشکی خواهیم بود و این تبعیض دستپخت صدا و سیما و خبرگزاریهاست
در این کشور آنقدر بی مسئولتی ومفتخوری دیدیم که وقتی کسی وظیفه اش را انجام می دهد به عنوان چهره ماندگار معرفی می کنیم!
که شجاعتتان باعث افتخار و دلگرمی ما است .
هیچ گاه فدا کاری تان را تا ابد فراموش نخواهیم کرد .
برا یه خبر ۳۰۰ تا کامنت و برا بقیه هیچ ...
اون ۳۰۰ تا هم کاملا گزینشی و سانسور شده
از چی می ترسین؟
اجرت با امام حسین