پولیپ های مثانه توده هایی کوچک و اغلب گل کلم مانند هستند که از دیواره داخلی مثانه، مکانی که ادرار در آن ذخیره می شود، رشد می کنند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، پولیپ ها معمولا گروه هایی از سلول های غیرطبیعی هستند که در امتداد غشاهای مخاطی در بدن ظاهر می شوند، اگرچه آنها می توانند تقریبا در هر جایی شکل بگیرند. پولیپ ها می توانند در اندام ها شکل گرفته و بی ضرر یا بالقوه سرطانی باشند.
پولیپ های مثانه ممکن است موجب بروز هیچ علائمی نشوند و یک فرد می تواند اقداماتی را در راستای پرهیز از عوامل خطر برای شکل گیری آنها انجام دهد. در هر صورت، برای جلوگیری از بروز عوارض بالقوه جدی، تشخیص و درمان مناسب در هر مورد ضروری است.
سلول های موجود در یک پولیپ مثانه غیر طبیعی هستند اما به رغم غیرطبیعی بودن، این سلول ها همواره سرطانی نیستند.
یک پولیپ مثانه ممکن است خوش خیم باشد به این معنی که سلول های غیرطبیعی بی ضرر هستند. توده ها یا تومورهای خوش خیم متاستاز نخواهند داد. به بیان دیگر، آنها به بافت ها یا اندام های دیگر در بدن گسترش نخواهند یافت. توده های خوش خیم در مثانه معمولا موضوعی خطرناک نیستند و زندگی فرد را تهدید نمی کنند.
اما پولیپ های مثانه می توانند سرطانی نیز باشند. توده های سرطانی در مثانه ممکن است به بخش های دیگر دستگاه گوارش یا بافت های مجاور گسترش یابند.
سرطان مثانه یکی از شایع‌ترین انواع سرطان است. بر همین اساس، فردی دارای پولیپ در مثانه خود باید به طور منظم زیر نظر قرار داشته باشد، حتی اگر پزشکان در ابتدا پولیپ را خوش خیم تشخیص داده باشند.
افراد بسیاری در مراحل اولیه تشکیل پولیپ های مثانه هیچ نشانه و علامتی را تجربه نمی کنند. افراد دیگر ممکن است در مراحل اولیه با برخی علائم مواجه شده یا با گذشت زمان و پیشرفت پولیپ ها بروز علائم را تجربه کنند.
از علائم پولیپ های مثانه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نیاز مداوم یا فوری به دفع ادرار
- درد در ناحیه شکم
- درد هنگام دفع ادرار
- تکرر ادرار
- خون در ادرار
هر فردی دارای هر یک از این علائم باید آنها را جدی بگیرد زیرا در برخی موارد ممکن است نشانه هایی از سرطان مثانه باشند. تشخیص دقیق در هر مورد نیاز است زیرا علائم پولیپ یا تومور مثانه ممکن است با علائم شرایط دیگری از جمله عفونت های دستگاه ادراری، سنگ های کلیه یا التهاب پروستات مشابه باشند.
همانگونه که پیشتر اشاره شد، پولیپ های مثانه گروه هایی از سلول های غیرطبیعی هستند. این سلول ها جهش یافته، رشد آنها از کنترل خارج شده، و به یکدیگر می پیوندند تا یک توده را شکل دهند. دلیل بروز آنها معمولا ناشناخته است.
پولیپ هایی که به سرعت ظاهر شده و گسترش به اندام های دیگر را آغاز می کنند معمولا سرطانی هستند. برخی عوامل ممکن است به بروز توده های سرطانی در مثانه منجر شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
تحریک. تحریک منظم دیواره داخلی مثانه، مانند مواردی که به واسطه عفونت های عودکننده، سنگ های ادراری، یا استفاده از کاتترها رخ می دهند، ممکن است به شکل‌گیری سلول های غیرطبیعی که می توانند سرطانی شوند، منجر شود.
استفاده از تنباکو. سیگار کشیدن یک فرد را در معرض خطر انواع مختلفی از سرطان ها قرار می دهد و در برخی ممکن است به سرطان مثانه منجر شود. خون می تواند مواد شیمیایی مضر از دود تنباکو را جذب کند که بعدا پیش از ورود به مثانه از طریق ادرار توسط کلیه ها فیلتر می شوند.
عوامل محیطی. قرار گرفتن در معرض تشعشع، مواد شیمیایی سرطان‌زا، و آرسنیک در آب آشامیدنی ممکن است به انباشت مواد مضر در مثانه برخی افراد منجر شود. افرادی که با رنگ ها، منسوجات، چرم، یا ماشین آلات سرو کار دارند، نسبت به دیگران ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشند.
برخی داروها. برخی داروها ممکن است یک فرد را در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دهند که از آن جمله می توان به داروی دیابت پیوگلیتازون (اکتوز) اشاره کرد. کارشناسان همچنان در حال پژوهش درباره این ارتباط هستند.
جنسیت. مردان نسبت به زنان احتمال بیشتری دارد به سرطان مثانه مبتلا شوند.
سن. به گفته انجمن سرطان آمریکا، از هر 10 نفر مبتلا به سرطان مثانه، 9 نفر آنها بیش از 55 سال سن دارند.
قومیت. افراد سفید پوست نسبت به قومیت های دیگر احتمال بیشتری دارد به سرطان مثانه مبتلا شوند، اگرچه تاکنون دلیل دقیق آن مشخص نشده است.
جهش های ژنی. برخی افراد ممکن است ژن های خاصی را از والدین خود به ارث ببرند که خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهند.
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV). در برخی افراد با رفتارهای پر خطر، اگر به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا باشند، احتمال ابتلا به سرطان مثانه ممکن است افزایش یابد.
این امکان برای افراد وجود دارد تا بیشتر این عوامل خطر را به روشی کنترل یا تغییر دهند. با این وجود، برخی عوامل خطر خاص برای سرطان مثانه وجود دارند که نمی توان آنها را کنترل کرد.
تشخیص دقیق پولیپ های مثانه اهمیت دارد زیرا پولیپ های سرطانی در صورت عدم درمان ممکن است به سرعت پخش شوند.
پزشک ممکن است درباره علائم یا سابقه پزشکی فرد پرسش هایی را مطرح کند. اگر به وجود نشانه های پولیپ های مثانه یا سرطان مثانه مشکوک شود، پزشک ممکن است بیمار را برای بررسی و تشخیص دقیق‌تر به یک اورولوژیست ارجاع دهد.
اورولوژیست اغلب انجام آزمایش هایی را برای کمک به شناسایی پولیپ ها در مثانه یا سرطان مثانه توصیه خواهد کرد.
وی گاهی اوقات از سیستوسکوپی برای بررسی دقیق‌تر پولیپ استفاده می کند. در این روش، پزشک یک لوله نازک مجهز به چراغ و دوربین را وارد مثانه می کند. همچنین، ممکن است یک ابزار سوزن مانند به این دستگاه متصل شود تا از آن برای بافت‌برداری (بیوپسی) استفاده شود. نمونه به آزمایشگاه ارسال می شود تا برای هر گونه ناهنجاری یا بدخیمی بررسی شود.
افزون بر سیستوسکوپی و بافت‌برداری، پزشکان ممکن است آزمایش های زیر را نیز توصیه کنند:
سیتولوژی ادرار. این آزمایش برای بررسی وجود نشانگرهای سرطان در ادرار انجام می شود.
نشانگر تومور در ادرار. پزشک می تواند آزمایش های مختلفی را برای بررسی مواد شیمیایی خاص ترشح شده از سلول های سرطانی انجام دهد.
کشت ادرار. از این طریق می توان باکتری های موجود در مثانه را بررسی کرد. آزمایش های کشت ادرار اغلب برای بررسی احتمالاتی مانند یک عفونت که ممکن است موجب علائم شده باشند، انجام می شود.
آزمایش های تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری مانند ام‌آر‌آی و سی‌تی اسکن به پزشکان در مشاهده پولیپ ها و این که آیا تومورها به بخش های دیگر بدن گسترش یافته اند یا خیر کمک می کنند.
روش درمان یک پولیپ مثانه با توجه به نوع آن می تواند متفاوت باشد.
یک پولیپ خوش‌خیم که موجب هیچ علائمی نشده ممکن است به درمان خاصی نیاز نداشته باشد. با این وجود، پزشکان ممکن است شرایط فرد را در بلند مدت زیر نظر بگیرند.
پزشکان معمولا برداشتن پولیپ های بزرگ یا آنهایی که موجب بروز علائم شده اند را مد نظر قرار می دهند.
تراشیدن توده مثانه یکی از روش هایی است که برای حذف این توده ها استفاده می شود. در این روش از یک سیتوسکوپ استفاده می شود.
پولیپ ها یا توده های سرطانی که به بخش های دیگر بدن گسترش یافته اند ممکن است به درمان گسترده‌تری نیاز داشته باشند. روش هایی از جمله شیمی درمانی و ایمنی درمانی ممکن است به برخی بیماران کمک کنند.
اگر سرطان به بافت های عضلانی عمیق‌تر مثانه گسترش یافته باشد، جراح ممکن است به برداشتن کامل اندام نیاز داشته باشد. این کار به نام «سیستکتومی رادیکال» شناخته می شود.
با توجه به این که چه اندام های دیگری تحت تاثیر قرار گرفته باشند، جراح ممکن است به برداشتن تمام یا بخشی از اندام های دیگر نیز نیاز داشته باشد. با توجه به این که بیمار مرد است یا زن، این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مجرای پیشاب
- رحم
- تخمدان ها
- پروستات
در کنار درمان پزشکی، یک فرد ممکن است روش های درمان تکمیلی و تغییرات سبک زندگی از جمله موارد زیر را مد نظر قرار دهد:
- ترک سیگار
- تغییر رژیم غذایی
- مصرف ویتامین ها و مکمل ها
- طب سوزنی
چشم انداز
زمانی که فردی دارای پولیپ های مثانه است، چشم انداز شرایط با توجه به این که توده ها سرطانی هستند یا خوش‌خیم به طور قابل توجهی متفاوت است. یک توده غیر سرطانی که پزشکان می توانند آن را به طور کامل از مثانه خارج کنند نباید دیگر موجب علائمی شود.
چشم انداز شرایط برای پولیپ های سرطانی و سرطان مثانه نیز با توجه به شدت و مرحله بیماری بسیار متفاوت است. اگر پزشکان به سرعت سرطان را تشخیص دهند، بیمار معمولا از شانس بقای بهتری برخوردار خواهد بود و بر همین اساس است که تشخیص زودهنگام اهمیت ویژه ای دارد.
هر فردی که متوجه علائمی مانند خون در ادرار یا درد و دشواری در دفع ادرار می شود باید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کند.
------------------------------
بیشتر بخوانید: