من هادی محقق مدیرعامل خیریه مهرامام هادی ع هستم. چند روزقبل اتفاقی عجیب برام افتاد که خواستم برای شماها هم تعریف کنم. روز پنجشنبه هفته گذشته خانم ناهید آتشرو که استاد دانشگاه بازنشسته از ایالات متحده و یکی از خیرین هستند به موسسه ما آمدند و به من گفتند که مایلند مشکلات بچه های ایتام افغانستانی ساکن در ایران را بدانند. منم بهشون گفتم بهترین راه اینه که با هم بریم کلاس دخترانه مهتاب ۲ و از خود بچه ها این سوال را بکنیم.
ساعت ۱۵ وارد کلاس شدیم. تعداد بچه ها ۳۰ نفر بود و موضوع را مطرح کردیم.
یکی از بچه ها گفت یکی از مشکلاتی که ما در ابتدای حضور در ایران داشتیم این بود که زیاد به ما توهین می کردند ولی الحمدلله در چند سال اخیر این توهین ها بسیار کم شده.
یکی از بچه ها گفت هرجا که سر کار می رویم نسبت به ایرانی ها دست مزد کمتری به ما می دهند و بیمه مان هم نمی کنند. اغلب کارهای سخت تر را هم به ما می دهند.
یکی از بچه ها گفت برای تمدید ویزای پاسپورتمان هر ساله باید هزینه کنیم. اغلب بچه ها توانایی تأمین این هزینه ها را ندارند و در نتیجه از بسیاری از حقوق مانند افتتاح حساب در بانکها و یا خرید سیم کارت موبایل محرومیم.
یکی از بچه ها گفت وقتی بیمار می شویم در بیمارستانها از بیمه مناسبی برخوردار نیستیم و حتی خیلی وقتها از ما طلب پولی اضافه می کنند تا کارمان را انجام دهند.
یکی از بچه ها گفت هزینه تحصیل ما برای ثبت نام در دانشگاه دو برابر دیگر دانشجویان است.
همه این ها در حالیست که زبان همه این بچه ها فارسی، مذهبشان شیعه و بسیاری از آنها متولد ایران می باشند.