در واقع هیچ‌کدام از ۴ سرمربی خارجی در لیگ برتر دوام نیاوردند و کارشان به هفته بیستم هم نکشید. در حالی که مالکان همان ۴ باشگاه و بعضاً مدیران آن‌ها سُر و مُر و گنده سر جای‌شان هستند و فقط فتحی با فشار هواداران استقلال رفت (تازه او هم تا چندی قبل عضو هیئت مدیره بود).
به گزارش خبر ورزشی، در حال حاضر ما فقط دو مربی خارجی به نام میشو کریستیچوویچ در شاهین بوشهر و رادولوویچ در ذوب‌آهن را داریم که اولی عالی کار کرده و قاعدتاً باید برکنار شود! و دومی هم تازه آمده است. در واقع لیگ که کلید خورد این دو نفر نبودند و آن ۴ نفر که اسمی‌تر هم بودند، روی نیمکت تیم‌های مطرح نشستند و حالا با فضای منحصربه‌فردی که ایجاد شد، هیچ‌کدام‌شان نیستند.
دیروز خبر رسید که دلار به ۱۴۲۰۰ تومان رسیده است (امروز را نمی‌دانم) با این شرایط یک مربی ۵۰۰ هزار دلاری هم نیمی از بودجه یک باشگاه معمولی را با احتساب دستیارانش به خود اختصاص می‌دهد. همین دیروز خبر رسید برانکو هنوز ۶۱۵ هزار یورو از پرسپولیس طلب دارد و برادرش هم حدود ۸۲ هزار یورو می‌خواهد. خب با این ارقام باید پرسید چرا مثلاً تراکتور دنیزلی را آورد و چرا او را حفظ نکرد؟
پرسپولیس با چه تفکری کالدرون را آورد و استقلال چرا آن آبروریزی را با استراماچونی راه انداخت؟ ما نه تنها بلد نیستیم با مربیان خارجی کار کنیم بلکه قرارداد بستن هم بلد نیستیم، اما پول هدر دادن را خیلی خوب بلدیم. استقلال اگر می‌توانست استراماچونی را درست مدیریت کند، او تا ۵ سال به این باشگاه و به فوتبال ایران کمک می‌کرد، اما خب هنر مدیریت! فقط مختص به این باشگاه نبود و در جا‌های دیگر هم همه دیدند که چقدر هنرمندانه بلدیم از خارجی‌ها بهره نبریم!
کی‌روش هم به قول بلاژویچ پوست کروکودیل داشت که ۸ سال اینجا ماند، ولی از او هم درست استفاده نکردیم و دریغ از ۴ تا کلاس مربیگری برای مربیان جوان که تشنه آموختن بودند و هستند.