علی فروتن
در یک کشور متکثر از نظر سیاسی و اجتماعی، نظرات متعدد و متفرقی در خصوص یک امر واحد وجود دارد، اما امنیتی کردن فضای رسانه ای و سیاسی کشور به شنیدن نظرات متمایل به نظرات جریاناتی خاص، باعث لطمه جبران ناپذیر به وحدت جامعه خواهد شد.
این امر باعث می شود صاحب نظرانی که ماندن در کشور و فضای موجود را به رفتن ترجیح داده اند، فضایی برای عرضه نظرات خود که ممکن است با روال فعلی حاکم نیز در تعارض باشد، نداشته باشند و در صورت اظهار نظر با برخورد روبرو شوند، در حالی که ممکن است بسیاری از این نظرات نه از سر عداوت، که از سر دلسوزی باشد.
از آن سو نیز شاهد آن هستیم که برخی افراد که نه سواد و نه تجربه بسیاری ندارند، به عنوان کارشناس و صاحب نظر تنها به صرف همصدایی، روزانه دارای تریبون های بسیار باشند.
این در حالی است که هستند بسیاری از بزرگان که در زمینه های مختلف، شخصیت های منحصر به فردی محسوب می شوند و دلشان برای این کشور بیش از بسیاری افراد مدعی می تپد، اما با کوچکترین اظهار نظر، با هجمه های سنگینی که بر علیه شان شکل می گیرد و یا با تذکراتی که دریافت می کنند، ساکت ماندن را ترجیح می‌دهند.
امری دردناک که باعث خشنودی عده ای و شنیده نشدن نظرات متخصصینی دلسوز است که احتمالا در دراز مدت صحت یا عدم صحت بسیاری از آنها مشخص خواهد شد.
در خاتمه، باید دانست این مطلب صرفا از باب تلنگر نه بیش از آن. قطعا بسیاری از مسؤلین موافق همین نظرات هستند اما آنچه در واقعیت اتفاق می افتد کمی متفاوت است.
آنچه باید در شرایط حساس این روزهای کشور برای مسؤلین مدنظر قرار گیرد، سعه صدر بیشتر در برخورد با مخالفین و منتقدین برخی تصمیمات کشور است.
باید دانست تمام این افراد فرزندان و بزرگ شدگان همین آب و خاک اند و به اندازه هر صاحب قدرتی حق اظهار نظر آزادانه در مورد فضای کشور را دارا هستند. واضح و مبرهن است که منتقدین و مخالفین فقط منتقد و مخالفند، دشمن نیستند!