عصرایران؛ مصطفی داننده- در شب 24 تیر 1394 مردم تا صبح بیدار بودند که خبر توافق هسته‌ای را بشنوند. خبر توافق رسید، مردم به خیابان ریختند و شادی کردند.
4 سال بعد در شب 18 دی 1398 مردم منتظر خبر انتقام ایران از آمریکا بودند. انتقامی که به خاطر ترور سردار سلیمانی در عراق صورت گرفت.
شاید هیچکس فکر نمی‌کرد سرنوشت دولت روحانی از برجام به اینجا ختم شود. رابطه ایران و آمریکا به حساس‌ترین نقطه خود رسیده است. هر لحظه امکان دارد این دو کشور پنجه در پنجه به زور آزمایی جدی بپردازند.
دنیای سیاست دقیقا یعنی همین. هیچوقت نمی‌شود در مورد آینده با قاطعیت صحبت کرد و از دوستی‌ها و دشمنی‌ها گفت. روزی ظریف با جان کری وزیر وقت خارجه آمریکا در وین قدم می‌زد حالا در فضای واقعی و مجازی، با پمپئو وزیر خارجه ایالات متحده اره می‌دهند و تیشه می‌گیرند.
آنهایی که در سال 96 به حسن روحانی رای دادند، به دنبال تداوم برجام و گفتمان مذاکره بودند. بسیاری از همان‌ها امروز از دولت و دیگر نهادها می‌خواهند در برابر آمریکا بایستند و حتی از برجام خارج شوند.
شاید بشود در این تحول‌ها نقش انتخاب را دید. مردم ایران در سال 92 و 96 به حسن روحانی رای دادند تا ایران در مسیر مذاکره قرار بگیرد. در سال 2016 نیز آمریکایی‌ها به دونالد ترامپ رای دادند و او با سیاست‌هایش تقریبا تمام رشته‌های جهان را پنبه کرد.
اگر آمریکایی‌ها به جای ترامپ به هیلاری کیلنتون رای داده بودند حالا داستان جهان فرق می‌کرد. نه اینکه آمریکایی‌ها رفتار خود را در قبال ایران تغییر می‌دادند، نه اما حداقل دیوانه بازی‌ها ترامپ را انجام نمی‌داد چون بازی سیاست جهان را بهتر از رییس جمهور مو بور آمریکا می‌دانست.
در خود ایران هم از این اگرها بسیار داریم. مثلا برخی می‌گویند اگر در سال 84، انتخاب دیگری می‌کردیم امروز سرنوشت متفاوتی داشتیم و اصلا با مشکلات گذشته روبرو نمی‌شدیم. اما به قول آن شعر معروف ایرانی:« ای جان در اگر نتوان نشست».
سیاست‌های ترامپ، سیاست‌های ایران را هم تغییر داد. توپ از زمین مذاکره به زمین نبرد افتاده است. شاخه زیتون جای خود را به موشک داده است.
قطعا وضع موجود هم تا آخر ادامه پیدا نمی‌کند. مثلا همین انتخابات پیش روی آمریکا می‌‍تواند تحولات گسترده‌ای در سیاست جهانی ایجاد کند. کافی است آمریکایی‌ها دیگر نام ترامپ را در برگه‌های رای خود ننویسند تا داستان جهان حداقل نسبت به امروز متفاوت نوشته شود.
شاید در پایان اشاره به این نکته حائز اهمیت باشد که هرگاه در ایران دولتی طرفدار گفت‌وگو به سرکار آمد، آمریکایی‌ها با تصمیم‌های غلط خود، آنها را در گوشه رینگ قرار دادند و مسیر دولت‌ها را در ایران عوض کردند. رفتار آمریکایی‌ها همیشه در زندگی ایرانی‌ها تاثیر داشته است. این روزها به خوبی شاهد این معنا هستیم. تحریم‌ها به ویژه در زمینه دارو به خوبی نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها چه نقش منفی در زندگی مردم ایران دارند.
____________________
بیشتر بخوانید:
_____________________