به گزارش ایسنا، در این مراسم که صبح یکشنبه ۱۵ دی ماه به دلیل سرمای هوا و بارش باران امکان برگزاری آن در محوطه بیرونی تالار وحدت نبود، جمعی از هنرمندان و مردم علاقه مند به این بانوی سینما شرکت کردند و در مدح این هنرمند سخن گفتند اما جای خالی هنرمندان و بازیگران مطرح سینما و تلویزیون و نیز مسئولان مربوط نه تنها مشهود بود بلکه سبب اعتراض برخی حاضران هم شد.
در ابتدا فاطمه معتمد آریا (بازیگر) در سخنانی کوتاه گفت: او زنی شریف، خوش صدا و خوش سیما بود و تشکر می‌کنم از کسانی که در این شرایط غیرعادی برای برگزاری این مراسم هماهنگی و تلاش کردند.
پوری بنایی (بازیگر) هم با تشکر از مردم که در چنین مواقعی هنرمندان را تنها نمی‌گذارند، بیان کرد: من خیلی کم سن و سال بودم که با خانم ریاحی آشنایی خانوادگی داشتیم و بعد همکاری کردیم. ایشان قابل ستایش بودند و ارزش بالایی داشتند. آرزو می‌کنم تنها پسرش ستایش کند چنین مادری را چون هر کسی چنین مادری ندارد.
سپس کامران قدکچیان (کارگردان سینما) که نسبت خانوادگی با این هنرمند دارد، افزود: آدمها همه یک جور به دنیا می‌آیند ولی یک شکل از دنیا نمی‌روند. سابقه کاری و عمری که وی در هنر صرف کرد رفتنش را متفاوت کرد. البته ایشان رفتنی نیست و برای همه ماندنی خواهد بود. ایشان بجز اولین کارگردانان زن بودن، اولین بانویی بود که روی صحنه تئاتر رفت و وارد سینما شد. همسر ایشان فرهنگی و فرهیخته بود و یکی از افتخارات من این است که ایشان خاله من بود.
در ادامه محمد متوسلانی (کارگردان و بازیگر) هم بیان کرد: متاسفم برای بانویی چون شهلا ریاحی که چنین مراسم مختصری برایش برگزار شد. متاسفانه رسانه‌های خودمان هم حق مطلب را ادا نکردند و امیدوارم این خط‌کشی ها و فاصله ها در جامعه از بین رود و با هم مهربان باشیم. خوب است که مسئولان هم این نکته را مدنظر قرار دهند.
وی گفت: به نظرم زندگی شهلا ریاحی می‌تواند یک الگو باشد و باید تحقیق مفصل‌تری درباره او صورت گیرد.
در این بخش کامران ملکی یکی از اعضای هیات مدیره خانه سینما که اجرای مراسم را برعهده داشت، گفت که برخی هنرمندان پیام دادند مثلا علی نصیریان که به دلیل کسالت نتوانسته به مراسم بیاید.
سپس ایرج راد کارگردان و بازیگر در سخنانی گفت: شهلا ریاحی حق بزرگی به گردن همه کسانی که در هنرهای نمایشی کار می‌کنند دارد. جوانانی که در این عرصه فعالیت می‌کنند باید سپاسگزار کسانی مثل او باشند که امکاناتی را در بدترین شرایط ممکن فراهم کرد. اگرچه امروز هم مشکلاتی بویژه در تئاتر وجود دارد ولی ایشان با کارهای ارزشمندی که کرده در تاریخ هنرهای نمایشی این مملکت جاودان خواهد ماند.
او افزود: از پیشکسوتان تعداد زیادی باقی نمانده‌اند و امیدوارم هم سلامت باشند و هم ما راهروان آن‌ها باشیم.
در پایان منوچهر ریاحی، تنها پسر این هنرمند گفت: من به هر جایی رسیدم و مثلا اینکه دکترا گرفتم همه را مدیون مادرم هستم. امروز می‌خواستم از خیلی سازمان‌ها گله کنم ولی همسرم گفت اخلاق مادرم را ادامه دهم که همیشه حتی اگر ناراحت بود با خوش برخوردی رفتار می‌کرد.
او سپس از زمان شروع کار مادرش گفت و افزود: "پریچهر" ما پنج سال قبل درگذشت و مادرم به دلیل آلزایمر متوجه نبود دخترش فوت کرده است.
وی با قدردانی از مرکزی‌که مادرش را برای نگهداری به آنجا سپرده بود گفت: خیلی ها از جمله سلبریتی‌های خارج از کشور به من بدو بیراه گفتند که چرا مادرم را به سرای سالمندان برده‌ام چون از این مراکز غول ساخته شده در حالی که ای کاش پنج سال زودتر می‌بردم و بهتر به او رسیدگی می‌شد.
پسر شهلا ریاحی همچنین از خانه سینما بویژه معتمدآریا و منوچهر شاهسواری، موسسه هنرمندان پیشکسوت و عباس عظیمی و صندوق هنرمندان تشکر کرد و افزود: از صدا و سیما هم گله‌مندم که هیچ سراغی از مادر نگرفتند. وی در پایان شعر و نوشته روی سنگ مزار مادرش را خواند و گفت که شعر آن سروده خود شهلا ریاحی بوده است.
این بازیگر همچنین خواسته بود روی سنگ مزارش نوشته شود:
«خانه ابدی برای خودم.»
در آخر این مراسم، منوچهرشاهسواری مدیر عامل خانه سینما هم گفت: یک سپاس ویژه دارم از منوچهر ریاحی که برای مادرش زحمات زیادی کشید و یادمان باشد امروز روزی از روزهای خداست و خانم ریاحی به عنوان بازکننده مسیری برای بسیاری از زنان این سرزمین احترام زیادی برای ما دارد.
محسن امیریوسفی، عزت الله رمضانی فر، پیمان شریعتی، حبیب اسماعیلی، شهرام کرمی و مهدی افضلی از جمله حاضران در این مراسم بودند.
در ادامه پیکر شهلا ریاحی برای انجام فریضه نماز و خاکسپاری به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد.
به گزارش ایسنا، مراسم ترحیم شهلا ریاحی روز پنجشنبه 19 دی‌ماه از ساعت 18 تا 19:30 در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.
ریاحی، بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون متولد سال 1305 بود که شامگاه 10 دی‌ماه در سن 93 سالگی درگذشت.
او طبق گفته پسرش، از حدود 10 ماه قبل قادر به صحبت کردن و غذا خوردن نبود و مدت‌ها بود که کسی از اطرافیانش را نیز نمی‌شناخت.
از جمله فیلم‌های این بازیگر می‌توان به «پرنده کوچک خوشبختی»، «پرستار شب»، «گل مریم»، «در مسیر تندباد»، «مرگ پلنگ»، «بچه‌های طلاق»، «دلشدگان»، «دوفیلم با یک کلید»، «راه و بیراه»، «می‌خواهم زنده بمانم»، «چراغ خانه»، «همسران»، «این خانه دور است» و «سلام به انتظار» اشاره کرد.
او علاوه بر سال‌ها حضور در عرصه بازیگری تئاتر، تلویزیون و سینما، با ساخت فیلم «مرجان» در سال 1335 به عنوان اولین کارگردان زن سینمای ایران نیز شناخته می‌شود. آخرین حضور او در سینما به فیلم «نهنگ عنبر ۲» در سال ۹۵ برمی‌گردد.
یادش و نامش جاودان!