عصر ایران؛ مهرنوش خالقی ـ در ۴۰ سال گذشته سن کودکانی که در مقابل صفحات نمایشگر، مثل تلویزیون یا تبلت و گوش‌های موبایل قرار می‌گیرند از ۴ سالگی به ۴ ماهگی کاهش یافته‌است. بحرانی بزرگ که هنوز هیچ کدام از ارکان خانواده یا جامعه نسبت به آن احساس خطر نکرده‌اند. اما یک خطر بزرگ در کمین است. اُتیسم.
اُتیسم یک اختلال رشدی است. جامعه آن را با نقص برقراری ارتباط می‌شناسد. برای روانشناسان فراگیری اُتیسم تا آن‌جایی اهمیت پیدا کرده که تمامی بیماری‌های مربوط به ارتباط رشدی را تنها به اُتیسم محدود کرده‌اند. اُتیسم خطر و بحران جهانی شده‌است. جامعه هنوز فکر می‌کند اُتیسم بیماری ژنتیکی‌است. اما شواهد پزشکی خلاف این تصور است. ژنتیک تنها نیمی از مبتلایان اُتیسم را دربر می‌گیرد و باقی آن‌ها رابطه مستقیمی با پیشرفت‌‌های تکنولوژیک عصر حاضر دارد.
یکی از مهمترین عوامل پیدایش نشانه‌های اُتیسم، ارتباط زودرس کودکان با انواع وسایل ارتباط جمعی است؛ والدینی که ناآگاهانه فرزندان خود را در برابر مانیتورها رها می‌کنند به تدریج موجب افزایش نشانه هایی از اختلال اُتیسم در کودکان می‌شوند.
________________________________
بیشتربخوانید
شایع ترین علایم اوتیسم را بشناسید
چگونه تشخیص دهیم فردی مبتلا به اوتیسم است؟
اوتیسم، یک بیماری مادام العمر!
___________________________