به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، اگرچه روغن‌های گیاهی معمولاً در "رایحه درمانی" کاربرد دارند، تحقیقات جدید محققان دانشگاه ایندیانا نشان می‌دهد که داروهای مبتنی بر آنها همچنین می‌توانند در صورت استفاده موضعی به بهبودی زخم‌های پوستی کمک کنند. همه این‌ها بسته به ماده خاصی است که در بعضی از این روغن‌ها باعث کاهش التهاب می‌شود.
این ترکیب شیمیایی مورد نظر به "بتاکاروفیلن"(beta-carophyllene) معروف است. این ماده در روغن‌های اسطوخودوس، رزماری و یلانگ یلانگ(گل درخت کانانگا که در جنوب شرق آسیا می‌روید) وجود دارد.
در مطالعه‌ای که در دانشگاه ایندیانا انجام شده است، "بتاکاروفیلن" استخراج شده از این گیاهان روی زخم‌های سطحی موش‌ها اعمال شد.
در این مطالعه مشاهده شد که با این کار رشد سلول و مهاجرت سلول‌های سالم به محل زخم افزایش یافته و باعث می‌شود که جراحات وارده سریع‌تر از حالت معمول بهبود می‌یابند. علاوه بر این، دانشمندان شاهد افزایش بیان ژن در سلول‌های بنیادی فولیکول مو در محل آسیب دیده بودند. این نشان می‌دهد که در نهایت جای زخم کمتری به جا خواهد ماند.
بر اساس تحقیقات قبلی، مشخص شده بود که "بتاکاروفیلن" یک گیرنده را در بدن فعال می‌کند که به نوبه خود یک واکنش ضد التهابی در بدن ایجاد می‌کند. همین واکنش است که کلید این مطالعه است.
پروفسور "ساچیکو کویاما" سرپرست این مطالعه می‌گوید: در روند بهبود زخم مراحل مختلفی وجود دارد که از مرحله التهاب شروع می‌شود و به دنبال آن مرحله تکثیر سلولی و مرحله بازسازی صورت می‌گیرد. من فکر کردم ممکن است در صورت سرکوب التهاب، بهبود زخم تسریع شود و زودتر از مرحله التهاب به مرحله بعدی برویم.
وی معتقد است که ممکن است عوامل دیگری در این روند وجود داشته باشد که تحقیقات بعدی می‌توانند به آنها دست یابند.
وی همچنین توصیه می‌کند که استفاده از روغن‌های گیاهی روی زخم‌ها به سادگی می‌تواند بهبود زخم را تسریع کند.
وی افزود: قبل از شروع کارآزمایی بالینی، چیزهای زیادی برای آزمایش وجود دارد، اما نتایج ما بسیار امیدوار کننده و هیجان انگیز است. جایی در آینده نزدیک ما خواهسم توانست با استفاده از ترکیبات شیمیایی موجود در روغن‌های گیاهی، داروهای جدید تولید کنیم.
استفاده از بوها و روغن‌های خاص برای رسیدن به یک میل فیزیکی یا حالت احساسی مطلوب یا کمک به درمان یک بیماری را رایحه‌درمانی یا عطردرمانی می‌گویند. رایحه‌درمانی یکی از شاخه‌های پزشکی جایگزین (آلترناتیو) به‌شمار می‌آید.
رایحه‌درمانی شاخه‌ای از طب گیاهی است که در آن از برخی روغن‌های گیاهی، به‌صورت استنشاقی یا همراه با ماساژ، به‌صورت موضعی (حمام یا کمپرس) استفاده می‌شود. استفاده از روغن عصاره‌ای گیاهان برای حمایت و تعادل ذهن، بدن و روح و روان از جنبه‌های رایحه‌درمانی است.
بر اساس یک باور قدیمی روغن‌های معطر می‌توانند برای تسکین درد، کاهش اضطراب و به عنوان خواب‌آور استفاده شود. هر روغن از ترکیبات شیمیایی زیادی تشکیل شده و خواص درمانی ویژه به خود دارد. مانند آلدئیدها که به عنوان آرام بخش عمل می‌کنند و کتن‌ها که می‌توانند موکولیتیک باشند و ترپن‌ها که عملی مانند کورتیزون دارند. این مواد شیمیایی (فنل‌ها، کتن‌ها، ترپن‌ها) اگر به میزان زیاد مورد استفاده قرار گیرند یا در بیماران بدحال به کار گرفته شوند، می‌توانند ایجاد مسمومیت کنند. گاهی مسمومیت به عنوان یک تأثیر مضر ناشی از این روغن‌ها می‌تواند به اشکال مختلف همانند سردرد خفیف یا میگرن شدید و زوزه گوش و سرگیجه تبدیل شود. این روغن‌ها گاهی سبب اختلال در بویایی، تهوع، التهاب پوستی و تپش قلب می‌شوند.
این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.