«اينجا ايران است! جايى كه سوپر استارش تا وقتى در تلويزيون برنامه اجرا ميكند سرش سر شاه است. ولى واى از وقتى كه تلويزيون قدرت نگه داشتنش را نداشته باشد و او بخواهد راه خودش را برود...نفس كشيدنش هم فالش است !قدم زدنش هم فالش است! نگاهش هم فالش است! ميشود بى مخاطب! ميشود سنگ روى يخ! حاشا به معرفتتان!
يك ايرانى خودش بدون كمك (اين و آن)ميخواهد در يكى از بهترين سالنهاى كنسرت جهان كه آرزوى هر هنرمندى است آن را فقط ببيند موسيقى اجرا كند .از سه هفته قبل از كنسرتش در سرزمين خودش تلويزيونى كه او در يك بازه زمانى ميليونها مخاطب و ميلياردها سرمايه برايش جذب كرده در اخبارش او را تخريب ميكند كه بليتهايش فروش نرفته! و موج كارشناس هاى موسيقى اينستاگرام به راه مى افتد كه او يكبار در كنسرتش فالش ويولن زده!
من كارشناس موسيقى نيستم كه نقد موسيقى كنم و اما خوب ميدانم قدرت محبوبيت و قلب بى كينه داشتن يعنى چه ضمنا تا به حال هم كنسرت رضا را از نزديك نديده ام اما شك ندارم تا سه هفته ديگر تمام بليتهاى دالبى تياتر براى كنسرت رضا فروش خواهد رفت اما براى آنهايى كه در جام جم خودشان را حبس كرده اند عرض ميكنم اولا كنسرت گذاشتن در آمريكا آن هم در لس آنجلس بى نهايت كار دشواريست صرفا به يك دليل آن هم اينكه هستند كسانى از هنرمندان ايرانى مقيم لس آنجلس كه مثل شما خوش نميدارند موزيسينى از ايران به لس آنجلس بيايد و آن هم در هاليوود آن هم در دالبى كنسرت برگزار كند( تاكيد ميكنم بعضى از آنها).در ثانى فارسى زبانان مقيم ينگه دنيا به عادت قديم همچنان در دقيقه نود بليت تهيه ميكنند.(اين را هم بعد از چندين اجراى تئاتر در شهرهاى مختلف آمريكا فهميدم).
كاش به عوض آن شيوه كنار گذاشتن آقاى گلزار از تلويزيون نميگويم از او دلجويى يا حمايت ميكرديد...چون ميدانم اين رفتار اساسا در قاموستان نيست اما كاش سكوت ميكرديد. به خاطر شخصيت رسانه اى كه....بى خيال...»
دمت گرم احسان کرمی.