عصرایران؛ مصطفی داننده- در اوایل دهه هفتاد به ویژه در ایام نوروز وقتی تلویزیون را روشن می‌کردی، حسن همایون‌فال، بیژن خاوری و عباس بهادری در کوچه‌ها باغ‌ها زیر آواز زده بودند و می‌خواندند «آی نسیم سحری صبر کن؛ ما را با خود ببر از کوچه‌ها»
سال‌ها موسیقی غالب در کشور، موسیقی سنتی و کمی پاپ بود. مدیران وقت فرهنگی کشور اما تصمیم گرفتند در زمینه موسیقی طرح نو دراندازند و با موسیقی لس آنجلسی رقابت کنند.
این تصمیم باعث شد تا خواننده‌هایی مانند خشایار اعتمادی، محمد اصفهانی، شادمهر عقیلی و علیرضا عصار وارد صحنه شدند و بازار موسیقی ایران را به دست گرفتند.
کم کم دیگر ضبط‌های نوار خور ماشین‌ها در کنار صدای ابراهیم حامدی و داریوش اقبالی، «ناز انگشتای بارون تو باغم می‌کنه/میون جنگلا طاقم می‌کنه» اعتمادی را گوش می‌کردند یا ساده بگم، ساده بگم دهاتی شادمهر را. «ای کاروان، ای کاراوان» که کار مشترک اصفهانی و عصار بود هم حسابی طرفدار پیدا کرده بود و مردم آن را زمزمه می‌کردند.
حالا بعد از گذشت حدود 20 سال از آن روزها، موسیقی پاپ داخل ایران حسابی طرفدار پیدا کرده است. مردم در ماشین‌های‌شان موسیقی پاپ داخلی گوش می‌کنند، به کنسرت می‌روند حتی خلوت خود را این خوانندگان سر می‌کنند.
امروز احسان خواجه امیری، محسن چاووشی، سیروان خسروی، ماکان بند، رضا صادقی، علیرضا طلیسچی، بهنام بانی، مسیح و آرش و ... بازار موسیقی ایران را در اختیار گرفتهاند.
هنوز حضور گسترده مردم در مراسم تشییع پیکر مرتضی پاشایی، خواننده پاپ را فراموش نکرده‌ایم.
یک تصمیم درست به همین راحتی می‌تواند زمینه ساز استقبال مردم از کارها و تولیدات داخلی شود. موسیقی پاپ ایران در 20 سال اخیر، کارهای خوبی تولید کرد و مردم از آن استقبال کردند و کم کم پاپ داخلی جای پاپ لس آنجلسی شد. کار به جایی رسید که شبکه‌های موسیقی ماهواره‌ای هم آهنگ ساخته شده در داخل را پخش می‌کنند.
تولید داخلی وقتی مورد استقبال قرار می‌گیرد که خوب باشد و توان رقابت با کالای خارجی را داشته باشد. نمی‌شود کار و کالای بی کفیت ارائه داد و به مردم گفت، کالای خارجی نخرید. همین پیام رسان‌های داخلی را ببیند. حسابی برای آنها تبلیغ شد اما آنقدر ناکارآمد بودند، همان‌هایی که تبلیغش را می‌کردند هم تاب ماندن در آنها را نداشتند و به تلگرام فیلتر شده برگشتند.
وقتی از پیام رسان داخلی حرف می‌زنیم آنقدر باید خوب باشد که مردم خود به خود سراغ دیگر پیام رسانها نروند. نمی‌شود تا وقتی بنز و بی‌ام‌و، وجود دارد با کیفیتی عالی به مردم گفت اگر پول دارید بنز نخرید و پراید سوار شوید.
باید رشد موسیقی پاپ در ایران را به عنوان یک الگوی مناسب معرفی کرد و از همه خواست در این مسیر گام بردارند و سعی کنند کار خوب ارائه دهند تا مردم از کالا و جنس ایران استقبال کنند.
در این میان چاوشی و صادقی و خواجه امیری فقط استثنا هستند.
وقتی گلوی موسیقی سنتی را گرفتند، بجایش تتلو و یاس و تهی و هیچکس و هزار تا ننه قمر دیگر رخ می نمایند.