به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: «فوتبال ورزشی است با هزینه‌های سرسام‌آور که طبیعی است. وقتی نام حرفه‌ای روی لیگ برتر آن گذاشته می‌شود و میلیون‌ها نفر در سراسر کشور را درگیر می‌کند، اگر پول‌های میلیاردی در هر کدام از باشگاه‌ها خرج شود، مسأله عجیبی به نظر نمی‌رسد. اگر چه به غیر از چند باشگاه، لیگ برتری‌های فوتبال ایران این روزها با مشکلات مالی بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند اما با توجه به این‌که نتیجه‌گرا بودن به اصلی در این رشته تبدیل شده، باشگاه‌ها برای تقویت تیم‌های خود دست روی هر عامل محرکی می‌گذارند. یکی از این مسائل استفاده بازیکنان از مکمل‌های ورزشی است که حالا دیگر به‌صورت عرف، مربیان بدنساز و پزشکان تیم‌ها به بازیکنان می‌دهند. در این گزارش درباره چگونگی استفاده از مکمل‌های ورزشی در تیم‌های لیگ برتری فوتبال و هزینه‌های زیادی که این مکمل‌ها روی دست باشگاه‌ها می‌گذارد، می‌خوانید.
فرار از دوپینگ با نظر پزشکان
در گذشته بارها مشاهده شد که بازیکنان خودسرانه از مکمل‌ها استفاده کردند و هرچند وقت یک بار تست دوپینگ تعدادی نیز مثبت شد. حالا چند سالی است باشگاه‌ها برای جلوگیری از دوپینگی‌شدن بازیکنان تصمیم گرفته‌اند استفاده از مکمل‌ها را در برنامه‌های روزانه خود بگنجانند و از طرفی کنترل دقیقی روی بازیکنان داشته باشند. بر این اساس، دیگر فوتبالیست‌ها شخصا مکمل نمی‌خرند و بر اساس فهرستی که پزشکان و مربیان بدنساز ارایه می‌دهند، مامور خرید باشگاه آن را تهیه می‌کند و به‌طور یکسان در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. از آنجایی که پزشکان تیم‌ها با فهرست داروهای ممنوعه که کمیته ضد دوپینگ معرفی کرده، آشنا هستند دیگر نگرانی خاصی بابت مثبت شدن تست دوپینگ بازیکنان وجود ندارد و یکی از عواملی که باعث شده در چند سال گذشته آمار دوپینگی‌های فوتبال به کمترین حد خود و حتی نزدیک به صفر برسد نیز همین موضوع است؛ هرچند که خرید مکمل در طول یک سال هزینه زیادی روی دست باشگاه‌ها می‌گذارد.
محبوب‌ترین مکمل فوتبالیست‌ها
در سیستم باشگاه‌های لیگ برتری این طور جا افتاده که پزشک تیم فهرست و مقدار مکمل مورد نیاز را به سرپرست ارایه می‌دهد. از این رو بیشترین مکمل‌هایی که باشگاه‌ها می‌خرند کراتین، گلوتامین و ایزو کاپروییک است. ترکیب این مکمل‌ها در طول هر هفته باعث افزایش سوخت و ساز در بدن فوتبالیست‌ها می‌شود. کراتین به افزایش حجم خالص عضلانی و بهبود شکل فیزیکی بدن کمک می‌کند. گلوتامین باعث بهبود بازتولید گلیکوژن در بدن می‌شود و پودرهای ایزو نیز رفتار انسولین را در بدن تقلید می‌کند که استفاده از آنها بعد از هر تمرین باعث می‌شود قند بازیکنان به حالت معمول برگردد.
قیمت مکمل‌ها چگونه است؟
مکمل‌هایی که تیم‌های ورزشی به کار می‌برند، معمولا در بسته‌های ٤,٥ کیلوگرمی است که هر بسته از آن تقریبا در ٢ تا ٣ روز مصرف می‌شود. قیمت هر بسته از این مکمل‌ها، با توجه به قیمت دلار، در حال حاضر در بازار بین ٣٠٠هزار تومان تا یک‌میلیون تومان است. کراتین در حال حاضر با قیمت حدود ٥٠٠هزار تومان به باشگاه فروخته می‌شود. هر بسته گلوتامین قیمتی در حدود یک‌میلیون تومان دارد و باشگاه‌ها پودرهای ایزو را نیز با توجه به حجم آن بین ٣٠٠ تا ٥٠٠هزار تومان می‌خرند.
هر تیم چقدر مصرف می‌کند؟
اگرچه میزان مصرف مکمل‌های ورزشی را در هر تیم پزشک و مربی بدنساز زیر نظر سرمربی تعیین می‌کنند اما به‌طور میانگین هر هفته هر تیم حرفه‌ای فوتبال که در لیگ برتر مشغول فعالیت است دو بسته کراتین، یک بسته گلوتامین و دو بسته ایزو مصرف می‌کند. یعنی این مقدار در طول یک ماه تقریبا چهار برابر می‌شود و می‌توان این‌طور تصور کرد که در یک ماه مصرف هشت بسته ٤,٥ کیلوگرمی کراتین، چهار بسته گلوتامین و هشت بسته ایزو تقریبا طبیعی است و معمولا تیم‌های ورزشی از آن استفاده می‌کنند.
ماجرای کپسول‌های اکسیژن
علاوه بر مکمل‌های ورزشی، طی چند‌سال گذشته مورد خاص دیگری هم به خریدهای دارویی تیم‌های لیگ برتری اضافه شده است؛ کپسول‌های اکسیژن. با توجه به این که بازیکنان در طول ٩٠ دقیقه دوندگی بالایی دارند، فشار زیادی را تحمل می‌کنند و افزایش سوخت و ساز بدن سبب می‌شود مشکل تنفسی پیدا کنند و اصطلاحا در طول بازی نفس کم بیاورند، بنابراین پزشکان تیم دستور خرید کپسول‌های یک‌بار مصرف اکسیژن را می‌دهند. کپسولی که یک لیتر اکسیژن درون خود دارد و با درپوشی شبیه به ماسک قبل از هر بازی روی دهان بازیکنان قرار داده می‌شود تا آنها بتوانند اکسیژن خالص مورد نیازشان را به دست بیاورند. به‌طور میانگین در هر بازی نیز هشت کپسول اکسیژن که هر کدام حدودا قیمتی برابر ٥٠هزار تومان دارد، به کار برده می‌شود.
هزینه ٢,٢ میلیاردی روی دست فوتبال!
یک تیم فوتبال در طول فصل ٣٠ بازی در لیگ برتر انجام می‌دهد و اگر در جام حذفی نیز تا فینال پیش برود، پنج مسابقه نیز به آن اضافه می‌شود. حال اگر این تیم در لیگ قهرمانان آسیا هم باشد حداقل ٦ مسابقه دیگر باید انجام دهد که تعداد مسابقات را در طول یک فصل مشخص می‌کند. اگر بخواهیم هزینه‌های مربوط به استفاده از مکمل‌ها و کپسول‌های اکسیژن (منهای هزینه‌های دارویی) را برای تیمی مدعی که در سه جام حضور دارد، محاسبه کنیم، باید حداقل ٤٠ بازی در طول فصل در نظر بگیریم. در این شرایط اگر فرض کنیم این تیم در هر بازی هشت کپسول اکسیژن مصرف کند، فقط در طول فصل ١٦میلیون تومان هزینه خرید این کپسول‌هاست. از سوی دیگر، بنا بر آن چه گفته شد برای تیمی که فقط در لیگ برتر حضور دارد و در جام حذفی نیز با یک یا دو بازی کنار می‌رود، به طور طبیعی ماهانه ١٠میلیون تومان هزینه خرید مکمل‌هاست و این مبلغ برای تیم‌های مدعی با توجه به تعداد مسابقات به ١٣میلیون و پانصد‌هزار تومان به‌طور ماهانه افزایش پیدا می‌کند. یعنی تیم‌های حاضر در سه جام در طول یک سال فوتبالی حدود ١٨٠میلیون تومان فقط برای خرید مکمل و کپسول اکسیژن هزینه می‌کنند و تیم‌های معمولی نیز حدودا ١٣٠میلیون تومان به خرید این اقلام اختصاص می‌دهند. حال اگر فرض کنیم چهار تیم لیگ برتری حاضر در آسیا هر کدام ١٨٠میلیون تومان برای مکمل‌های مصرفی خرج کنند و ١٢ تیم دیگر هر کدام ١٣٠میلیون تومان، می‌توان نتیجه گرفت بالغ بر دو‌میلیارد و دویست‌میلیون تومان در کل فوتبال ایران صرف خرید مکمل و مسائل این‌چنینی لیگ برتری‌ها می‌شود که در شرایط مالی کنونی فوتبال عددی بسیار بزرگ است.»