عصرایران؛ مصطفی داننده- فوق لیسانس دارد اما در پیک موتوری کار می‌کند. دکترا دارد اما منشی یک شرکت است. لیسانس دارد اما کار خدماتی می‌کند. این افراد فکر می‌کردند با رفتن به دانشگاه و گرفتن مدرک، پشت میز می‌نشینند و مدیریت می‌کنند اما حقیقت جامعه چیز دیگری است.
متاسفانه زمانی رسیدن به دانشگاه، کعبه آمال بسیاری از جوان‌های ایرانی بود. خانواده‌ها حاضر بودند فرش زیر پای خود را بفروشند تا فرزندشان راهی دانشگاه شود. برای برخی دانشگاه رفتن مهم بود و اصلا به آینده کاری رشته‌ای که قبول شدند، فکر نمی‌کردند.
عده‌ای فکر می‌کنند که چون دانشگاه رفته‌اند و مدرک تحصیلی دارند، دولت باید برای آنها شغل فراهم کند. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و نیافته، دولت وظیفه ایجاد شغل برای همه افراد جامعه را ندارد. بسیاری از تحصیل کردگان دانشگاهی به سمت خوداشتغالی می‌روند و اصلا کاری به دولت ندارند.
خیلی از ما فکر می‌کنیم چون مثلا یک رشته دانشگاهی را خوانده‌ایم باید همه دست به سینه جلوی ما بایستند وبگویند چه کاری دوست دارید قربان؟
مدرک تحصیلی باعث می‌شود، خیلی از کارها را کسر شان خود بدانیم. فکر می‌کنیم چون لیسانس یا فوق لیسانس داریم نباید در پیک موتوری کار کنیم یا منشی یک شرکت باشیم.
با خواندن خاطرات آدم‌های موفق می‌بینیم که آنها هم در عمر خود کارهای بسیاری انجام دادند از کار در رستوران تا کشاورزی، اما در آن خط نماندند و مسیر موفقیت را پیش گرفتند.
کار در پیک موتوری عیب نیست اتفاقا باعث افتخار هم هست که یک جوان با داشتن مدرک دانشگاهی حاضر نشده است بیکار بماند و از پول خانواده بخورد؛ ماندن در پیک موتوری برای یک جوان دانشگاهی زشت است. او باید تلاش کند با توجه به رشته تحصیلی‌اش برای خود کاری فراهم کند.
بله، این که دولت باید زمینه فعالیت اقتصادی بخش خصوصی را فراهم کند حرف درستی است که متاسفانه در ایران هنوز این امر به خوبی محقق نشده است اما هیچ کجای دنیا، نان را به راحتی در دهن آدمی نمی‌گذارند.
همین الان در ایران با وجود تمام مشکلات اقتصادی هستند آدم‌هایی که برای خود شغلی دست و پا کردند و سر سفره چند نفر دیگر هم نان گذاشتند.
در حال حاضر همه از افراد کاربلد و متخصص استقبال می کنند. صرف دریافت مدرک دانشگاهی و نوشتن مقاله به معنی کاربلدی و توانایی انجام کار نیست همانطور که وقتی فردی صرفا گواهینامه رانندگی می گیرد نمی تواند لزوما راننده خوبی باشد و بتواند با تسلط کامل رانندگی کند.
ما باید این مسئله را در بین دانش آموزان فعلی ایران جا بیندازیم که دانشگاه رفتن به معنای موفقیت و رسیدن به شغل خوب نیست. آدمی موفق است که بتواند در نوجوانی و جوانی استعداد خود را کشف کند و به دنبال آن برود. رفتن به دنبال استعداد قطعا آینده انسان را تضمین می‌کند.
من در استرالیا زندگی میکنم و راننده تاکسی دیدم که فوق لیسانس آی تی داشته (شهروند استرالیا هم هست).
ثروتمند دیپلمه هم دیدم.
بچه مدرسه ای هم که داره بعد از ساعت مدرسه یا تو تعطیلات توی مکدونالد و باقی مغازه ها کار میکنه زیاد دیدم.
ما یه خورده نازک نارنجی بار اومدیم تو ایران.