نمونه‌برداری‌های صورت گرفته از سوخت بنزین در تهران نشان می‌دهد که غلظت گوگرد در کلیه نمونه‌ها - شامل بنزین
معمولی و سوپر - سه برابر حد مجاز است.
به گزارش
عصرایران، بر اساس اطلاعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران نتایج آنالیز محتوای گوگرد موجود در نمونه‌برداری‌های صورت گرفته از سوخت بنزین در تهران نشان می‌دهد که غلظت گوگرد در کلیه نمونه‌ها - شامل بنزین معمولی و سوپر - فراتر از حد مجاز قرار دارد و میانگین آن در سوخت بنزین طی بهار و تابستان به ترتیب ۱۹۰ و ۱۶۶ بخش بر میلیون بود که از حد مجاز یورو ۴ فراتر بوده؛ البته در فصل تابستان اندکی کاهش در نتایج مشاهده می‌شود.
ایسنا گزارش داد، درباره محتوای گوگرد جایگاه‌های عرضه سوخت گازوئیل نتایج وضعیت بهتری را نسبت به سوخت بنزین نشان می‌دهد. میانگین گوگرد سوخت گازوئیل در فصل بهار و تابستان به ترتیب ۶۱ و ۹۵ بخش بر میلیون بوده و هنوز با غلظت مناسب آن فاصله دارد.
نمودار ۱- نتایج آنالیز محتوای گوگرد بنزین - بهار و تابستان سال ۱۳۹۸
نمودار ۲- نتایج آنالیز محتوای گوگرد گازوئیل - بهار و تابستان سال ۱۳۹۸
بر اساس اطلاعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران نتایج آنالیز محتوای بنزن سوخت بنزین در هر دو فصل بهار و تابستان امسال نشان می‌دهد که وضعیت این پارامتر سوخت در محدوده مجاز قرار دارد.
برای خودرو‌های استاندارد یورو ۴ عدد اکتان مناسب ۹۵ تعیین‌شده که رعایت آن باعث بهسوزی خودرو، مصرف سوخت کمتر، توان بالاتر موتور و درنتیجه تولید آلودگی کمتر می‌شود.
در نمونه‌های مورد بررسی، عدد اکتان بنزین معمولی و سوپر در فصل تابستان بهتر از نمونه‌های فصل بهار بود و فاصله آن به‌ویژه در مورد بنزین سوپر با اختلاف اندکی در حد مجاز قرار داشت.
بنزن جهت افزایش عدد اکتان و احتراق مطلوبتر به بنزین افزوده می‌شود. بنزن جزو مواد درجه اول سرطان‌زا طبقه‌بندی‌شده است و تنفس درازمدت آن موجب سرطان به‌ویژه سرطان خون می‌شود.
طی سالیان گذشته ترکیبات سربی برای افزایش عدد اکتان سوخت و ایجاد کارکرد بهتر موتور به بنزین اضافه می‌شد که تأثیرات نامطلوب بر سلامت، خصوصاً سلامت کودکان و زنان باردار را به دنبال داشت.
از طرف دیگر وجود این ترکیب در سوخت استفاده از کاتالیست را در خودرو‌ها غیرممکن می‌کرد. پس از حذف سرب از بنزین مصرفی کشور در سال ۱۳۸۱ و الزام نصب کاتالیست بر روی خودرو‌های بنزینی، علاوه بر حذف آلاینده سرب از هوا، غلظت منواکسید کربن نیز کاهش قابل‌ملاحظه‌ای یافت به‌گونه‌ای که تعداد روز‌های آلوده این آلاینده از ۱۶۳ روز در سال ۸۱ در حال حاضر به صفر رسیده است.