روی تابلوی ورودی شهر "گلاس‌هوته" (Glashütte) واقع در ایالت زاکسن نوشته‌اند: "اینجا زمان زندگی می‌کند". شهری که به پایتخت ساعت‌سازی آلمان معروف است، ۶ هزار و ۷۷۱ نفر جمعیت دارد که بیش از هزار نفر آن استاد ساعت‌سازی هستند و یا در این رشته فعالیت می‌کنند.
از اوائل قرن سیزده میلادی نام "گلاس‌هوته" در اسناد گوناگون دیده شده است. با کشف نقره در سال ۱۴۹۰ میلادی رشد اقتصادی گلاس‌هوته آغاز شد. اما ساعت‌سازی در این شهر در سال ۱۸۴۵ میلادی و با دعوت پادشاهی زاکسن از ساعت‌سازی با نام "فردیناند آدولف لانگه" برای ایجاد کارگاه در آنجا آغاز شد. طبق اسناد، او ۷ هزار ۸۰۰ "تالر" ( پول آن زمان)، برای ساخت این کارگاه از دولت دریافت کرد.
علیرغم مشکلات اولیه، ساعت سازی از سال ۱۸۷۵ به بعد، به مهم‌ترین فعالیت اقتصادی در شهر "گلاس هوته" تبدیل شد و با نام آن پیوند خورد. بسیاری از ساعت‌سازان آلمانی در آنجا آموزش دیده‌اند. (عکس مربیان و شاگردان مدرسه ساعت‌سازی شهر گلاس هوته در سال ۱۹۰۱ میلادی را نشان می‌دهد.)
مدرسه ساعت‌سازی گلاس‌هوته حالا تبدیل به موزه شده و در آن ساعت‌های ساخت این شهر نگهداری می‌شوند.
شرکت‌های ساعت سازی شهر گلاس‌هوته نه تنها در عرصه ساعت سازی، بلکه در تولید دستگاه‌های گوناگون سنجش در کشتیرانی (آنگونه که در این عکس دیده می‌شود) و هواپیماسازی نیز فعال بودند.
شهر گلاس هوته در جنگ جهانی دوم توسط ارتش سرخ اتحاد شوروی در روز هشتم ماه مه سال ۱۹۴۵ بمباران شد و به تصرف درآمد. کارخانه‌های آن مصادره و به شوروی منتقل شدند. (عکس: ساعت جیبی طلایی ساخت شرکت آدولف لانگه و پسران، هدیه مارتین بورمان، رئیس رایش به آدولف هیتلر که بعدا به قیمت ۴۰ هزار مارک در یک حراجی به فروش رسید.)
شهر گلاس هوته در دوران جنگ سرد که آلمان به دو کشور شرقی و غربی تقسیم شد، در قلمرو جمهوری دمکراتیک آلمان (شرقی) قرار گرفت. براساس سیاست سوسیالیستی آن کشور، تمام شرکت‌های ساعت‌سازی خصوصی منحل و تحت عنوان "شرکت ساعت سازی VEB گلاس‌هوته" سازماندهی شدند. (ساعت ساخت گلاس‌هوته به عنوان هدیه به ۵ هزار کارگری که قصر جمهوری را در برلین شرقی ساختند.)
پس از فروپاشی دیوار برلین و وحدت دو آلمان، شرکت‌های ساعت‌سازی در شهر گلاس‌هوته بازسازی و به خانواده‌های صاحب آنها بازگردانده شد. شرکت ساعت سازی "گلاس‌هوته اورگینال" با ۷۵۰ کارمند را که ۶۰۰ نفر آن در شهر گلاس‌هوته زندگی می‌کنند، کنسرن سوئيسی "Swatch" خریداری کرد. تعداد ساعت‌های دست‌ساز شرکت "گلاس‌هوته اورگینال" سالی ۱۰ هزار ساعت است.
شرکت آدولف لانگه و پسران در سراسر دنیا ۶۷۰ کارمند دارد که بیش از ۵۰۰ نفر آنها در گلاس‌هوته کار می‌کنند. این شرکت سالی ۶ هزار ساعت تولید می‌کند. هر مدل از ساعت‌های این شرکت در تعداد محدودی تولید می‌شود که قیمت ارزان‌ترین آنها ۱۶ هزار یورو است. این شرکت را کنسرن سوئیسی کالاهای لوکس "ریشمون" (Richemont) خریداری کرده است.
شرکت "نوموس" (Nomos) در سال ۱۹۹۱ در شهر گلاس هوته بنیانگذاری شد و حالا ۳۰۰ کارمند دارد. ۳۰ نفر از اعضای "اتاق فکر" و طراحان آن در برلین کارمی‌کنند.
بازار برندهای لوکسی مثل کارتیه، یگر، پیاژه، کنستانتین واشرون، امگا یا برژه رو به کسادی گذاشته و در سال ۲۰۱۶ تقریبا ۵۰ درصد از سود آنها کاسته شده است.
ساعت‌های دست‌ساز آلمان با قیمت‌هایی بین ۸۰۰ تا ۲ هزار یورو توانسته‌اند جای خود را در بازار جهانی تثبیت کنند. از سوی دیگر ساعت‌های لوکس نیز توانسته‌اند در مقابل رقبا خودنمایی کنند. در این سال واردات ساعت‌های خارجی به آلمان ۷ درصد کاسته شده. میزان صادرات ساعت‌های لوکس نیز طی پنج سال دوبرابر شده و به ۲ میلیارد یورو رسیده است.
در مجموع ۶۰ برند آلمانی که برخی از آنها در خارج از شهر گلاس‌هوته ساعت‌های دست‌سازشان را تولید می‌کنند موفق شده‌اند جای خود را در بازار جهانی و در زیر سایه نام ارزشمند و مترادف با کیفیت "Made in Germany" مستحکم کنند.
ویلهلم ریبر ساعت‌سازی در "شوبیش آلب" است که تنها ۱۲ عدد از این ساعت با نام 'Maybach Tourbillon' تولید کرده است. ساخت هر ساعت شش ماه زمان برده است و قیمت هر یک از آنها ۱۲۰ هزار یورو است.
زمان بر روی این ساعت دیواری که بعدا ساعت مچی کوارتز آن نیز ارائه شد، با کلمات و نه عدد نوشته می‌شود. خریدار امکان استفاده از هفت زبان را دارد. این ساعت نخست در آلمان زیاد مورد توجه واقع نشد، اما در آمریکا رکورد فروش را شکست و حتی چند جایزه را نیز تصاحب کرده است.
یکی دیگر از ساعت‌سازی‌هایی که در خارج از شهر گلاس‌هوته و در نزدیکی ماگده‌بورگ کار می‌کند، کارگاه "دیرک دورن‌بلوت و پسر" است. او (عکس) سالی ۱۵۰ ساعت تولید می‌کند. او ساعت مدل "۹,۹۹" را به دست دارد. این ساعت از جنس استیل ۶ هزار و ۹۰۰ یورو و از جنس طلای آن ۱۳ هزار و ۹۰۰ یورو قیمت دارد.