رابرت موگابه رئیس جمهوری پیشین زیمبابوه در سن ۹۵ سالگی درگذشت. امرسون منانگاگوا رئیس جمهوری کنونی این کشور، این خبر را در صفحه توییتر خود تایید کرد.
آقای منانگاگوا در این پیام، از رابرت موگابه به عنوان پدر و بنیانگذار زیمبابوه یاد کرد.
رابرت موگابه در سنگاپور درگذشت؛ او در چند سال گذشته بارها برای درمان به این کشور سفر کرده بود.
او که از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۷ میلادی به مدت ۳۰ سال رئیس جمهوری زیمبابوه بود، سرانجام در نوامبر ۲۰۱۷ مجبور به استعفا شد. سپس توسط ارتش دستگیر شد و در بازداشت خانگی قرار گرفت.
موگابه برای هفتمین و آخرین بار در سال ۲۰۱۵ میلادی در انتخابات پیروز شد؛ او مسن‌ترین رئیس جمهوری جهان محسوب می‌شد.
او پیش‌تر نیز بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۷ میلادی در مقام نخست‌وزیر در این کشور واقع در جنوب آفریقا قدرت را در دست داشت.
سالهای افول قدرت موگابه
رابرت موگابه که از زمان استقلال کشورش از بریتانیا در سال ۱۹۸۰ میلادی در مجموع نزدیک به چهار دهه بر کشور حکومت کرد، سرانجام در پی کودتای ارتش قدرت را از دست داد.
او در تمام این سالها به لطف انتخابات فرمایشی در قدرت بود و هر دور از این انتخابات فرمایشی نیز با موج گسترده‌ای از خشونتهای نیروهای دولتی و دستگیری مخالفان توأم بود.
او به دلیل سرکوب شدید مخالفانش، همواره هدف انتقادات جامعه جهانی قرار می‌گرفت و حتی در این اواخر جامعه اقتصادی آفریقای جنوبی (SADC) که معمولا در قبال کارهای موگابه انعطاف‌پذیری بالایی داشت نیز به او هشدار می‌داد.
تنها پس از دور اول انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ میلادی که به برتری مورگان تسوانگیری رهبر اپوزیسیون این کشور انجامید، آقای موگابه با سرکوبی خونین، نزدیک به دویست تن از مخالفانش را کشت. درنهایت نیز آقای تسوانگیری که بین دو دور انتخابات بارها دستگیر شده بود، تصمیم به انصراف گرفت.
رابرت موگابه که قصد داشت راه را برای ریاست جمهوری همسرش گریس موگابه هموار کند، از سال ۲۰۱۰ میلادی با دو مدعی جدید قدرت روبرو شد: جویس موجورو معاون رئیس جمهور و امرسون منانگاگوا معاون پییشن رئیس جمهور و رئیس پیشین ارتش و رئیس سرویس مخفی کشور.
اگرچه هر دوی این افراد توسط موگابه از مقام خود برکنار شدند، اما این کار مانع از تسلیم آنها نشد.
در شب ۱۵ نوامبر سال ۲۰۱۷ میلادی یعنی هشت روز پس از اخراج امرسون منانگاگوا، ارتش دست به کودتا زد و نزدیکان موگابه را دستگیر کرد. شخص رابرت موگابه نیز در کاخش در انزوا نگه داشته شد.
رابرت موگابه برای چند روز مقاومت کرد اما صدها هزار زیمبابوه‌ای به خیابان‌ها آمدند و خواستار برکناری او شدند. همزمان حزب حاکم یعنی زانو-پیاف (اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه-جبهه میهن پرستان) که توسط موگابه بنیان نهاده شده بود نیز بر او فشار آورد تا استعفا دهد.
به این ترتیب در ۲۱ نوامبر، دو روز پس از برگزاری قیامی بزرگ و کم‌سابقه در زیمبابوه، موگابه نامه استعفای خود را منتشر کرد.