در هفدهم مردادماه که روز خبرنگار است همه به تعریف و تمجید از روزنامه نگاران و شاغلان رسانه ها زبان می گشایند و قلم می فرسایند . از ارج و قرب این حرفه می گویند و حرمتهای فراوان می گذارند .
به گزارش عصر ایران، کامبیز نوروزی در شرق نوشت:
حدیث مکرر ملال آوری است که سالی یک روز اتفاق می افتد و نه اعتباری می آورد ، نه ارزشی می آفریند . برای فهم صدق و راستی این نوع گفتارها کافی است مروری کنیم بر مسئله های قانونی و عملی که بر این حرفه حاکم است و کسی از اصحاب قدرت ، دستی برای حل آنها نمی جنباند:
1-طبق قانون مطبوعات سال 1364 برای انتشار مطبوعات باید مجوز دریافت کرد . در اصلاحیۀ سال 1375 شرایط اخذ مجوز انتشار بسیار سخت تر شد . دولت نه تنها هیچ اقدامی برای تغییر این مقررات سختگیرانه نکرده است ، بلکه در لایحه "مطبوعات و خبرگزاری ها" باز هم بر لزوم اخد مجوز برای انتشار مطبوعات تأکید کرد . .... نظام اخذ پروانه برای انتشار مطبوعات و شروع به کار خبرگزاریها ، ... نه فقط مغایر با حقوق اساسی ملت است ، بلکه با درنظر گرفتن تکنولوژی این سالها غیرعقلایی است .
2-ابتدا دولت و بعد بعضی نمایندگان پا را فراتر از این گذاشته ، با طرح مغشوش و مردودی به نام طرح سازمان نظام رسانه(روزنامه نگاری) در قالب یک سازمان کاملاً دولت ساخته چنین پیش بینی کرده اند که برای کار روزنامه نگاری هم باید مجوز گرفته شود . یعنی فقط کسانی می توانند روزنامه نگار شوند و از حقوق قانونی این حرفه استفاده کنند که مجوزی به نام کارت هویت جرفه ای گرفته باشند. این سختگیری ها و محدویت ها در تاریخ مطبوعات ایران بی سابقه است .
3-شرایط اقتصاد مطبوعات و شرایط نظام اداری-مالی مطبوعات و خبرگزاری ها به شدت آشفته و به هم ریخته است . دولت هیچ برنامه ای حل بحران اقتصاد مطبوعات ارائه نداده است که در آن به ریشه یابی و تحلیل مشکلات فضای رسانه ای کشور پرداخته وبرای آن راه حلی ارائه داده باشد ... بلکه دغدغۀ آن را نیز نداشته است . شرایط نامساعد اقتصاد مطبوعات و خبرگزاری ها مسقتیماً بر حقوق و امنیت شغلی روزنامه نگاران اثر منفی می گذارد. مزد روزنامه نگاران اندک است ، بسیاری از آنها فاقد بیمه اند و اخراج و بیکار کردن آنه ابه سادگی ممکن است رخ بدهد.
-توقیف و لغو امتیاز مطبوعات همچنان ادامه دارد . شدت و سرعتی که در برخورد با مطبوعات و خبرگزاری ها وجود دارد ، در سنگین ترین پرونده های فساد مالی نیز کمتر وجود دارد . نشریه یا خبرگزاری با تصمیم هیأت نظارت بر مطبوعات حتی بدون حضور صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه یا خبرگزاری توقیف یا لغو امتیاز می شود . یا در دادسرا با صدور قرار ، نشریه ای یا یک خبرگزاری توقیف می شود . توقیف یک نشریه یا خبرگزاری به منزلۀ بیکار شدن دهها روزنامه نگار است و مختل شدن ساده ترین معیشت آنها.
4-بازداشت روزنامه نگاران اگرچه کاهش یافته است ، اما همچنان اتفاق می افتد . این نگرانی همچنان بر کار روزنامه نگاران سایه می افکند.
5-کسب خبر برای روزنامه نگاران دشوار شده است . روزنامه نگاران به سختی می توانند خبرهای مهم را به دست آورند و برای انتشار آنه نیز مشکلات زیاد دارند ...
6-امنیت حرفه ای روزنامه نگاری با مشکلات زیادی روبروست . روزنامه نگاران حین انجام وظیفه یا به سبب انجام وظیفه ممکن است با موانع سختی روبروشوند و این نیز کارشان را سخت تر می کند.
اینها فهرست برخی از مشکلات حاکم بر حرفۀ روزنامه نگاری است . این مشکلات نه فقط موانع مهمی برای رشد و توسعۀ روزنامه نگاری در ایران ایحاد کرده اند ، بلکه موجب از بین رفتن مرجعیت رسانه ای رسانه ای کشور گردیده اند.
از بین رفتن مرجعیت رسانه ای آسبی عظیمی است که زیان آن فقط متوجه مطبوعات و خبرگزاری ها و روزنامه نگاران نیست . بلکه امنیت ملی را نیز با مخاطره های سخت مواجه می کند.
اگر می خواهید روزنامه نگاران را محترم بشمارید ، نیازی به سالی یک نوبت تبریک و تمجید نیست . ...آزادی و امنیت و استقلال حرفۀ روزنامه نگاری باید تثبیت و تضمین شود . حذف پروانه انتشار ، تضمین امنیت شغلی و بیمۀ روزنامه نگاران ، حل بحران اقتصادی مطبوعات و خبرگزاری ها ، جلوگیری از لغو امتیاز و توقیف مطبوعات توسط هیأت نظارت بر مطبوعات ، بازنگری در موارد توقیف و لغو امتیاز مطبوعات توسط دادگاهها ، جلوگیری از بازداشت روزنامه نگاران ، خداقل کار مقدماتی است که باید برای بزرگداشت واقعی روزنامه نگار و رسانه انجام شود.
مسئولیت تهیۀ لایحه ای برای تثبیت این حقوق حداقلی وظیفۀ دولت است که به آن تاکنون توجهی نشده است . چنین اقدامی نه تنها در مسیر احقاق حقوق اساسی مطبوعات و روزنامه نگاران است ، بلکه کمک شایانی به امنیت ملی کشور از طریق احیای فضای ملی رسانه ای است.
@NewJournalism✍️