عصر ایران ؛ کاوه معین فر - در چند روز اخیر فیلم ساختن سحر قریشی خبرساز شد، طی مصاحبه‌ای که به بهانه اکران فیلم «ایکس لارج» با او انجام شد اعلام کرد: « در ۶ ماهه دوم امسال، پشت دوربین نخستین فیلم خودم که یک ملودرام اجتماعی است، می‌روم و فیلمی که خودم میخواهم را خواهم ساخت.»
این خبر با واکنش‌های متعددی همراه گشت حتی کاریکاتوریست‌ها هم به عنوان موضوعی طنز به آن پرداختند شاید هم بیشتر این اتفاقات بر می‌گردد به پیشینه سحر قریشی برای بازی در انواع و اقسام فیلمهای صرفا تجاری و علی الخصوص آن مصاحبه معروف رضا رشیدپور با او در برنامه اینترنتی «دید در شب» حدود 3 سال پیش.
در آن مصاحبه رشیدپور چند عکس را به قریشی نشان داد که قرار بود نظر قریشی را درباره آنها بداند، اولین عکس را سحر قریشی نشناخت که محمد سرافراز رئیس وقت سازمان صدا و سیما بود. عکس دومی که نشناخت کوئینتین تارانتینو فیلمساز معروف و جریان ساز بود، سازنده فیلمهای معروفی چون «قصه‌های عامه پسند» ، «بیل را بکش» و ...
عکس سوم فرانسیس فورد کاپولا بود خالق شاهکارهایی چون «پدر خوانده» و «اینک آخر الزمان» و ... عکس آخر هم یوکیو آمانو (رئیس وقت سازمان انرژی اتمی) بود که وقتی قریشی او را هم نشناخت رشیدپور گفت آقای وینچستر رو چطور نمی‌شناسید؟ بازیگر معروف، اسکار گرفته و ... و البته حرفهایی در باره کاریزماتیک بودن شخصیت محمود احمدی‌نژاد گفت و ...
در زمان انتشار این برنامه، ویدئو آن در فضای مجازی وایرال شد و این شناخت کم و اطلاعات سینمایی پائین سحر قریشی بحث داغ آن روزها گشت.
این خبر ساخت فیلم سینمایی سحر قریشی هم بسیار واکنش‌های منفی در پی داشت ولی در این میان پوریا ذوالفقاری (منتقد سینما) در صفحه اینستاگرامش نوشت:
«او اگر زودتر از این‌ها (یا بدون وجود چنین سوء سابقه‌ای!) تصمیم به فیلمسازی می‌گرفت، می‌توانست یکی از اکثریت فیلمسازان این دیار باشد. یکی از همان هایی که پیرو روابط و آشنایی‌های گسترده شان، با جذب سرمایه و دعوت از دوستان و همکاران کاربلد و "اکشن" گفتن و "کات" دادن، بالاخره فیلم میسازند و کم کم اصطلاحات و تکیه کلام‌های لازم برای تکمیل ژست سینمابلدی را می‌آموزند و به مرور زمان دوستان رسانه‌ای هم می‌یابند و پس از مدتی صاحب جایگاهی می‌شوند که نه کسی جرات کند اشتباهات سینمایی فیلم شان را به رخ شان بکشد و نه بی سوادی و غلط های نگارشی و ویراشی نوشته‌شان را .
به شخصه معتقدم سحر قریشی باید فیلم بسازد. مرور صرف میزان حضور او سر صحنه فیلم ها و سریال ها، به ما می گوید آگاهی و شناختش از مناسبات و اصول اولیه فیلمسازی، از بسیاری از فیلمسازان مدعی کنونی، زمانی که مشغول ساخت نخستین فیلم شان بودند، بیشتر است و راستش شاید تفاوت قریشی با امروز آن فیلمسازان هم فقط در فقدان اعتماد نفس حرفه ای او باشد که آن هم در سینمای ایران همیشه دست یافتنی ست.»
سابق بر این در وزارت ارشاد قوانینی وجود داشت که هر شخصی برای ساخت فیلم اول سینمایی باید مجوز کارگردانی به او داده می‌شد و آن هم بر اساس سوابق کاری شخص در سینما، فیلمهای کوتاه ساخته شده توسط او، حضور در جشنواره‌های جهانی و جوایز کسب کرده و ... صادر می‌شد.
حال 2 سال است که این قانون به گونه‌ای تغییر کرده و هر شخصی که یک تهیه کننده حرفه‌ای سینما حاضر به تهیه فیلم او باشد می‌تواند مجوز ساخت فیلم اولش را بگیرد. که معمولا هم کارگردان با آوردن سرمایه گذار موفق به این کار می‌شود.
در وهله اول ساخت هر فیلم باعث کارآفرینی برای تعدادی فعال در سینما می‌شود از بازیگر، فیلمبردار، صدابردار، طراح صحنه و ... گرفته تا هنروران، کارگران صحنه، مسئولین پذیرایی، رانندگان سرویس‌های حمل ونقل و...
در وهله دوم چه اشکالی دارد سحر قریشی فیلمش را بسازد؟ این اتفاق تصمیم شخصی اوست و مسئولیت تمام پیامدهای آن متوجه خود سحر قریشی و همراهان او در این پروسه است.
چند سال قبل یک پسر جوان از مادرش خواسته بود تا یک ماشین مازارتی برایش بخرد مادرش مخالفت کرده بود و گفته بود ماشین برایت نمی‌خرم چون خودت را به کشتن می‌دهی ولی معادل پول ماشین را بهت می‌دهم با آن یک کار دیگری انجام بده، او هم پول را از مادرش گرفت و چون به فیلمسازی علاقمند بود با یکی از تهیه کننده‌های با سابقه فیلمی ساختند که در سینماهای کشور هم اکران شد.
حال اینکه آن پسر جوان به فیلمسازی ادامه می‌دهد یا فقط یک علاقه زود گذر بود و دیگر هیچ فیلمی نسازد فقط به خودش بر می‌گردد و بازخوردی که از فیلم اولش گرفته است.
واقعیت این است که فیلم نساخته هیچ کسی را به دلیل سابقه و گذشته‌اش نباید قضاوت کرد و تا سحر قریشی فیلمش را نساخته است نمی‌توان درباره آن اظهار نظری کرد.
این که «سحر قریشی توانایی و شایستگی ساخت فیلم سینمایی را دارد یا خیر؟» از آن مقوله‌هایی است که تنها با دیدن فیلم می‌توان درباره آن حرف زد و قبل از آن هر چه بگوئیم کاری عبث است.
در شرایط کنونی هر کسی که بتواند از راه سالم و درست سرمایه‌ای به سینمای ایران وارد کند و مطابق با ضوابط بتواند فیلمی بر چرخه تولیدات سینمای ایران اضافه کند باید ورود او را خوش آمد گفت.
البته این اتفاق تا زمانی خوشایند است که سرمایه از طرف بخش خصوصی باشد اما اگر قرار است با رابطه و رانت، پول آن از بیت المال تامین شود از همان ابتدا باید جلوی آن را گرفت.
فیلم حامل پیام از ذهن کارگردانه که به مخاطب ارائه میشه و واقعا فیلم ایشون میتونه حامل چه پیامی باشه!!!!!!!!!!!؟؟؟
تو رو سننه؟
فيلم خوراك روح بچه هاي اين مملكته
يكي از دلايل شيوع سرطان خوردن فست فود زياد اون هم با كيفيت پايين تو كشور ما هست
اگر تغذيه نادرست باشه ذايقه ميره به سمت خوردن چيزهاي بي ارزش
موسيقي هم همينطور ، سالها ممنوع بود
نتيجه چي شد؟
خيلي از جوونها به خاطر نبود موسيقي فاخر كه ميتونستيم ارايه بديم رفتن سراغ " آي جيگلي جيگلي چشماتو وا كن..."!!!
ايشون در جايگاه خودشون بسيار محترم
ولي اجازه نديم تا توانمندي احراز نشده كسي كاري كنه
فایدش اینه یه مدت یه عده مشغول کار میشن و چیزی گیرشون میاد
سحر خانوم هم از این نوع فیلها می سازد و پر فروش خواهد شد. می گی نه !!! بنشین و نگاه کن
بسازه شاید از بازیگریش بهتر باشه
نویسنده حرفه ای قطعا می داند که حجم مطلب باید با اهمیت موضوع متناسب باشد تا شائبه سفارشی نویسی ایجاد نشود.
دقیقا اینهم به نوعی مث سینمای گیشه ست چون سحر قریشی زانرش همینه . از اسمش استفاده میشه تا یه فیلم بسازه چه بسا خودش سهم اندکی تو این کارگردانی داشته باشه.
هر کسی که درس کارگردانی خونده باشه لزوما نمی تونه کارگردان بشه چون کارگردانی علاوه بر دانش کلاسه شده احتیاج به معلومات و خلاقیتی فراتر از حد دانشگاه داره.که خانم قریشی حتی از حداقل این معلومات بهره ای نبرده. اما به هر جال اینجا ایرانه و بساط باند بازی روز به روز پر رنگ تره و ما هیچ تعجبی نمیکنیم اگه خانم قریشی فیلم بسازه و فیلمش سیمرغ بلورین دریافت کنه
خسته ایم از این همه بکن نکن، شدیم مثل فسقلی که در بند اوامر پدربزرگ اسیر بود.
اینکارو بکن،اونکارو نکن!
اینو بپوش، اونو نپوش!
اینو بخور، اونو نخور!
اینو بشور، اونو نشور!
......
بعد اگه یه عده مخالفت کردن بگیم حسودی نکنین
یعنی تا این حد بی فکر!
اعتراض اصلی به اتفاقات غیرشفافی است که در حوزه به شدت پولساز سینما در حال رخ دادن است ،
با این وضع ، نه تنها فیلم اولی ها ، بلکه بازیگران باسابقه اما بدون دست و باند ، جایی برای رقابت نخواهند داشت ،
در چند سال گذشته می بینیم حداکثر 50 بازیگر و ده کارگردان کل گیشه را به دست گرفته اند و این قطعا طبیعی و محصول یک جریان سالم نیست
مهم اینه که پول سالمی در سینما جریان پیدا کنه.
اما واقعا اعتقاد دارید یکی که هیچ دانش تخصصی نداره و تنها براساس ظاهر و پر کردن گیشه اومده تو سینما باید کار تخصصی کنه؟؟؟؟
ادای روشن فکری نیست؟؟
و این رو هم قبول دارم که اگه کارش مناسب نباشه جامعه پس میزنه
اما نه توسینمای ایران که کارها رتبه بندی ندارن و هر فیلمی در هر سطحی با هر گروهی فقط به واسطه ی رانت میاد و در بهترین زمان و سینما ها اکران میشه.
یعنی به هیچی توجه نمی کنید و صرفا برمبنای اینکه یکی بهتون نگه حسود یا چقدر ذهنتون بسته است نظر میدید؟؟
دنیای امروز ، دنیای تکنیک و عرصه ورود چهره های نو و خلاق در سینماست و لذا ورود هر فیلمساز تازه نفس را باید به فال نیک گرفت . بهتر است حسادت نکنیم و اگر می توانیم خود به عرصه رقابت وارد شویم وگرنه نقد کوته فکرانه و سطحی نگر را که هر کسی هم می تواند انجام دهد.