عصر ایران؛ کتایون بناساز- هرچند دربارۀ برنامۀ تلویزیونی و پُرمخاطبِ «عصر جدید» گفته می‌شود یک «کپی نابرابر با اصل» است، اما اگر بخواهیم با دیدی مثبت به آن بنگریم و ایدۀ این برنامه را در شکل داخلی متعلق به «احسان علیخانی » بدانیم، می توان نکات مثبتی هم در آن یافت.
به عنوان مثال داوری شخصیت محبوب سینما، خانم رویا نونهالی، فضای برنامه را تلطیف و شیرین کرده و از زمختی مردانه به درآورده است. یا این که استعدادهای درخشان ولی ناشناخته را به مردم و جامعه معرفی می کنند و البته نکات و نقاط مثبت دیگری را هم می توان برشمرد.
غرض از این نوشتار اما موضوعی دیگر است. می خواهم این بار نه به خود برنامه بلکه به مخاطبین و بینندگان و تماشاگران آن بپردازم. از این منظر که اگر «جوالدوز» ی به دیگران می زنیم یک «سوزن» هم به خودمان بزنیم که در زمرۀ «بینندگان عزیز» برنامه و مخاطبان تعریف می شویم.
تماشاگران می دانند در مقاطعی شرکت کنندگان برای صعود به مراحل بعد به رأی تماشاگران برنامه نیاز دارند و شاید هم این هم یکی دیگر از جنبه های مثبت و جذاب مسابقه باشد خاصه این که این بار رایگان است و مانند برنامۀ تعطیل شدۀ «برنده باش» شایبۀ لاتاری و بخت آزمایی هم ندارد.
با این حال شماری از ما با این که تحسین می کنیم و دوست داریم فرد مورد نظر صعود کند «بی تفاوت» از کنار قضیه می گذریم و شاید هم برخی در دل بگوییم: «به من چه ربطی دارد؟! یکی دیگه قراره معروف بشه، یکی دیگه قراره جایزه بگیره، من چرا باید خودم را به زحمت بیندازم و هزینه های احتمالی پیامک ،ولو اندک را، متحمل شوم؟»
حال آن که نباید فراموش کنیم، «کارما» یا عکس‌العمل این عمل نیک، به خودمان بازمیگردد. همین کارهای کوچک و مثبت که در حق دیگران انجام می دهیم و به ظاهر درجایی ثبت نمی شود و کسی هم از آن ها باخبر نمی شود، شاید روی هم انباشته شوند و به قول استاد ملکیان ما را به انسانی با «قوت قلب » و اتکا به نفس بیشتر تبدیل کند.
باورداران به نظریه «کارما» یا «بازگشت عکس العمل اعمال و رفتارها و حتی نیات ما به خودمان» معتقدند: هرچه را بکاریم، همان را درو می کنیم. مولانا می گوید: « این جهان کوه است و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا».
پژواک کارهای مان به سوی خودمان باز می گردد. چیزی شبیه «بومرنگ»، اگر آن را در هوا رها کنیم، بی شک به سوی ما بازمی گردد. به زبان ساده تر بازگشت عکس العمل کارها به سوی خودمان، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد.
البته جناب ملکیان معتقد به بازگشت دقیق و بی برو برگرد عکس العمل اعمال و رفتار ها به طرف خودمان نیست و می گوید: شاید کارهای نیک برای ما الزاما امور نیک مانند رفاه بیشتر، موفقیت زیادتر و رخدادهای مثبت، به ارمغان نیاورد، اما همان طور که پیش تر نقل شد، قوت قلب و نقطه اتکایی به همراه دارد تا همانند کوهی شویم که هیچ توفانی نتواند از پایش بیندازد.
این نکات زمانی به ذهنم خطور کرد که درحال تماشای نمایش هنرمندانه گروه «نینجای دختران» ایرانی در برنامه عصر جدید، بودم و دخترم از من پرسید: به کدام یک رای بدم؟ دختران نینجای ایرانی یا آن آقای خواننده خوش صدا و هنرمند؟
من در پاسخ گفتم: «خودت می دانی. اما مگر چند تا نینجا اونم دختر، توی ایران یا حتی جهان داریم؟»
این یادداشت البته پس ازانقضای مهلت رأی دادن منتشر می شود و غرض توصیه در این مورد خاص نیست اما این یادآوری است که «بی تفاوت» نباشیم و به سرنوشت دیگران نیز بیندیشیم و نقشی ایفا کنیم...
درود بر شما عزیزان ...
یعنی خداوکیلی مدیونید اگه فکر کنید چون اینا دختر بودند عصر ایران داره ازشون می نویسه ها!!!!!