عصر ایران- بهزاد نبوی، از فعالان اصلاح‌طلب گفت‌وگویی تفصیلی با خبرگزاری فارس انجام داده که خلاصه آن به نقل از شرق در ادامه می‌آید:
* سال ۸۲ در یک سفر عمره با وساطت خبرنگار روزنامه رسالت با مرحوم عسگراولادی دیداری کردم.
در آن دیدار به ایشان گفتم خوب است شما به دوستانتان بگویید که الزاما نباید بهزاد نبوی دزد، فاسدالاخلاق، دارای فساد مالی و جاسوس و قاتل رجایی باشد تا حرف‌هایش غلط باشد. می‌تواند هیچ‌کدام از اینها نباشد ولی حرف‌هایش غلط باشد.
ایشان حداقل در آن دیدار، نظر مرا تأیید کرد؛ اگرچه متأسفانه بعدها در یک مصاحبه فرمود: «امام پرونده انفجار نخست‌وزیری را مختومه نکرد بلکه مسکوت گذاشت». (نقل به مضمون)
* معتقدم آدم‌های خوب هم می‌توانند با هم اختلاف فکری داشته باشند. در همین دیدار با آقای روحانی که در ماه مبارک رمضان برگزار شد، با آقای احمد توکلی بودیم و عکسی هم منتشر شد که هر دو عصا به دست و در کنار و دست‌در‌دست هم هستیم و در مورد آن عکس حرف‌های زیادی زده شد؛ چراکه خیلی‌ها نمی‌توانند بپذیرند که اختلاف فکری‌مان به‌جای خود ولی یکدیگر را به‌عنوان دو فرد موجه قبول داشته باشیم.
* درباره عبارت چریک پیر: نه چریکی‌اش درست است و نه پیری‌اش. هم جوانم و هم اصلاح‌طلب؛ نه چریک.
* چرا شما فکر می‌کنید که اگر سال اول انقلاب طرفدار اشغال سفارت آمریکا بودیم و امروز بعد از 40 سال به این نتیجه رسیده باشیم که اشغال سفارت کار خوبی نبوده یا تکرار آن در شرایط کنونی به مصلحت کشور نیست، ثبات رأی نداریم و بی‌هویتیم؟
پذیرش خطای احتمالی یا تغییر استراتژی و راهبرد، هیچ‌کدام عیب نیست و عکس آن شاید نشانه دگماتیزم و برخورد جزء است.
* متأسفانه مشکلات امروز کشور ما آن‌قدر بزرگ هستند که قوی‌ترین دولت‌ها هم در حل آنها به‌سادگی توفیق نخواهند یافت.
امروز تنها راه، حفظ وحدت ملی و حمایت همه‌جانبه از هر دولتی است که بر کشور حاکم است تا بتواند بر بحران‌های موجود غلبه کند.
واقعا شرایط سختی داریم و در این شرایط سخت قوی‌ترین و بهترین دولت‌ها هم برای اداره کشور دچار مشکل می‌شوند؛ یعنی اگر آقای روحانی نبود و آقایان قالیباف، ولایتی، سعید جلیلی یا رئیسی هم رئیس‌جمهور بودند، معجزه خاصی نمی‌توانست به وقوع بپیوندد.
همه باید کمک کنیم تا در شرایط بحرانی فعلی بتوانیم از مشکلات عبور کنیم. باید دقت هم بکنیم که دولت به‌تنهایی اداره‌کننده کشور نیست. شما وقتی درباره عملکرد دولت در سیاست خارجی، سؤال می‌کنید، باید پاسخ دهید اصولا دولت چقدر در سیاست خارجی نقش دارد؟
* من بعد از روی‌کار‌آمدن دولت جدید در آمریکا معتقد بودم که باید در برجام بمانیم و روابط خودمان را با بقیه امضا‌کنندگان برجام یعنی روسیه، چین و البته اروپایی‌ها حفظ کرده و گسترش دهیم.
* نفتی که از تنگه هرمز صادر می‌شود، به آمریکا نمی‌رود بلکه عمدتا راهی آسیای شرقی و اروپا می‌شود.
بنابراین تهدید بستن تنگه هرمز به فرض عملی‌شدن، به کشورهایی که در برجام مانده‌اند، لطمه وارد می‌کند نه به آمریکایی که از برجام خارج شده است.
بنابراین باید با همکاری اروپا، روسیه و چین راه‌حل‌هایی برای حل مشکل پیدا کنیم که آن دولت‌ها بتوانند تحریم‌های آمریکا را دور بزنند تا بتوانیم مشکل کشور خود را حل کنیم.
* عاقلانه برخوردکردن یعنی اینکه ما در برجام بمانیم. تنها سودی که با خروج از برجام برای ما متصور است، دستیابی به سلاح هسته‌ای است؛ در‌حالی‌که بارها ساخت سلاح هسته‌ای را حرام اعلام کرده‌ایم.
به فرض اگر این حرمت هم نباشد که به سمت ساخت سلاح هسته‌ای برویم، دو سال دیگر در جایی خواهیم بود که اکنون کره شمالی ایستاده است. بعد از اینکه مثل کره شمالی ۵ الی ۶ بمب اتمی دشتیم، کجا را می‌خواهیم هدف قرار دهیم؟ آیا اینها به ما قدرت می‌دهد؟
تنها نتیجه خروج از برجام، تولید سلاح هسته‌ای از سوی ما در میان‌مدت است که جمهوری اسلامی رسما اعلام کرده به‌دنبال آن نیست.
* من نمی‌دانم تصمیم‌گیری در مورد سیاست خارجی، تا چه حد مربوط به آقای ظریف و حتی دولت است. به‌هرحال اگر به یاد داشته باشید، در دوره ریاست‌جمهوری مرحوم هاشمی و ملک عبد‌الله، رابطه ایران و عربستان در حال بهبود بود.
ما امکان تجدید آن روابط را داریم. به نظرم ایران باید برخی سیاست‌های منطقه‌ای خود را اصلاح کند و با اروپا، چین و روسیه کماکان ارتباط نزدیک داشته باشد ما حتی باید با دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان معتدل و میانه‌روی آمریکا نیز ارتباط بگیریم.
آقای نه چریک نه پیر..
فرصت را به جوان ها بدهید
این سوال خیلی هاست..؟؟
کاش یک بار برای همیشه یک نفر جواب این سوال را بدون شعار زدگی بگه