اگر از ساعت و زمان خسته شدید و ترجیح می‌دهید گرفتار شب و روز نباشید؛ اگر از تابستان با روزهای بلند و طولانی و زمستان با شب‌های طولانی و بدون گذر زمانش فراری هستید؛ یک جزیره در شمال کشور نروژ آماده میزبانی از شما است.
کم نیستند افرادی که ساعت و زمان را مانعی در برابر زندگی بی‌دغدغه و رهای خود می‌بینند. دوست دارند هر ساعتی از خواب بیدار شدند؛ همان ساعت صبح زود باشد و هر ساعتی که خوابشان گرفت؛ شب و وقت استراحت باشد.
شب‌ها کار کنند و در شهر گشت بزنند و طول روز استراحت کنند یا صبح‌ها خواب باشند و تازه بعدازظهر روز خود را آغاز کنند. موضوع «زیست شبانه» که این روزها درباره تهران و برخی کلان‌شهرها مطرح می‌شود؛ روایت دیگری از ساعت‌زدگی و جنگ با زمان است.
حالا، ساکنان جزیره‌ای در نیمه کره شمالی جهان تصمیم گرفتند ساعت‌های خود را از بین ببرند یا دور بریزند و از شر زمان خلاص شوند. می‌خواهند اولین شهر بدون زمان تاریخ جهان باشند و محدودیت‌های زمانی و ساعتی از اهمیت بیفتد.
البته، موقعیت جغرافیایی این جزیره اجازه چنین کاری می‌دهد. جزیره سوماروی در شمال مدار قطب شمال و غرب منطقه ترومسوی نروژ قرار دارد. در این منطقه، از ۱۸ می تا ۲۶ جولای (یعنی ۶۹ روز) خورشید به طور کامل غروب نمی‌کند و در نیمه شب هنوز رگه‌هایی از تابش او وجود دارد.
در حقیقت، می‌توان گفت در این جزیره بیش از دو ماه کاملا روز است و بهترین فرصت برای اینکه ساعت و زمان را دور انداخت. از آن سو، ساکنان این جزیره یک دوره طولانی از نوامبر هر سال تا ژانویه را در شب کامل به سر می‌برند. باز هم در این بازه ساعت مفهوم خود را از دست می‌دهد و روز و شب بی‌معنی است.
به همین خاطر، مردم محلی تصمیم گرفتند ساعت‌های خود را دور بیندازند. ساعت ۲ نصف شب برای آن‌ها وسط روز است و بچه‌های در پارک مشغول بازی و کارمندان سر کار هستند. برخی از مردم دارند شنا می‌کنند و دیگران کارهای خانه خود را انجام می‌دهند.
شخصی به نام Kjell Ove Hveding طراح و مبتکر شهر بدون زمان بوده و ایده دور انداختن ساعت‌ها در این جزیره را مطرح کرده است. مردم محلی در یک رای‌گیری و نام‌نویسی برای قانونی کردن این طرح شرکت کردند و ۱۳ ژوئن نامه آن‌ها به پارلمان نروژ ارسال شده است.
آن‌ها می‌خواهند با برداشتن محدودیت‌های زمانی و ساعت‌های کار سنتی، انعطاف‌پذیری بیشتری در مدرسه، اداره‌ها و ساعت‌های کار آزاد ایجاد کنند. شغل اصلی نزدیک به ۳۰۰ ساکن این جزیره ماهی‌گیری است و البته گردشگری از صنایع درآمدزای آن‌هاست.