روزنامه نیویورک تایمز همزمان با ورود نخست وزیر ژاپن به ایران، این سفر را جدیدترین مورد از "یک سری تلاش‌های بلندپروازانه و طولانی مدت" برای بالا بردن نفوذ ژاپن در عرصه جهانی توصیف کرد.
به گزارش ایسنا، روزنامه نیویورک تایمز می‌نویسد: سفر شینزو آبه نخست وزیر ژاپن به ایران در حالی انجام می‌شود که برای اولین است یک مقام ژاپنی در این سطح در طول بیش از چهل سال گذشته به تهران می‌رود. این سفر جدیدترین مورد از سری تلاش‌های بلندپروازانه و طولانی مدت برای افزایش و تقویت نفوذ ژاپن در عرصه بین‌الملل است.
آبه با ورود به تهران در روز چهارشنبه به‌طور مستقیم خود را در میان تنش‌های کنونی در روابط ایران و آمریکا قرار داده است. این تنش‌ها از زمانی آغاز شد که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در مه ۲۰۱۸ از توافق هسته‌ای با ایران خارج و سپس تحریم‌ها علیه این کشور را بازگرداند و به‌علاوه با اعزام یک ناو گروه آمریکایی به خلیج فارس تشدید شد.
برای رهبران اقتصادی ژاپن این اختلافات یک دردسر محسوب می‌شود. ژاپن تحت فشارهای آمریکا واردات نفت خود از ایران را متوقف کرده است، کشوری که توکیو روابط قدیمی و صمیمانه‌ای با آن دارد اما فشارهای آمریکا سبب شده تا بازرگانان ژاپنی روابط خود با ایران را مورد بازبینی قرار دهند.
هرچند این وضعیت برای آبه یک فرصت است؛ وی در ماه نوامبر قرار است به فردی تبدیل شود که طولانی‌ترین دوران نخست وزیری را در تاریخ ژاپن داشته است اما او اکنون برای به جا گذاشتن آخرین میراث سیاسی خود تلاش می‌کند و سعی دارد باب گفت‌وگوهای دیپلماتیک را با کشورهایی همچون روسیه و کره شمالی باز کند.
موانع اما برای نخست وزیر آبه که تلاش کرده روابط شخصی خوبی را نیز با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا برقرار کند، بسیار زیاد است تا بتواند یک دستاورد حاصل کند. در این میان، مقامات ژاپنی تلاش کرده‌اند انتظارات را پایین بیاورند، چراکه به گفته مقامات دولتی آبه در سفر خود حامل هیچ پیامی از رئیس جمهور آمریکا نیست. همچنین به گفته آنها، شینزو آبه قصد ندارد نقش میانجی میان تهران و واشنگتن را ایفا کند.
او حتی برای کاهش دادن تنش میان ایران و آمریکا با سختی مواجه است. اگرچه ژاپن از روابط خوبی با هر دو کشور برخوردار است اما توانایی کمی برای تأثیر بر اختلافات کنونی میان آنها دارد. تنها برگ برنده او روابط دوستانه‌اش با ایران و خواست همیشگی توکیو برای برقراری ثبات در خاورمیانه است که بخش اعظم نفت خود را از آنجا تأمین می‌کند.