شايد مثل خيلی های ديگه، من هم هميشه وقتی اسم بادگيرهای يزد و شگفتی مهندسی اونها رو می شنيدم پيش خودم ميگفتم خوب بادگير يه سازه اس که باد از يه طرف مياد تو و از طرف ديگه ميره بيرون...اين ديگه شگفتی داره؟؟...تا اينکه امروز يه عکس ساده ولی بسيار بسيار جالب ديدم، متشکل از چندتا خط و فلش،که پاسخی بود روشنگر و ساده به يک معمای ذهنی قديمی و تائيدی بر شگفتی فرهنگ و هنر سرزمين زيبا و قديمی ام، ايران.
لطفا اول عکس رو ببينيد که سيستم خنک کننده بادگيرهای يزد در عين سادگی چقدر هوشمندانه و موثر برای محيط گرم کويری ست.
همونطور که مي بينيد، اين پروسه از سمت راست و از دهانه قنات (که شبيه به يک چاه آب هست) شروع ميشه و بعلت ارتفاع زياد چاه، هوا به درون مکيده ميشه، از روی آبهای زير سطحی عبور ميکنه، بعلت خنکی آب باد هم با آب هم دما ميشه، گرماش رو از دست ميده و ...حالا همزمان و درحين همين پروسه، هوا و باد از بالا هم توسط بادگيرها به دام ميوفته، در زير زمين خونه به گردش درمياد(فلش های مشکی)، و با مکش اون هوای خنک رو که از روی آب عبور کرده رو بالا ميکشه، و در حين کوران در زير زمين، از طرف چپ ساختمان بيرون ميره... به همين سادگی... و چيزی که باقی ميمونه يه زيرزمين خنک و تهويه شده آماده برای خوردن نهار و خواب بعدازظهر در ميان گرمای شديد بيرون از خانه... می بينيد؟
چی ديگه ميشه اضافه کرد به اينهمه قشنگی، سادگی و کارآمدی يه يک فرهنگ و هنر بومی و قديمی در دل يک کوير؟ قدر فرهنگ و هنر و آثار گرانقدر کشور زيبا و تاريخی مون، ايران رو بدونيم...