وقتی به یک کشور خارجی سفر می‌کنید، احتمالا با میوه‌های جدید، با رنگ‌ها و شکل‌های مختلفی مواجه می‌شوید که حتی نامشان را هم نمی‌توانید تلفظ کنید. در اینجا با میوه‌های عجیب و هیجان انگیز آسیایی آشنا می‌شوید.
نونی میوه جنوب شرقی آسیاست که شاید ظاهر جذابی نداشته باشد، اما خواص درمانی زیادی دارد. آب نونی به حفاظت از آسیب‌های ناشی از سکته مغزی می‌کند. همچنین پر از آنتی اکسیدان است و خواص ضدالتهابی و ضدباکتری دارد.
این میوه فیلیپینی بسیار ترش و اسیدی و شبیه سیب است. دانه‌ها و میوه‌های جوان را می‌توان به کمپوت و مارمالاد تبدیل کرد. ریشه‌های این میوه را می‌توان به عنوان نیروبخش استفاده کرد یا حتی به عنوان ضماد روی عفونت قارچی گذاشت.
یوزو بیشتر در ژاپن یافت می‌شود و شبیه لیمو، اما بسیار ترش است. یوزو را معمولا خام نمی‌خورند، بلکه از پوست و آب آن در آشپزی استفاده می‌کنند. آب یوزو به طور سنتی برای تهیه سویا سس مرکبات استفاده می‌شود که برای ماریناد مرغ یا ماهی عالی است.
سیب‌های چوبی مثل خارگیل، بوی بسیار بدی دارند، اما اگر بوی بدشان را کنار بگذارید، می‌توانید از خواص درمانی آن مثل بهبود سوء هاضمه، یبوست و زخم معده بهره‌مند شوید. این میوه به صورت خام خوشمزه است، اما به شکل پوره و مربا خوشمزه‌تر است.
این میوه کوچک بیشتر در مالزی یافت می‌شود، اما اخیرا به هاوایی نیز راه یافته است. مزه آن شبیه گریپ فروت تلخ و شیرین است و باید آن را از پوسته سخت بیرونی خارج کنید. هسته‌های تلخ غیرخوراکی آن می‌توانند مالاریا را بکشند.
میوه اژد‌ها یا پیتایا از خانواده کاکتوس است و در جنوب شرقی آسیا یافت می‌شود. طعم آن ملایم و شیرین و بافت آن شبیه کیوی است. میوه اژد‌ها سرشار از آنتی اکسیدان و موادمغذی است، سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند، خطر ابتلا مشکلات تنفسی را کاهش می‌دهند و مشکلات قلبی را کاهش می‌دهد. تنها جنبه منفی این میوه خوشمزه، فروکتوز زیاد آن است، بنابراین اگر قند برایتان مهم و خطرناک است در مصرف آن احتیاط کنید.
بردفروت از جنوب شرقی آسیا ریشه می‌گیرد، اما اکنون در سراسر جهان پرورش می‌یابد و بافت و طعمی شبیه نان دارد. این میوه را می‌توان پوره کرد، تفت داد، در برگ موز پخت یا به ادویه کاری اضافه کرد. میوه نان حتی به صورت کمپوت، ترشی و چیپس هم مصرف می‌شود. پالپ باقیمانده آن هم به صورت کاغذ بازیافت می‌شود.
کامکوات
کامکوآت کوچکترین عضو خانواده مرکبات و بومی جنوب شرقی چین است، ولی امروزه در سراسر آسیا یافت می‌شود. پوست و گوشت این میوه سرشار از ویتامین و موادمعدنی است. کامکوات خواص ضد ویروس و ضد سرطان هم دارد و به متابولیسم پروتئین، چربی و کربوهیدرات کمک می‌کند و حتی سطح انسولین و گلوکز را در بدن متعادل می‌کند.
پولاسان به ندرت در خارج از مالزی یافت می‌شود و اغلب با رامبوتان و لیچی اشتباه گرفته می‌شود، اما نسبت به رامبوتان بسیار شیرینتر است و خار‌های ضخیم‌تر و کوتاهتری دارد. این میوه سرشار از ویتامین ث و آنتی اکسیدان است و حتی برای کنترل قند خون در افراد دیابتی استفاده می‌شود.
میوه ستاره‌ای از نظر بافت شبیه به کیوی، اما بسیار سبکتر و شیرینتر است. اگر این میوه را ورقه ورقه کنید، دقیقا شبیه یک ستاره پنج پر می‌شود. میوه ستاره‌ای در سراسر آسیا یافت می‌شود و سرشار از فیبر و ویتامین ث است، اما اگزالات هم دارد که برای بیماران کلیوی مناسب نیست.
بیبری چینی در چین، ژاپن و جنوب شرقی آسیا یافت می‌شود و خواص درمانی زیادی دارد. بیبری چینی سرشار از پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک است: قدرتمندترین دسته آنتی‌اکسیدان‌های ضد رادیکال آزاد. همچنین بیبری سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند، فشار خون و کلسترول را کاهش می‌دهد و حتی با عفونت‌ها مقابله می‌کند. این میوه بسیار خوشمزه است و در تهیه مربا، ژله و شیرینی هم استفاده می‌شود.
اگرچه این میوه از نظر فنی بومی آمریکای گرمسیری است، اما تاجران اسپانیایی آن را به این منطقه آوردند. سیب‌های شکری خواص زیادی دارند از جمله تسهیل تولید شیر برای مادران شیرده، حفظ سلامت قلب و پیشگیری از آسم به خاطر آنتی اکسیدان زیادی که دارد.
گل نیلوفرآبی در ادیان بودایی و هندو نماد استقامت و قدرت است. اما در کامبوج کاربرد دیگری دارد: غلاف دانه نیلوفرآبی حاوی دانه‌های خوشمزه‌ای است که خورده می‌شود. طعم آن شبیه بادام زمینی کمی تلخ و آبدار است.
سالاک یا میوه پوست مار، بومی جاوه، سوماترا و اندونزی است. پوست این میوه بافتی فلس‌دار و زبر دارد و طعم آن کمی اسیدی و مثل مرکبات است. سالاک سرشار از پتاسیم، کلسیم و ویتامین ث و حتی ضداسهال است. هنگام خوردن این میوه مراقب باشید، چون مصرف زیاد آن باعث یبوست می‌شود.
لونگان در سراسر آسیا از جمله ویتنام، تایلند، تایوان و چین یافت می‌شود. از این میوه در تهیه شربت، ژله، سالاد و پودینگ استفاده می‌کنند، اما خواص درمانی هم دارد. میوه، گل و دانه‌های لونگان پر از پلی‌فنول هستند، ترکیبی که رادیکال‌های آزاد استرس‌زا و واسطه‌هایی که منجر به سرطان می‌شوند را حذف می‌کند. در طب سنتی چینی، از عصاره دانه لونگان برای سرکوب و از بین بردن تومور‌های سرطانی استفاده می‌کنند.
منگوستین از اندونزی آمده است. این میوه خواص درمانی زیادی دارد و برای درمان عفونت‌های دستگاه ادراری، سل، استئوآرتریت و حتی اگزما استفاده می‌شود.
شکل و طعم گلابی آسیایی مثل ترکیب خوشمزه سیب-گلابی است، اما یک گلابی واقعی به حساب می‌آید. گلابی آسیایی سرشار از فیبر، پتاسیم و ویتامین ث است و می‌توان آن از آن در تهیه سس، آبمیوه و کیک استفاده کرد.
خارگیل بوی بسیار بدی دارد که از پوسته سخت بیرونی آن تراوش می‌کند. این بو آنقدر شدید است که باعث ممنوعیت این میوه در وسایل حمل و نقل عمومی ژاپن، تایلند و هنگ کنگ شده است. حتی تاکسی‌های سنگاپور از علائمی استفاده می‌کنند که ممنوعیت این میوه را نشان می‌دهد. اما خارگیل با وجود بوی بدش، بسیار مفید و سرشار از آهن، ویتامین ث، پتاسیم و فیبر است.
رامبوتان در زبان مالیایی به معنی میوه مودار است که نشان دهنده مو‌های نرم و قرمز رنگی است که پوست میوه را می‌پوشاند. این میوه از مالزی ریشه گرفته، اما در مناطق گرگ و نیمه گرمسیری سراسر جهان رشد می‌کند. رامبوتان از خانواده لیچی است، اما به اندازه آن ویتامین ندارد، در عوض سرشار از فیبر و آهن است.
لیچی بومی مناطق نیمه گرمسیری چین است و خواص درمانی زیادی دارد. از حفاظت از سیستم گوارشی گرفته تا تقویت سیستم ایمنی و منبع فوق العاده ویتامین ب و آنتی اکسیدان است.
سیب شمعی یا سیب جاوا یا سیب عشق بومی فیلیپین، هند، اندونزی و مالزی است و در رنگ‌های متنوعی شامل سفید، سبز، قرمز، بنفش و حتی سیاه وجود دارد. یکی از ارزشمندترین و پرطرفدارترین سیب‌های شمعی به نام «مروارید سیاه» در تایوان رشد می‌کند که البته سیاه نیست، بلکه قرمز و بنفش است.
جک‌فروت در جنوب غربی هند فراوان است اما در سایر مناطق گرمسیری هم رشد می‌کند. جک‌فروت معمولا به عنوان جایگزین گیاهی گوشت استفاده می‌شود، زیرا این میوه به صورت نارس طعم را خوب جذب می‌کند و بافت گوشتی و رشته‌ای دارد.
این میوه در سنگاپور یافت می‌شود. از ساقه برگ‌های آن به عنوان بام برای کلبه‌ها استفاده می‌شود و دانه‌های آن به ژله تبدیل شده و به عنوان دسر استفاده می‌شود. متاسفانه این میوه در حال انقراض است.
این میوه از جنوب شرقی آسیا ریشه گرفته، اما امروزه در سراسر جهان کاشته می‌شود و بزرگترین میوه از خانواده مرکبات است. پوملو را گاهی با گریپ فروت اشتباه می‌گیرند ولی در واقع «پدر گریپ فروت» است. چون گریپ فروت حاصل پیوند پوملو و پرتقال شیرین است.
منبع: برترین ها