عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - برنامه سلام صبح بخیر شبکه 3 سیما روز چهارشنبه 1 خرداد میزبان کیمیا علیزاده (عضو تیم ملی تکواندو) و همسرش حامد معدنچی (بازیکن سابق تیم ملی والیبال) بود. در بخشی از برنامه عکس‌هایی از شخصیت‌های معروف کشورمان چون هادی ساعی (تکواندوکار)، بهنام محمودی (والیبالیست) را در مونیتوری بزرگ به این زوج نشان داده و نظرشان را راجع به آنها می‌گفتند، 2 عکس دیگر هم نشان داده شد که نشناختند حسین علیزاده (آهنگساز، نوازنده و موسیقیدان) و مسعود کیمیایی (نویسنده و کارگردان).
این نوشتار به هیچ عنوان در مواخذه یا شماتت این زوج ورزشکار نیست، که احتمالا به دلیل درگیری در مسابقات و تمرینات ورزشی (در سطح تیم ملی) فرصت آشنایی با چهره‌های شاخص فرهنگی نداشته‌اند، ولی به مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری کشور باید گفت که کلاه‌تان را بالاتر بگذارید که 2 جوان دهه شصتی و هفتادی کشور حسین علیزاده و مسعود کیمیایی را نمی‌شناسند!
از این اتفاق دردآورتر آن است که دوستی تعریف کرد هنگام تماشای فیلم «غلامرضا تختی» در سینما از پشت سرش شنیده بود که دختر خانمی از همراهش پرسیده: دکتر مصدق کیه؟
این زنگ خطری بزرگ برای خلایی در جامعه است که هر کدام از ما در گوشه و کنار اطرافمان شاهد چنین اتفاقاتی هستیم ولی در عوض کافی است که یک عکس از وحید خزایی، داوود هزینه، دنیا جهانبخت و ... را به نسل جوانمان نشان دهیم همه را می‌شناسند، یا کمی فراتر برویم کایلی جِنِر، کیم کارداشیان و ...
باید گفت متاسفانه این اتفاق نتیجه عملکرد نهادهای فرهنگی و هنری چون آموزش و پرورش، صدا و سیما، وزارت ارشاد، حوزه هنری و ... است که در تمام این سال‌ها زمان، بودجه، هزینه و ... در اختیار داشته‌اند ولی عاقبت چنین دستاوردی داشته است!
مگر چند حسین علیزاده یا مسعود کیمیایی در تاریخ معاصرمان وجود دارد که نگران ناشناس ماندن آنها نباشیم؟ مگر می‌شود شنیده نشدن آثاری چون نینوا، شورانگیز، آوای مهر، فریاد، راز نو و ... حسین علیزاده را در این مرز و بوم لرزه بر جانمان نیندازد؟ مگر می‌شود ناشناخته بودن فیلمهای تاثیر گذاری چون قیصر، گوزنها، دندان مار و گروهبان کیمیایی برای نسل امروز دلمان را به درد نیاورد؟
آیا دسته‌بندی های خودی و غیر خودی، این جناح و آن جناحی و ... در به وجود آمدن چنین وضعیتی بی تاثیر بوده است؟ با خودمان روراست باشیم آخرین باری که مسعود کیمیایی را در تلویزیون دیده‌ایم چه زمان بوده است؟ کی برنامه‌ای برای شناخت حسین علیزاده از رادیو پخش شده است؟ در کدام کتاب درسی به هنرمندانی چون علیزاده، کیمیایی و ... اشاره‌ای شده است؟ (این 2 هنرمند را نماد این عارضه فرض کردم والا از این دست هنرمندان و چهره‌های ماندگار بسیار است)
در عوض تا دلتان بخواهد شاهد هنرمندان خنثی، تکراری، معمولی و ... به بهانه‌های مختلف در برنامه‌های مختلف صدا و سیما و ... در زمانهای مختلف سال هستیم. هیچ گلایه‌ای از حضور این هنرمندان هم نداریم اما اگر معادل 10 درصد این مهمانان را به هنرمندان تاثیر گذار و ماندگار این مرز و بوم اختصاص می‌دادیم قطعا با چنین اتفاقاتی مواجه نمی‌شدیم.
در این جهان امروز که انفجار ارتباطات و سلطه شبکه‌های اجتماعی بر زندگی همه ما سایه افکنده است، اگر تمهید و تغییری در حد اتفاقات کلان کشور اتخاذ نشود به سرعت هر آنچه که داریم و نداریم از یادها خواهند رفت.
مسئولین و مدیران، حتی پدر و مادران این تلنگر را جدی بگیرید والا به سرعتی فراتر از انتظارمان از یاد خواهد رفت که این کشور فرهنگ و هنری هم داشته است.
نشناختن دانشمندان و مخترعین بیشتر درد دارد تا نشناختن به قول شما هنرمندان
و گرنه تو هر کشوری اکثر مردم ،حتی مردم عامه، بهترین کارگردانان بهترین نوازنده ها و بهترین ... هاشونو میشناسن
ساز را که نشون نمیدین!! علیزاده بدون سازش میشه آیا؟؟
صدای منتقد کیمیایی را هم که خفه کردین!! کیمیایی بدون انتقاد میشه؟؟ بخش خبری وزین 20:30 هم که یک ساعت اختصاص میده به وحید خزائی و جهانبخت و ... کجا شما به جوان ایرانی خوراک دادین که حالا مطالبه دارین؟؟ عصر ایران چقدر به معرفی بزرگان این سرزمین پرداخته؟؟ اول از خودتون شروع کنید کار خودتون را درست انجام بدین بعد از دیگران انتظار داشته باشین!!
کلا بگویید انواع مختلف سواد جوانان در چه حد است و از کجا به این مرحله کم سوادی رسیدیم علت چیست؟
درد اصلی اینه که این عزیزان منقرض شدند. هرچقدر هم که در معرفیشون بکوشیم، وقتی راهشون بی ره رو باشه به دست فراموشی سپرده میشن
ولی چرا فکر میکنید آدمهای حرفه ای همه هنرمندهای درجه یک یا سیاسیون درجه یک یا ورزشکاران مشهور را بشناسن؟
نع تنها دردآور نیست بلکه به نظرم خیلی هم طبیعیه که انسان در کار خودش درجه یک باشه به در. جامعه اش در هر زمینه ای بخوره تا اینکه دنیایی از اطلاعات عمومی رو داشته باشه با عمقی به اندازه یک انگشت
به عنوان یک پژوهشگر حوزه علوم انسانی حتما مخالف نظر شما هستم و اتفاقا معتقدم اگر بنا بر این باشد که دردمند شویم باید بپرسیم چطور جوان ما که کارگردان و بازیگر و بازیکنان زیادی را می شناسند هیچ آشنایی با امثال داوری ها ندارد هیچ آشنایی با اندیشمندان درجه یک این کشور ندارد.
البته اقتضا دوره جدید این است که این اشخاص کار مورد توجه باشند ولی نشناختن هنرمندان درجه یک حتما عیب نیست
غفلت نسل جدید از فرهنگ و هنر کشور منظورشونه
اوکی؟
واقعا ما رو مسخره کردید؟!
طرف علاقه ای به سینما نداره اصلا و داشته هم باشه مثل شما کارش نیست...
آخه چه کمال و انسانیت و شرفی است که اینها را بشناسد و چه نقصان و ضرر و بی شرفی است که نشناسد؟!!!
داستان یک چیز دیگر است که انگار شما نمی خوای بفهمی
شاید الان فیلم های خوبی نسازه ولی حداقل 2 فیلم مهم تاریخ سینمای ایران را ساخته قیصر و گوزنها
اون طرفم که ورزشکار ما که الگوی جوونا باید باشه معلومه فقط سرش تو ورزش بوده و تو این دنیای ارتباطات منبع اطلاعاتش صدا و سیماست که دو تا آدم شاخ فرهنگی و هنری رو نمیشناسه!!!!!
چه میکنه این صدا و سیما
چه میکنن این ورزشکارای ما
آنهایی که فقط قیافه دارند؛ قطعا به درد ویترین اینستاگرام و ... می‌خورند تا با فقط با زیبایی ظاهری‌شان کرم شفاف کننده‌ی پوست و لوازم آرایشی و پوست حیوانات گران قیمت تبلیغ بشود.