کیفیت پایین
کیفیت خوب
عصر ایران؛ حسن ظهوری ــ زندگی در گل، سیل و خشم طبیعت در حالی بخش بزرگی از زندگی مردمانی از استان لرستان است که حتی پدران‌شان هم خاطره چنین روزگاری را نداشته‌اند. همه به این رود اعتماد کرده بودند. کرخه. مدت‌ها بود که ساکت و آرام راه خودش را می‌رفت و البته از دست‌اندازی‌ها به پهنه عظیم‌اش زخمی بود. اما روز واقعه، بی‌رحمانه بر جان و مال مردم خروشید و هنوز هم آرام نگرفته‌است.
کرخه سومین رود بلند ایران است. 755 کیلومتر درازا دارد و بزرگترین سد ایران، یعنی سد کرخه در جایی میان استان خوزستان، ایلام و لرستان دهانه این رود را بسته‌است. اما شاید آنانی که چینین کردند هرگز نمی‌دانستند کرخه را نمی‌شود متوقف کرد.
باران شدید، کرخه را به جنب و جوش انداخت. رودخانه زخمی از توسعه ناپایدار، همان ابتدا گل و لای ناشی از سهل‌انگاری در لایروبی رودخانه را بلند کرد و غلتان به راه‌افتاد. آن‌ها که از نزدیک خشم این رودخانه را دیده بودند، سرعت حجوم‌اش را باور نکردنی توصیف کردند. کرخه در میانه راه، نه تنها راه‌های ارتباطی به چند روستا را بست که خانه‌های نزدیک به خود را ویران و مزارع را از گل و لالی پر کرد.
سیل بزرگ کرخه همین‌طور به راه خودش ادامه می‌داد و روستاها و زمین‌های کشاورزی در مسیر را ویران می‌کرد و همه هست و نیست صاحبان‌اش را با خودش می‌بلعید. خشم کرخه خیلی زود خودش را به این‌جا یعنی جاده خرم‌آباد به اندیمشک رساند و این جاده را هم دربر گرفت. روستاها یک به یک تخریب می‌شدند و سیل به سمت معمولان در حرکت بود. دیگر فرصتی برای ساکنان شهر معمولان نمانده بود تا خانه‌هایشان را تخلیه کنند. فرصت دراندازه یک جان به دربردن باقی مانده بود.
مستند چقدر خوب تصویرسازی شده بود و عمق فاجعه رو نشون داد
منظورم خط زردی هست که در حال حرکت بود
1_تمام خانه ها و تاسیسات مسیر رودخانه ها را ساماندهی کنیم.
بدون گوش کردن به کنایه های متلک گویان چندین سد بزرگ و کوچک دیگر سر راه رودخانه هایی مثل کرخه بسازیم.حتی اگر چندین سال چنین بارانی نیاید و سد خالی بماند.
لحظه ای بیندیشیم که اگر این آبها توسط سد مهار شده بودند الان چه وضعیتی داشتیم.