دیما خطیب خبرنگار الجزیره در رشته توئیتی مشاهداتش از ونزوئلا را مطرح کرده است.
به گزارش خبرنگار عصرخبر، برخی توئیت های این خبرنگار که توسط سیاوش فلاح پور ترجمه شده به شرح زیر است.
برخی از کسانی که می‌شناسم روزانه ۳ ساعت در صبح و ۳ ساعت در شب بین خانه و محل کارشان پیاده روی می‌کنند چرا که حداقل حقوق ماهیانه ۶ دلار (درسته؛ ۶ دلار!) است که برای تامین هزینه رفت و آمد کفایت نمی‌کند.
۶ مرتبه به بانک مراجعه کردم، بی فایده بود! روز هفتم بالاخره سیستم بانکی کشور کار می‌کرد و توانستم کارت خریدم را شارژ کنم.
قطعی مکرر و طولانی برق در ونزوئلا خسارات گسترده‌ای به همه چیز وارد کرده؛ معاملات بانکی تقریبا تعطیل است، مترو تا آخرین روزی که آنجا بودم کاملا تعطیل بود و مردم هم به آسانسورها اعتماد ندارند.
کارت بانکی فایده چندانی نداشت چراکه نتوانستم ارز محلی ونزوئلا (بولیوار) را تهیه کنم؛ هرجایی یافت نمی‌شود.
البته خرید با دلار نقدی در تمام فروشگاه‌ها و رستوران‌ها امکان‌پذیر است
بعد از آزاد شدن قیمت ارز، ارزش آن هر چند ساعت تغییر می‌کند
آنچه با دلار در صبح خریداری می‌کنی ممکن است در شب گران‌تر یا ارزان‌تر شده باشد!
اینکه غذا در ونزوئلا پیدا نمی‌شود درست نیست؛ شاید گزینه‌های زیادی در کار نباشد، خیلی چیزها نباشد یا کم باشد اما میوه، سبزیجات و گوشت تازه در دسترس است
مشکل اصلی این است که بیشتر ونزوئلایی‌ها بعد از سقوط ارز دیگر پول کافی برای خرید ساده‌ترین چیزها را هم ندارند؛ قبل از هر چیز غذا. حقوق یک کارمند دولت ۱۲ دلار در ماه است..!
بیرون از هر فروشگاه که در آن مواد غذایی یافت می‌شود، کافی شاپ یا رستوران، می‌توانی فرد، افراد یا یک خانواده کامل را ببینی؛ منتظرند کسی پیدا شود و برایشان غذایی تهیه کند، احیانا به تو می‌گویند گرسنه‌اند.
نگاه‌های گرسنه و شادی وصف‌ناپذیرشان از یک تکه نان رهایم نمی‌کند
ونزوئلا را پیش از این هرگز اینگونه ندیده بودم، هرگز...
از بحران آب که در پی قطعی برق پدیده آمده چیزی برایتان نگفتم؛ مردم گالون به دست در خیابان‌ها راه می‌روند تا منبع آبی پیدا کرده و گالون‌ها را پر کنند و در برابر هر چشمه یا منبع آبی می‌توانی صفی از مردم را مشاهده کنی.
کاهش سرسبزی کشور برایم قابل ملاحظه بود، گفتند علتش خشکسالی است، حتی باران هم به داد ونزوئلا نمی‌رسد