خونریزی طی دوران بارداری شایع‌تر از آن چیزیست که شاید فکرش را بکنید. حدود 50 درصد از زنان لکه بینی واژنی را در برخی مواقع از دوران بارداری تجربه می کنند. این همواره به معنای ناهنجاری هایی نیست که می توانند به جنین آسیب برسانند، اما قطعا یکی نگرانی بزرگ برای بیشتر زنان باردار محسوب می شود.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "استپ تو هلث"، با توجه به مرحله ای که خونریزی طی دوران بارداری رخ می دهد، این شرایط می تواند نشانه ای باشد که باید به آن توجه شود. مقدار خون از دست رفته، و دیگر عوامل خطرآفرین مانند سن زن نیز باید مد نظر قرار بگیرند.
دو نسخه از این شرایط وجود دارد که شامل خونریزی سنگین و لکه بینی اندک می شود و هر دو می توانند در هر زمان از دوران بارداری رخ دهند.
لکه بینی اندک معمولا شامل مشاهده چند قطره خون می شود و فراتر از ایجاد چند لکه کوچک روی زیرپوش نمی رود.
از سوی دیگر، خونریزی سنگین به از دست رفتن مقدار زیادی از خون و جریان خون چشمگیر منجر می شود.
خونریزی طی بارداری ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. به طور کلی، این شرایط به مرحله ای از بارداری که در آن رخ می دهد، بستگی دارد.
خونریزی طی سه ماه نخست بارداری معمولا به واسطه رشد جنین در رحم رخ می دهد. در زمان لقاح، تخمک بارور شده به آندومتر می رسد، در نتیجه، می تواند چند قطره خون ایجاد کند.
لکه بینی خفیف می تواند برای چندین روز ادامه یابد و به طور معمول در روزهایی که اگر بارداری رخ نمی داد زن قاعدگی را تجربه می کرد، اتفاق می افتد. همچنین، خونریزی می تواند به واسطه تغییرات هورمونی عادی در این مرحله رخ دهد. همچنین، زن باردار ممکن است با کرامپ ها، نفخ یا انبساط شکم، و ناراحتی در ناحیه لگن مواجه شود.
افزون بر این، خونریزی طی سه ماه نخست بارداری می تواند به واسطه یک بارداری خارج از رحم رخ دهد. این زمانی است که تخمک خارج از رحم، به طور معمول در لوله های فالوپ، رشد خود را آغاز می کند. علائم مرتبط با این شرایط شامل درد شدید در ناحیه شکم، حالت تهوع، و سرگیجه می شوند. بارداری خارج از رحم شرایطیست که باید به سرعت درمان شود.
رابطه جنسی یکی دیگر از دلایل خونریزی طی دوران بارداری است و اغلب به دلیلی رایج رخ می دهد. به طور کلی، رابطه جنسی موجب آسیب نمی شود و خونریزی بیشتر به واسطه افزایش گردش خون در ناحیه تناسلی رخ می دهد.
خونریزی طی سه ماه دوم یا سوم بارداری می تواند به واسطه مشکلات دهانه رحم رخ دهد. هرگونه پارگی در رحم باید به سرعت مورد توجه قرار بگیرد. در هر مورد، خونریزی در این مراحل نشانه ای از بروز مشکل است و مادر باید به سرعت به پزشک مراجعه کند.
فیبروئیدهای رحمی که تومورهای ماهیچه ای خوش خیم هستند ممکن است از دلایل خونریزی باشند. این تومورها می توانند درون و بیرون دیواره رحم شکل گرفته و در برخی موارد اختلالی در بارداری ایجاد نمی کنند.
جفت سرراهی (Placenta Previa)، زمانی که جفت به درون رحم متصل می شود، اما این اتفاق در نزدیکی یا روی دهانه رحم می افتد، نیز ممکن است موجب خونریزی شود. این ناهنجاری معمولا موجب خونریزی بدون درد شده و در برخی موارد برای بهبودی ممکن است به استراحت مطلق نیاز باشد.
عفونت های واژنی و زایمان زودرس - معمولا پیش از هفته سی و هفتم - از دیگر دلایل شایع خونریزی طی بارداری هستند.
در صورت مواجهه با هر یک از شرایطی که پیش‌تر به آنها اشاره شد، دریافت کمک پزشکی در کوتاه‌ترین زمان ممکن اهمیت دارد، اما باید آرامش خود را نیز حفظ کنید.
در صورت مواجهه با خونریزی طی بارداری از تامپون ها استفاده نکنید. اگر خونریزی زیاد است، لخته های خون وجود دارند و با احساس درد در شکم و کمر همراهی می شود، معاینات دقیق توسط پزشک برای تشخیص دلیل این شرایط توصیه شده است.
در بیشتر موارد، استراحت بهترین درمان برای خونریزی طی دوران بارداری است. تن‌آرامی اقدامی کلیدی طی این دوران بحرانی است و دریافت کمک از یک متخصص در این زمینه توصیه شده است.
با توجه به تشخیص، توصیه های پزشکی می توانند شامل مصرف دارو برای درمان خونریزی باشند. همچنین، در مورد عفونت های واژنی، مانند کاندیدیازیس، کلامیدیا، تبخال و غیره، پزشک ممکن است دارویی موضعی یا خوراکی را تجویز کند.
اقدامات پزشکی با توجه به هر مورد خاص بسیار متفاوت خواهند بود. برخی شرایط ممکن است نیازمند یک معاینه جسمانی، سونوگرافی، یا سونوگرافی به همراه آزمایش خون باشند. این به مرحله بارداری و عوامل دیگر بستگی خواهد داشت.
خونریزی طی بارداری ممکن است بی ضرر باشد، اما مراجعه به پزشک و مشورت با وی درباره علائم موجود همواره بهترین گزینه است، به ویژه درباره مواردی که چندان عادی به نظر نمی رسند. پزشک متخصص بهترین فردی است که می تواند شرایط شما را ارزیابی کرده و بهترین گزینه ها را به شما توصیه کند.