مسعود امینی تیرانی، فیلمساز و مدیر فیلمبرداری سینمای ایران در یادداشتی نوشت:«این روزها بحث تغییرات در بدنه سازمان سینمایی مطرح و شنیده هایی مبنی بر ادغام یا تغییر شکل مدیریت انجمن سینمای جوانان ایران نیز عنوان شده است. وقتی اطلاع دقیقی از این تغییرات نداریم بنابراین مثل مدیریت همیشه این سال‌های کشور، باید در حیرت بعد از اتفاق قرار گیریم و تنها با حادثه رخ داده، موافق یا مخالف باشیم و حسرت بخوریم و افسوس که چرا تصمیم کارآمدتری گرفته نشد.
بعد از گذشت سال‌ها از تاسیس و فعالیت انجمن سینمای جوانان ایران، حتما نیاز به تغییرات و اصلاحاتی احساس می‌شود. این را همه می‌دانند. حتما در پس تصمیم مدیران وقت سازمان سینمایی کشور هم نیت خیری است. آن‌ها حتما نیاز به تغییر را احساس و بر اساس اسناد بالادست تصمیم گرفته‌اند اما همواره چیزی از قلم می‌افتد و یا به فراموشی سپرده می‌شود. این تغییرات را چه کسی و با چه حقی انجام می‌دهد؟ در مورد فیلم کوتاه و انجمن سینمای جوانان ایران چه کسی صاحب حق تغییر است؟
سابقه انجمن سینمای جوانان ایران، مدیریت این انجمن را با همه معاونت‌های سازمان سینمایی متفاوت کرده است. این را بدانیم یا ندانیم تغییری در ماهیت انجمن سینمای جوان روی نخواهد داد. انجمن سینمای جوانان ایران با وجود هزاران هنرجوی ریز و درشت و رفته و مانده، تازه و سالخورده، تنها یک اداره یا معاونت از زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست که تغییرات باعث تغییر در چرخه اداری فعالیت‌های آن شود.
انجمن سینمای جوانان ایران، خواسته یا ناخواسته بیشتر از آن که یک اداره دولتی باشد که البته هست، یک نهاد فرهنگی است که با اعضای آن تعریف می‌شود. شاید چیزی شبیه یک سازمان مردم نهاد یا صنف! این انجمن هزاران عضو غیر رسمی دارد که در شکل گیری و نحوه فعالیت آن دخالت دارند. حتی فعالیت اعضای آن در کیفیت فعالیت آن هم موثر است. بنابراین به لحاظ عرفی فقط و فقط مدیران وزارت ارشاد نیستند که حق تصمیم گیری برای سینمای جوان را داشته باشند. البته که آن‌ها به لحاظ قانونی حق این کار را دارند، ولی مطمئن نباشند که تصمیم آن‌ها به نفع سازمان سینمایی، اعضای غیر رسمی انجمن سینمای جوانان ایران و البته آینده سینمای کشور باشد. مطمئن نباشند تصمیم آن‌ها شبیه ادغام موسسه رسانه‌های تصویری با استقبال روبرو شود. این حق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به لحاظ قانون نوشته شده است که می‌تواند در زیرمجموعه‌اش هرگونه تغییراتی را اعمال کند، ولی انجمن سینمای جوانان ایران قانون نانوشته‌ای هم دارد که با حضور فیلم‌سازان و تاریخ چند ساله‌اش شکل گرفته و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
آن حداقلی که از شکل تغییرات می‌دانیم به نظر دارای اشکالات اساسی است و به جای تغییراتی که منجر به افزایش سرمایه گذاری شود، سعی در کاهش سرمایه گذاری هم به لحاظ بودجه و هم فعالیت در این حوزه را دارد. جالب است مدیران دولتی این سال‌ها هیچ گاه زیر بار مفهوم سرمایه گذاری در فیلم کوتاه نمی‌روند و تلاش کرده‌اند تا فیلم کوتاه را با نگاهی اقتصادی ببینند و بنابراین افزایش بودجه آن را غیرقابل توجیه می‌دانند. سرمایه گذاری مهمترین مفهومی است که هیچگاه در تصمیمات سازمان سینمایی کشور که برای فیلم کوتاه کشور گرفته شده، لحاظ نشده است چون در گفتگوها ظاهرا اعتقادی به آن ندارند.
انجمن سینمای جوانان ایران باید شکلی صعودی داشته باشد و باید کسی که وارد آن می‌شود، امکان ماندن را به دست بیاورد. با گذشت سال‌ها پله پله از آن بالا رود و وقتی به بالا رسید امکان ارتقای سطح هرم را فراهم کند بنابراین تصمیماتی که انجمن سینمای جوانان ایران را تبدیل به یک اداره لحظه‌ای برای انجام کار ارباب رجوع کند، از اساس اشتباه است.
تغییر حتما نیاز است، اما چرا این تغییرات در پشت درهای بسته گرفته می‌شود و پس از انجام به گوش دیگران می‌رسد؟ آیا بهتر نیست قبل از انجام تغییرات در مورد شکل، چگونگی، شیوه و حدود و ثغور این تغییرات با تعداد بیشتری از فیلم‌سازان و اهالی فیلم کوتاه، صنف فیلم کوتاه یا مدیران میانی و شهرستان‌های انجمن سینمای جوانان ایران گفتگو شود تا قابل بررسی و اظهارنظر دقیق شود؟ آیا بهتر نیست به جای شفاف سازی هزینه و بودجه زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی که نتیجه‌ای جز حسرت و افسوس ندارد، در مورد چالش ها، برنامه‌ها و نحوه تصمیم گیری‌های سازمان سینمایی شفاف سازی شود؟»