اگر در تلاش هستید تا وزن خود را با کمک رژیم غذایی و ورزش کاهش دهید، نوسانات وزنی روزانه می تواند موجب نگرانی و ناامیدی شما از میزان تاثیر تلاش های صورت گرفته شود. زمانی که با این شرایط مواجه هستید، بیان این که برنامه کاهش وزن کارایی لازم را دارد یا خیر دشوار می شود. اما این تغییرات وزنی روزانه اغلب به واسطه احتباس آب در بدن رخ می دهند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پریونشن"، غذایی که مصرف می کنید می تواند موجب تغییر وزن روزانه شما شود. بنابر نتایج یک مطالعه، حدود 22 درصد از آب دریافتی ما از غذاهای مصرفی سرچشمه می گیرد، اگرچه این رقم می تواند با توجه به نوع و میزان میوه ها و سبزی های مصرفی فرد متفاوت باشد. همچنین، افزایش مصرف کربوهیدرات می تواند موجب احتباس مایع در بدن شود.
حساسیت انسان به نمک یکی دیگر از مواردی است که می تواند موجب افزایش وزن آبی بدن شود. در صورت ابتلا به مقاومت به انسولین نیز ممکن است احتباس مایع را هرچه بیشتر تجربه کنید.
از آنجایی که احتباس آب یک مساله رایج است، روش های مختلفی نیز برای کاهش وزن آبی وجود دارند. در ادامه با برخی از بهترین گزینه ها در این زمینه بیشتر آشنا می شویم.
نمک همانند یک آهنربا برای جذب آب در بدن انسان عمل کرده و موجب احتباس مایع می شود.
حتی زمانی که فکر می کنید میزان مصرف سدیم روزانه شما کمتر از مقدار توصیه شده 2,300 میلی گرم است، این امکان وجود دارد که در محاسبات خود اشتباه کرده باشید. نمک در محصولات مختلفی پنهان شده است و بدون این که متوجه باشید ممکن است این ماده را بیش از حد مصرف کنید.
برخی افراد نسبت به دیگران حساسیت بیشتری نسبت به نمک دارند. برای تشخیص این شرایط می توانید حدود یک ساعت پس از مصرف غذاهای شور به انگشتان دست خود نگاه کنید. آیا حلقه شما روی انگشت رد انداخته یا احساس می کنید انگشتانتان کمی ملتهب شده اند؟ بروز تورم در دست ها ممکن است نشانه ای از حساسیت به نمک باشد.
همانند نمک، کربوهیدرات ها می توانند موجب احتباس آب در بدن شوند. در صورت مصرف کربوهیدرات ها و عدم استفاده به موقع از آنها به عنوان سوخت، بدن کربوهیدرات های اضافه را به گلیکوژن تبدیل می کند. گلیکوژن برای تامین انرژی در ماهیچه ها ذخیره می شود.
تقریبا یک درصد از توده ماهیچه ای و هشت درصد از وزن کبد انسان از گلیکوژن تشکیل شده است. هر گرم گلیکوژن ذخیره شده با حدود سه گرم آب همراهی می شود.
از این رو، کاهش مصرف کربوهیدرات ها روشی سریع برای استفاده از ذخایر گلیکوژن است که به معنای کاهش وزن آبی شما نیز است.
از جمله کربوهیدرات های رایج می توان به نان، برنج و پاستا اشاره کرد.
در شرایطی که ممکن است توصیه عجیبی به نظر برسد، اما نوشیدن آب به میزان کافی می تواند به کاهش وزن آبی کمک کند. کم آبی بدن می تواند بدن را به نگهداری آب برای جبران کمبود این ماده وادار کند.
همچنین، آب عملکرد کلیه ها را بهبود بخشیده و اجازه می دهد آب و سدیم اضافه از بدن خارج شود.
توصیه می شود افراد بزرگسال حدود 2 لیتر آب در روز مصرف کنند. جایگزینی نوشیدنی های شیرین با آب تصفیه شده روشی خوب برای تامین آب مورد نیاز روزانه بدن است.
ویتامین B6 و اکسید منیزیم می توانند درمان های طبیعی موثری برای مقابله با احتباس مایع باشند. این مکمل ها به بهبود عملکرد کلیه ها و در نتیجه دفع آب و سدیم اضافه از بدن کمک می کنند.
مطالعات نشان داده اند که این دو مکمل در تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی، از جمله احتباس مایع، بسیار موثر عمل می کنند. همچنین، آنها می توانند نفخ شکم، تورم در پاها و حساسیت به لمس در پستان ها را کاهش دهند.
پیش از استفاده از یک مکمل جدید بهتر است با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید زیرا آنها می توانند با عوارض جانبی یا اختلال در داروهای دیگر همراه باشند.
پتاسیم می تواند به کاهش سطوح سدیم در بدن انسان کمک کند، از این رو، در کاهش احتباس مایع و فشار خون نقش دارد.
مقدار مصرف توصیه شده پتاسیم در روز 4.7 گرم است، اما افراد بسیاری تنها نیمی از این میزان را دریافت می کنند. از جمله منابع غذایی خوب برای پتاسیم می توان به موز، سیب زمینی، سیب زمینی شیرین، لوبیا سیاه، لوبیا سفید، و چغندر اشاره کرد.
پیاده‌روی روزانه افزون بر کمک به کاهش وزن از طریق چربی سوزی، به کاهش آب اضافه در بدن نیز کمک می کند. نشستن یا ایستادن طولانی مدت می تواند بافت های بدن را به نگه داشتن مایع در خود وادار کند. بهتر است پس از هر ساعت نشستن، پنج دقیقه پیاده‌روی کنید.
تعریق ناشی از انجام ورزش به بدن در دفع آب اضافه کمک می کند. این شرایط موجب کاهش وزن آبی بلافاصله پس از انجام ورزش می شود.
همچنین، ورزش موجب تحریک جریان خون و بهبود گردش خون و جریان مایع لنفاوی می شود که می تواند احتباس مایع در سراسر بدن، به ویژه پاها را کاهش دهد.
ورزش موجب کاهش وزن آبی بیشتر از طریق سوزاندن ذخایر انرژی گلیکوژنی نیز می شود. با این وجود، جایگزین کردن مایع از دست رفته پس از هر فعالیت جسمانی برای پرهیز از کم آبی بدن ضروری است.
داروهای ادرارآور که توسط پزشک تجویز می شوند می توانند احتباس مایع خفیف را درمان کنند. این داروها تکرر دفع ادرار را افزایش می دهند. دفع ادرار به بدن در خلاص شدن از آب و سدیم اضافه کمک می کند.
داروهای ادرارآور برای برای استفاده بلند مدت توصیه نمی شوند. مصرف آنها باید زیر نظر پزشک صورت بگیرد تا از کم آبی بدن و کمبود مواد معدنی پرهیز شود.