آلاینده‌های ذرات معلق، دی‌اکسید نیتروژن و دی‌اکسید گودگرد در دسته آلاینده‌های بحرانی قرار می‌گیرند.
به گزارش ایسنا، بر اساس استاندارد کوتاه مدت (روزانه) ارائه شده از سوی وزارت بهداشت در سال۱۳۹۰، آلاینده ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون و بعد از آن آلاینده ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرون جزو آلاینده‌های بحرانی در شهر تهران هستند و آلاینده‌های گازی در وضعیت مطلوبی قرار دارند.
با این وجود با بررسی وضعیت آلاینده‌ها بر اساس استاندارد طولانی‌مدت (سالانه)، مصوب شورای عالی حفاظت محیط زیست برای سال۱۳۹۰ و با توجه با سختگیرانه‌تر بودن حدود استاندارد سالانه آلاینده‌ها نسبت به استاندارد کوتاه مدت آن‌ها علاوه بر آلاینده ذرات معلق، آلاینده‌های گازی دی‌اکسید نیتروژن و دی‌اکسید گودگرد نیز جزو آلاینده‌های بحرانی هستند البته برای آلاینده‌های مونواکسیدکربن و ازن استاندارد سالیانه تعریف نشده است.
آلاینده‌های گازی کلاسیک که معمولاٌ در هوای شهرها اندازه‌گیری و پایش می‌شوند، عبارتند از: مونواکسیدکربن (CO)، دی اکسید نیتروژن (NO۲)، دی اکسید گوگرد (SO۲) و ازن (O۳).
هر کدام از این گازها دارای حد استاندارد خاص خود هستند. حدود استاندارد هر یک از این آلاینده‌ها متفاوت است و به مشخصات هر یک از آن‌ها، استاندارد یک ساعته، هشت ساعته، روزانه و سالانه برای ذکر غلظت و شاخص آن‌ها تعریف شده است.
طبق اندازه‌گیری‌هایی که روزانه در سطح شهر تهران انجام می‌شود و بر اساس شاخص کیفیت هوا (AQI) که شاخصی برای گزارش روزانه کیفیت هوا است، تمام این گازها در اکثر روزها در شرایط سالم و حتی پاک قرار دارند البته با توجه به عوامل مختلف تولید این آلاینده‌ها، ممکن است غلظت هر یک در ساعات خاصی از روز، کم و زیاد شود. برای مثال آلاینده مونواکسید کربن که بیشتر به علت تردد خودروهای احتراقی ایجاد می‌شود، در ساعات اوج ترافیک یک بار هنگام صبح و یک بار هنگام شب به بیشترین میزان خود در طول روز می‌رسد و آلاینده ازن که تحت تأثیر نور خورشید شکل می گیرد هنگام ظهر و بعد ازظهر به بیشترین میزان خود می‌رسد.