عصر ایران؛ مصطفی داننده- ایران و عراق قرار است یک بار دیگر در برابر هم قرار بگیرند. الان جنگ اما بر سر یک توپ گرد است. ایران و عراق 8 سال بر سر خاک با هم جنگیدند. عراقیها می‌خواستند ایران را جزئی از خود کنند و ایرانیها هم به دفاع پرداختند و بعد از 8 سال نه آنها خاک جدیدی به دست آوردند و نه ما خاکی را از دست دادیم.
شاید آنهایی که در 8 سال جنگ بودند هیچگاه فکر نمیکردند روزی ایران و عراق این‌چنین در کنار یکدیگر باشند. حکایت ایران و عراق، رسم دنیاست؛ دوست و دشمن همیشگی در روابط بین الملل وجود ندارد.
رابطه قطر و عربستان را ببیند. آنها حسابی با هم «جی جی باجی*» بودند اما الان سایه یکدیگر را با تیر می‌زنند و گاهی اسنادی از هم رو می‌کنند که متعلق به زمانی بود که با هم دوست بودند.
نه تنها در رابطه بین کشورها بلکه این معنا در میان آدم‌ها هم صدق می‌کند. گاهی ما چنان به فردی اطمینان می‌کنیم که همه رازهای خود را برای او هویدا می‌کنیم. او می‌شود محرم تمام رازها اما روزی به خاطر یک اتفاق با این دوست صمیمی‌تر از برادر به اختلاف می‌خوریم و ما می‌مانیم و رازهایی که دیگر راز نیست.
گاهی با فردی چنان دشمن هستیم که برای زدن او هر کاری می‌کنیم اما زمانی می‌رسد که بر دشمنی‌ها نقطه گذاشته می‌شود و فصل دوستی آغاز می‌شود. باید جوری دشمنی کنیم که اگر دوست شدیم، بتوانیم به راحتی در صورت دشمن‌های دیروز و دوستان امروز نگاه کنیم.
بگذارید مثال ملموسی برایتان بزنم. هاشمی رفسنجانی در دهه 70، خار چشم اصلاح طلبان بود و اصول‌گرایان او را دوست می‌داشتند. دهه 70 که تمام شد و پدیده‌ای که به نام احمدی نژاد ظهور کرد داستان عوض شد. هاشمی شد عزیز دل اصلاح طلبان و دشمن شماره یک اصول‌گرایان. در این دو زمان هم دشمن‌ها افراط کردند و هم دوستان.
اگر اصل دوست و دشمن همیشگی وجود ندارد را یاد نگیریم قطعا زندگی پر فراز و نشیبی خواهیم داشت. چه راست گفت حافظ که :« آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرفست/ با دوستان مروّت با دشمنان مدارا»
در این زمان که فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی گسترش پیدا کرده است این اصل پررنگ تر شده است. می بینید که به راحتی به خاطر یک اختلاف کوچک به خاطر یک تحقیری که بعد تبدیل به عقده شده است، با آب روی مردم بازی می‌شود. برای انتقام، عکس‌های خصوصی که در زمان دوستی گرفته شده است، منتشر می‌شود به همین راحتی.
دوستی و دشمنی باید به اندازه باشد و گرنه کار به اینجایی می‌رسد که می‌بینید. رقابت فوتبالی ایران و عراق در جام ملت‌های آسیایی، درس بزرگی برای زندگی همه ماست.
* صمیمیت زیاد بین خانم‌ها
دو گیتی تفسیر این دو حرفست/ بعد سیگار یه چائی، بعد چائی یه سیگار
نه تنها ما، بلکه سیاستمدارانمون هم نمیتونن!
اصولا ما ایرانیها صفر و صدی هستیم.
یا دشمن خونی هستیم و یا جی جی باجی!
حتی اگر دشمن همیشه به دشمنی خود ادامه دهد؟
حتی اگر دوست همیشه به دوستی خود ادامه دهد؟
حرف حساب که جواب نداره بابا
حرف این بابا چه مشکلی داره؟
الان میره خودش رو دار می زنه که!!!!
خیلی باحالید شما ... به قول رامبد: خیییییییلیی
برادر عزیز اسمت داننده هست ولی ظاهرا خودت نداننده هستی
لااقل خودت را به ندانندگی زده ای
ما دشمن نتراشیده ایم دشمن دارد با ما دشمنی می کند
دشمن خودش را اصلاح کند ما مرض نداریم باهاش دشمنی کنیم که
این یه مسئله ساده ای هست که هر بچه مدرسه ای آن را به وضح می فهمد
شما چرا سر خودتون رو کردین زیر برف آخه؟
چرا خودتون رو به خواب زده اید ؟ (البته می دونم، کسی خودش رو به خواب می زند که هدفی داشته باشد)
اساسا همه چیز از سیاست جداست
ولی سیاست از هیچ چیز جدا نیست
حتی از ورزش
حتی از ...
بی خود خودمون رو گول نزنیم
حتی اگه ما بگیم سیاست از همه چیز جداست (که نیست) دوستانی که اون ور آب دارن برا جوونای ما برنامه ریزی می کنن از همه چیز (حتی ورزش) برای رسیدن به مقاصد سیاسی خودشون بهره می برن!!!!!!!
مردم عراق دوست مردم ایران بودن.خیلی از عراقیها با اکراه و زور اومدن جنگ ودر جنگ هم گاهی بااون رژیم غاصب جنگیدند یعنی فرق جبهه ی حق وبا طل رو فهمیدن
حسین آقا مثلا الان شما نوشتید حسین کاملا خودتون رو معرفی کرده اید؟