عصر ایران؛ سروش بامداد- وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هم استعفا کرد و کنار رفت و چنان که در متن استعفانامه آورده دلیل این کناره‌گیری اعتراض به کاهش بودجۀ سلامت بوده است و در مقام مقایسه به پرداخت 35 هزار میلیارد تومان به بدهکاران مؤسسات مالی و اعتباری و 16 هزار میلیارد تومان به طرح سلامت اشاره و انتقاد کرده است.
دقیقا نمی توان قضاوت کرد که در چالش قاضی زاده هاشمی با سازمان برنامه و بودجه حق با کدام یک است. شاید اگر ما هم جای نوبخت وسازمان برنامه و بودجه بودیم نیز نمی‌توانستیم تمام خواست‌های وزارت بهداشت را تأمین کنیم و باز اگر جای وزیر بهداشت هم بودیم تصمیمی جز این اتخاذ نمی‌کردیم اما رأی افکار عمومی به قاضی‌زاده هاشمی است.
هم به خاطر عملکرد در این حوزه با همۀ انتقاداتی که دربارۀ طرح سلامت و درآمدهای پزشکان مطرح شده و هم به این دلیل که از اصول خود کوتاه نیامد و به میز وزارت نچسبید و بیرون از این مقام هم هویت و شخصیت دارد.
هر چند روزنامۀ اصول‌گرایی دربارۀ او تیتر زده «خودت بمال» تا یادآور بحث‌هایی باشد که بر سر گفت و گویی میان او و یک شهروند درگرفت.
با این همه سید حسن قاضی‌زاده هاشمی نامی ماندگار در میان ده‌ها وزیری است که تا کنون آمده اند و رفته‌اند.
وزیران و مقامات را می‌توان از سه منظر مختلف و در هر یک به دو گروه تقسیم کرد:
از منظر اعتبار‌دهی یا اعتبار‌گیری دسته اول آنان که هویت و شخصیت خود را از آن مقام و میز می‌گیرند و اعتبار آنها به میز وابسته است.
دسته دوم آنانی هستند که به منصبی که مسؤولیت آنها را بر عهده دارند اعتبار می‌دهند و قاضی‌زاده هاشمی با هر قضاوتی که دربارۀ عملکرد او داشته باشیم در این دسته جای می‌گیرد.
از منظری دیگر هم می‌توان مدیران و مقامات را دو گونه دانست:
دسته اول آنان که از ساختمان وزارتخانه و اداره بیرون نمی‌روند و بیش از آن که وزیر باشند رییس وزارتخانه‌اند یا بیش از آن که شهردار باشند رییس شهرداری اند. مثلا شهردار سابق تهران (آقای افشانی) بیشتر رییس شهرداری بود تا شهردار و شهردار جدید می‌کوشد تصویر یک شهردار و نه رییس شهرداری را از خود ترسیم کند و کمترین حُسن حضور او در سه‌شنبه‌های بدون خودرو همین در شهر بودن و رییس شهرداری نبودن است.
دسته دوم اما مدیرانی‌اند که بیرون می‌زنند و از این حیث انصافا دکتر هاشمی مثال‌زدنی بود و بیش از آن که اوقات خود را در ساختمان شهرک غرب و در دفتر عالی وزارت بگذراند در شهرها و روستاهای مختلف سر میکرد و از این نظر هم در دسته دوم قرار می گرفت.
باز هم می‌توان گفت مدیران از جنبه‌ای دیگر هم دو دسته‌اند: آنان که به خاطر عنوان و جایگاه مورد قبول قرار می‌گیرند ولی به لحاظ تخصصی ممتاز نیستند.
دسته دوم اما مدیران یا وزیرانی هستند که بدون عنوان اداری نیز در مجموعه تخصصی شناخته شده و سرآمدند. دکتر قاضی زاده هاشمی از این دست است چون یک چشم‌پزشک قابل هم هست و حتی در این 6 سال و اندی وزارت نیز هزاران عمل جراحی چشم انجام داده است.
نویسنده این سطور نمی‌خواهد تنها زبان به ستایش وزیر مستعفی بگشاید و چنان که در صدر آوردم چه بسا حق با سازمان برنامه و بودجه باشد زیرا به هر بودجه ای که می‌خواهند نمی‌تواند پاسخ مثبت دهد.
این نوشته پس در ستایش چیست؟
در ستایش استعفا و تن ندادن به هر شرطی و ادامه دادن به هر شکل است. حتی اگر رییس جمهوری نوبخت را ملزم میکرد و او استعفا می‌داد شامل او نیز می‌شد. در ستایش حفظ کرامت انسانی است و وفاداری به اصول.
از سوی دیگر چنان که گفته شد در ستایش مدیر از نوع دوم نه نوع اول. در نوع دوم وزیری نه رییس وزارتخانه و بدون این عنوان هم اعتبار داری و وام‌دار آن نیستی و تخصص را می‌توانی در عرصه‌های دیگر نیز به کار گیری.
هنر مدیر تو مدیریت شرایط بحرانیه
چرا نمی روند سراغ آنها که وام گرفته اند؟
مگر این موسسات خصوصی نیستند؟
لااقل ببینید چه استانهایی بیشترین وام را از این صندوق ها دریافت کرده اند؟ از سهم آن استانها کم کنید
از ترس تحريمها بود بارها هم تلويحا ترسشو ابراز كرده بود . اين هموني كه بود مي گفت "خودت بمال"
"مردم خودشون انتخاب كردند"
"اين مريض هايي كه مردني هستند براي چي اينقدر دنبال داروهاي كمياب بگرديم و خرجشون كنيم چكاريه"
من قطاری دیدم که سیاست میبرد و چه خالی میرفت.
شما که از اصل قصه باخبر نیستی و خودت هم به موضوع معترفی ، پس چرا از مسئله ای که نمیدونی چیه نتبجه قطعی کرامت انسانی ! میگیری؟؟؟؟ همه ی اینها بازی های سیاسته ، بده و بستانه ، ایشون اتفاقا بدترین وزیر ممکن بود.ببین کی بوی کاراش بالا میزنه !!! عجله نکنید.همه ی کارهاش پوپولیستی محض بود اونم از نوع مالیدن !!! همونی که برای دیگران هم تجویز میکرد
تحلیل شما کاملا عوامانه و به دور از واقعیت هست.من خودم پزشک هستم و به جرات میگم بلایی که دکتر قاضی زاده هاشمی در این مدت بر سر بدنه بهداشت و درمان اوردن تا سالها غیر قابل جبران هست. اصرار بر سر اجرای طرح شکست خورده و سراسر ایراد تحول سلامت و ورشکستگی کلیه نهادهای بهداشتی و بیمه ای تنها رهاورد این طرح بود. من هم مخالف استعفای ایشون هستم چون الان ایشون باید پاسخگو وضع موجود باشن نه اینکه با عوام فریبی و اشک تمساح ریختن بخوان فرار رو به جلو داشته باشن
خدا به داد مردمي برسه كه دفترچه بيمه سلامت دارند