عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- شاید متعجب شوید اما گروهبان استابی سگی است که در سال 1916 متولد شد و تا زمان مرگ خود در سال 1926، خدمات زیادی را در کارنامه نظامی اش به ثبت رساند. استابی که سگ دومین گروه پیاده نظام آمریکا به شمار می رفت، طی 18 ماه دوران خدمت خود در 17 نبرد در جبهه غربی مشارکت کرد. از جمله مهم ترین اقدامات وی می توان به نجات جوخه ای که عضو آن بود از حملات ناگهانی گاز خردل، کشف نیروهای زخمی و کمک به آنها و همچنین دستگیری یکی از سربازان آلمانی تا زمان حضور نیروهای آمریکایی در محل اشاره کرد. بخش اعظمی از فداکاری های استابی در روزنامه های آمریکایی معاصر مستند سازی شده اند.
استابی را مهم ترین سگ جنگ جهانی اول می دانند! وی همچنین تنها سگی است که نامزد دریافت درجه شد و طی جنگ نیز توانست به درجه گروهبانی دست یابد. نقش استابی در جنگ جهانی اول به اندازه ای پر رنگ بود که حتی در سال 2018 نیز یک انیمیشن از آن ساخته شد. در تیتر بسیاری از خبرها، استابی به عنوان یک بول تریر و یا بوستن تریر (از نژادهای سگ های تریر) معرفی می شد اما منابع مختلف از نژاد وی مطمئن نبودند. در سال اول خدمت، استابی توسط گاز خردل مجروح شد. پس از بهبودی، وی با استفاده از یک ماسک گاز برای محافظت در برابر حملات شیمیایی به میدان نبرد بازگشت. همین موضوع سبب شد که استابی بتواند حملات گاز های سمی از جانب نیروهای دشمن را هشدار دهد. همچنین به دنبال اقدام شگفت انگیز این سگ در به دام انداختن یکی از جاسوس های آلمانی طی تهاجم آرگون (مهمترین نبرد در طول جنگ جهانی اول و بزرگترین عملیات آمریکا با اعزام 1.2 میلیون سرباز در خاک اروپا)، وی از طرف فرمانده صد و دومین گروه پیاده نظام آمریکا موفق به نامزدی برای دریافت درجه گروهبانی شد. بعد از آن که کمون شاتو- تیری در فرانسه (کمون به سطوح تقسیمات کشوری در جمهوری فرانسه گفته می شود که در ایران معادل بخش خواهد بود) توسط نیروهای آمریکایی پس گرفته شد، بانوان این منطقه برای استابی کتی دوختند که مدال های متعدد وی بر آن آویزان شده بود. استابی همچنین به آزادسازی یکی دیگر از شهرهای کوچک فرانسه از اشغال نیروهای آلمانی نیز کمک کرده بود. مدتی بعد به علت اصابت نارنجک، از ناحیه قفسه سینه و پا دچار آسیب شد.
آنچه که استابی را از تمام سگ های فعال در عرصه نظامی متمایز می سازد، فداکاری های کم نظیر وی طی جنگ جهانی اول محسوب می شود. زیرا طی دوران خدمتش در مقایسه با بسیاری از سربازان، توانست جان های بیشتری را نجات دهد، جنگ های بیشتری را به چشم ببیند و با استفاده از حداکثر ظرفیت هوش خود به درستی راهنمای نیروهای دوست باشد. همانطور که گفته شد هنگام حضور در اروپا، استابی در 17 نبرد و 4 یورش بزرگ از جمله تهاجم آرگون شرکت داشت.
در فوریه سال 1918 در اثر استفاده نیروهای آلمانی از گاز خردل، مسموم شد و چیزی نمانده بود که برای همیشه با خدمت در میادین جنگ خداحافظی کند. جالب است بدانید که این حادثه نه تنها منجر به مرگ استابی نشد، بلکه از آن پس نیز حس بویایی وی نسبت به گاز خردل به شدت افزایش یافت. استابی می توانست پیش از آن که حملات شیمیایی به خصوص با گاز خردل تبدیل به تهدیدی جدی شوند، نیروهای خودی را از این اتفاق مطالع سازد. هر بار که یک نارنجک دود زا و یا گاز اشک آور در نزدیکی خطوط آمریکایی منفجر می شد، استابی به دویدن و گاز گرفتن نیروها ادامه می داد تا ماسک های گاز خود را استفاده کنند. این عملکرد شگفت انگیز توانست شمار زیادی از افراد حاضر در مناطق جنگی را از مرگ حتمی نجات دهد. لازم به ذکر است که پس از اطمینان خاطر یافتن از پوشش ماسک توسط نیروهای خودی، استابی خود را در محلی ایمن پنهان می کرد تا ابر گاز سمی ایجاد شده از بین برود (در آن زمان هنوز یک ماسک گاز مخصوص برای این سگ طراحی نشده بود). علاوه بر هشدار حملات شیمیایی، استابی با استفاده از قدرت شنوایی سوپرسونیک خود قادر به تشخیص آتش توپخانه پیش از انفجار پوسته ها نیز بود. وی بخش اعظم زمان آزاد خود را در محیط های نظامی مشغول دویدن و کشف سربازان زخمی نیازمند کمک می کرد. اگر سرباز مورد نظر قادر به حرکت بود، توسط استابی به سوی خطوط استقرار نیروهای دوست راهنمایی می شد. برخی از منابع گفته اند که این سگ حتی می توانست میان زبان انگلیسی و زبان آلمانی تمایز قائل شود و از این طریق نیروهای خودی را به طور دقیق شناسایی کند!
پس از اتمام جنگ نیز، استابی تبدیل به یک چهره سرشناس و در واقع یک سلبریتی شد! گروهبان استابی (سگ قهرمان آمریکایی) در سال 1926 زمانی که حدودا 10 سال سن داشت عمرش به پایان رسید. برای ادای احترام به یاد و خاطره استابی، خاکستر وی داخل یک سگ تاکسیدرمی شده در مرکز موزه ملی تاریخ آمریکا متعلق به موسسه اسمیتسونین قرار داده شده است.
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.