محمد جلالی؛عصرایران- پیام صابری بازیگر و نقش آفرین سریال‌های تلویزیونی و سینما، چهره‌پرداز و کارگردان سینمای ایران جان خود را از دست داد.
اینکه پیام صابری که بود و همسرش زیبا بروفه این روزها، روزگار را چگونه می‌گذراند بحث اصلی نیست بلکه نکته‌ای در مرگ پیام صابری نهفته بود که با مرگش آشکار شد. هم صنفی‌های پیام در مراسم به خاکسپاری او گفتند: مرگ صابری حاصل استرس کاری بوده است؛ استرسی که در نهایت و در جوانی او را به کام مرگ کشاند.
نبود امنیت شغلی و تلاش برای کسب کمترین درآمد این روزها پر رنگ‌تر از قبل شده است.کارگر دیگر به دنبال رفاه نیست بلکه دعا می‌کند تا با شروع ماه کارفرما نگوید این ماه حقوقت را ندارم بدهم. روزنامه‌نگار دغدغه این را دارد که مبادا نبود کاغذ و اقتصاد نابسامان سبب شود روزنامه آخرین شماره خود را به عزا بنشیند. دانشجو نمی‌داند که شهریه را چگونه آماده کند و آیا با فارغ‌التحصیلی‌اش جامعه، شغلی به او تقدیم خواهد کرد؟
در جامعه پر آشوب این روزهای ایران، استرس حرف اول را می‌زند. دیگر تحمل هیچ چیز برای هیچ‌کس امکانپذیر نیست و آنگونه می‌شود که فرد به هر چیز و هر کس معترض است. معترض به هوای بد، معترض به وضعیت نابسامان، معترض به زمین و زمان، معترض به آنچه که جامعه جهانی سعی می‌کند ایران را نبیند.
حزن انگیزترین بخش مرگ پیام صابری این نبود که او جوان بود یا کودکی داشت و یا اینکه زیبای سینمای ایران تنها مانده است. صابری مُرد تا قربانی استرس این روزها شود.
تلاش برای اینکه بشود جامعه را از استرس و فشارهای روانی خارج کرد مسئولیتش با کیست؟
خبر افسار گسیختگی دلار و افزایش قیمت‌ها همگان را آزار داده است و سلامت دیگر رتبه نخست زندگی را ندارد.
سلامتی روانی و معنوی مردم به شدت کاهش یافته است.در زندگی روزمره به راحتی می توان این واقعیت را مشاهده کرد.
تاسف اینجاست که چشم انداز بهتری هم وجود ندارد.