عصر ایران؛ محسن ظهوری ـ بازهم کرمانشاه لرزید؛ با دو زلزله قدرتمند و بیشتر از صد زلزله کوچک‌تر، آن هم در عرض یک سال. موردی کم‌سابقه که خیلی‌ها را متعجب کرده. همین هم باعث شده تا دوباره پای هارپ وسط بیاید. همان اسلحه دهشتناکی که می‌گویند می‌تواند در نقطه‌ای از زمین زلزله‌ای بزرگ ایجاد کند. آیا واقعا چنین چیزی ممکن است؟ قطعا خیر.
هارپ مخفف عبارتی است که می توان آن ار اینطور ترجمه کرد: «برنامه پژوهشی فرکانس بالای بخش فعال یونوسفر». یونوسفر هم به لایه‌ای از جو زمین می‌گویند که از ۶۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتری ادامه دارد. همان لایه‌ای از زمین که امواج رادیویی در برخورد با آن باردار شده و دوباره به زمین برمی‌گردد تا ارتباطات رادیویی و تلویزیونی ما برقرار بماند.
برنامه تحقیقاتی هارپ تلاش می‌کند تا از این خصوصیت یونوسفر استفاده کند تا ارتباطات نظامی و امنیتی ارتش را رمزگذاری کند. بازگشت این امواج رادیویی به زمین، توان ایجاد زمین‌لرزه ندارد و اگر قرار باشد توان این کار را به سلاحی همچون هارپ بدهند، باید انرژی قدرتمندی را به نقطه‌ای از اعماق زمین که مستعد لرزش است بفرستند تا معادل آن انرژی، گسل مربوطه را بلرزانند. یعنی انرژی معادل حدود ۹۰ بمب اتمی هیروشیما را به ۱۱ کیلومتری زمین و درست در نقطه قابل لرزش فرستاد تا زمین‌لرزه کرمانشاه را به وجود آورد. آن هم بدون اینکه اثری جانبی در سطح زمین داشته باشد. امری محال و غیرممکن. هزینه ایجاد چنین انرژی عظیمی بسیار بالاست و خسارت جانبی آن قبل از زلزله هم اجتناب ناپذیر است. از طرفی دانستن زمان لرزش گسل در اعماق زمین هم دانشی نیست که به آن دست یافته باشیم.