عصر ایران؛ مهرداد خدیر- مراسم ترحیم خانم فرزانه (فاطمه) غفاری همسر محمد حسین نعیمی‌پور از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب و معاون اجرایی حزب اتحاد ملت (با سابقه و اشتهار نمایندگی مجلس ششم و مدیر مسؤولی روزنامۀ توقیف‌شده یاس‌نو) با حضور چهره‌های مختلف سیاسی و مطبوعاتی برگزار شد.
اگر چه در گذشته مرز‌بندی‌های سیاسی در مجالس ترحیم رعایت نمی‌شد و چهره‌های چپ و راست سنتی در مراسم ترحیم عزیزان یکدیگر شرکت می‌کردند اما پس از اتفاقات سال 88 این مرزبندی‌ها به مجالس ترحیم نیز سرایت کرده و از غیر همفکران به ندرت می‌توان دید مگر این که خارج از اختلافات سیاسی، نسبت نزدیک خانوادگی داشته باشند.
از این رو می‌توان گفت هر چند حضور هم‌حزبی‌های سابق و فعلی و همفکران نعیمی‌پور برای ابراز همدردی با او امری طبیعی و مطابق عرف و سنت ایرانی و اسلامی تلقی می‌شود اما حضور چند وزیر فعلی و سابق دولت ( بیژن نامدار زنگنه، محمود حجتی، عباس آخوندی و علی ربیعی وزیران فعلی نفت و کشاورزی و سابق راه و کار) و حلقۀ اصلی نزدیکان روحانی از معاونان یا مشاوران ( جمشید انصاری، صالحی امیری و مرتضی بانک) را می‌توان جدای جنبۀ عاطفی و انسانی و رفاقتی، حامل یک پیام مشخص سیاسی هم دانست: ادامۀ ائتلاف اعتدال گرایان با اصلاح‌طلبان یا دست کم ابراز علاقه به استمرار آن.
این تحلیل به خاطر آن است که در هفته‌های اخیر چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب در خفا یا آشکار از این که رییس جمهور و دولت در انتصابات و تصمیم‌گیری‌ها به نظرات اصلاح‌طلبان بها نمی دهند یا کم‌توجهی می‌کنند یا سیاست خارجی و اقتصاد را بر سیاست داخلی ترجیح داده و حتی در عرصۀ اقتصاد، میدان را به دیگران سپرده‌اند، انتقاد کرده بودند و حتی شایعۀ جدایی اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهوری هم درگرفت. خاصه پس از آن که در سخنانی به صراحت گفت اجازه تغییر منشی خود را نیز ندارد چه رسد به عزل و نصب وزیران را.
صریح‌ترین لحن اما در مصاحبۀ اخیر محمد رضا خاتمی با ایرنا دیده می‌شود که فراتر از انتقاد از دولت نگران سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان و مفید بودن مشارکت این طیف در مناسبات است و حتی از این هم بالاتر نسبت به گذار از هر دو طیف سیاسی هشدار می دهد و ابراز نگرانی و پیشنهاد می‌کند اگر قرار بر این منوال و ناگزیری از ورود به انتخابات آتی با چهره های درجه دوم وسوم باشد بهتراین است که کناره گیری کنند.
حضور پررنگ دولتی ها در مراسم ترحیم همسر نعیمی‌پور را به صورت مشخص می‌توان به این معنی دانست که به ضرورت ادامۀ ائتلاف اعتدال‌گرایان با اصلاح‌طلبان واقف اند یا خواستار ادامۀ آن هستند چرا که اگر قرار باشد در انتخابات اسفند 98 کنار بکشند و در غیبت مشارکت اکثریت واجدان شرایط ودر صورت سرخوردگی عمومی که نشانه های آن مشهود است، مجلس به دست نیروهای پایداری می‌افتد که با حسن روحانی رودربایستی ندارند و شاید اجازه ندهند دوره دوم ریاست جمهوری خود را به پایان برساند اگر چه برخی از رادیکال‌تر های اصول‌گرایان امید دارند همۀ کاسه و کوزه‌های تحریم‌های ترامپ و لق شدن برجام را بر سر او بشکنند و تا آخر امسال هم دوام نیاورد.
در میان اصلاح طلبان چهره هایی مانند عباس عبدی البته معتقدند سرنوشت انتخابات آینده را نحوۀ گذار از چالش های کنونی تعیین می‌کند و هنوز این بحث زود است. هر چند او هم درباره شرکت در انتخابات درصورت استمرار نظارت استصوابی و حذف چهره‌های اصلی اصلاح طلب دچار تردید شده است.
با این همه نباید فراموش کرد که یک مجلس ترحیم هر قدر هم چهره های سیاسی در آن حاضر شده باشند باز مجلس ترحیم است و ابراز همدردی با اصلاح‌طلبان حداقل کاری است که از اعتدال‌گرایان برمی آید چرا که خود نیک می دانند بدون حمایت آنان نه در سال 92 پیروز می شدند و نه در سال96.
الهیکم التکاثر حتی زرتم المقابر
یکی از زشت ترین تیتر ها