باورنکردنی، مثل پرسپولیس ِ برانکو!

عصرایران؛ احسان محمدی- حتی خوشبین‌ترین هوادار پرسپولیس هم فکر نمی‌کرد قرمزها بعد از یک فصل پردردسر حالا آنقدر نزدیک فتح لیگ قهرمانان آسیا باشند که با انتشار عکس این جام بنویسند « یه نفس بیشتر فاصله‌مون نیست...»!

بعد از مصیبتی که مهدی طارمی و تیم مدیریت وقت خلق کردند، ترک باشگاه توسط بازیکنان مطرحی چون رامین رضاییان، وحید امیری، محسن مسلمان، صادق محرمی، فرشاد احمدزاده و ...، حمله‌های کی‌روش به برانکو، خط‌زدن هنوز باورنکردنی سیدجلال حسینی از تیم ملی، مصدومیت بازیکنان کلیدی، مشکلات بودجه‌ای و ... آنها شب گذشته توانستند در یکی از هیجان‌انگیزترین مسابقات چندسال اخیر فوتبال ایران با پیروزی مجموع 2-1 مقابل السد قطر به فینال لیگ قهرمانان راه یابند.

10 نکته در خصوص این بازی را با هم مرور کنیم:

1- برانکو ایوانکوویچ: تصور این موفقیت بدون پرفسور کروات تقریباً محال است. او که به نرم‌خویی شهرت دارد، بازیکنانش را به کوسه‌های تشنه خون تبدیل کرده است. کوسه‌هایی که بوی جام را از کیلومترها دورتر حس می‌کنند و سرسخت، پرنفس، جنگنده‌اند. آماده هرگونه فداکاری. حفظ ریتم یک تیم در طول چند فصل توسط برانکو یک شاهکار بی‌بدیل است. عباس قانع گزارشگر پرهیجان فوتبال گفت:«پرفسور تویی بقیه اداتو در میارن»!

2- علیرضا بیرانوند: در دو بازی رفت و برگشت بهترین بازیکن زمین شد و اگر بتواند فینال را فتح کند ممکن است حتی به عنوان بهترین بازیکن سال فوتبال آسیا انتخاب شود. دروازه‌بانی که پنالتی کریستین رونالدو را در جام‌جهانی مهار کرد، چرا نباید این رویا را داشته‌باشد؟

او در دقایق پایانی نیمه اول ضربه سرنوشت‌ساز حسن الهیدوس را گرفت و در ثانیه‌های پایانی بازی ضربه سر ژاوی را! «گلادیالُر» لقبی است که این روزها برازنده اوست. مثل همه ستاره‌های ورزش آرزو می‌کنیم راهش را گم نکند.

3- سیامک نعمتی: 28 آذر 96 وقتی ضربه پنالتی‌اش مقابل صنعت‌نفت آبادان را در جام‌حذفی به تیر کوبید و قرمزها حذف شدند اشک ریخت. کمتر از یکسال بعد با گل زیبایش پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان بُرد! فوتبال همین است. مثل یک دلبر زیبای بی‌رحم! نیمی تلخ، نیمی شکر. او در 24 سالگی یکی از مفیدترین بازیکنان فوتبال ایران است. کم‌حرف، خلاق، موثر ... سیامک به تنهایی «نعمتی» است برای پرسپولیس!

5- عادل فردوسی‌پور: «سلام خدمت شما بینندگان عزیز و مهربان و باوفا». او گزارشش را با این جمله شروع کرد. نوعی قدردانی از مردمی که در یکی دو روز گذشته برایش سنگ تمام گذاشتند.

فردوسی‌پور بی‌هراس از آنکه متهم به هواداری از پرسپولیس شود یک گزارش پرشور را ارائه کرد. «جونم بیرانوند»، « حالا بعد از چیطوری کریس، چطوری ژاوی» و ... از جملات ماندگار این گزارش شد. او بعد از سوت بازی گفت «متشکریم برانکو». این جمله را بگذارید کنار سوت پایان بازی ایران- آنگولا در جام جهانی 2006 که گفت:« خداحافظ جام‌جهانی و خداحافظ برانکو»!... 16 سال بعد همه چیز عوض شده‌است انگار!

6- هواداران: پرسپولیس گرچه در این فصل با کمتر از 13 بازیکن در سه جام می جنگد اما آنها هزاران هوادار عاشق دارند که به تیم‌شان را تنها نمی‌گذارند. ورزشگاه احتمالاً از آسمان بیشتر شبیه یک قطره خون بود. سرخِ سرخ. اما نحوه بلیط‌فروشی و باقی‌ماندن هزاران هوادار بلیت به دست پشت درهای ورزشگاه دل‌آزار بود... کاش... نه! باید عادت کنیم به این مدیریت فشل!

7- ژاوی: وقتی می‌گوییم «بازیکنان ما هیچ چیز کمتر از ستاره‌های دنیا ندارند» کافی است بازی شب گذشته ژاوی هرناندز را در ذهن مرور کنیم. در 38سالگی موتور محرکه تیم السد بود. هم موقعیت ساخت و هم ترسناک‌ترین ضربه سر را به سمت دروازه پرسپولیس شلیک کرد تا عادل فردوسی‌پور بگوید «لامصب پیر هم نمیشه»! او گرچه ناکام زمین را ترک کرد اما نشان داد یک بازیکن طراز اول تا چه اندازه متفاوت است.

8- پول!: صعود به فینال لیگ قهرمانان فقط یک افتخار برای فوتبالی نیست که سالهاست در عرصه ملی و باشگاهی در تمنای کسب یک جام قهرمانی است. از آخرین باری که کاپیتان یک تیم ایرانی یک جام معتبر آسیایی را در تیم ملی بزرگسالان یا باشگاه ها بالای سر برده‌است سال‌ها می گذرد. آنقدر که کمتر کسی یادش می آید!

اما این صعود برای پرسپولیس آورده مالی هم داشت. تا اینجا یک میلیون و صدهزار دلار یعنی معادل چهارده میلیارد و سیصدمیلیون تومان درآمد داشته‌اند. آنها اگر فینال را ببرند حتی ممکن است این عدد را به 50 میلیارد تومان برسانند. عددی که شاید برای همیشه قرمزها را از شر بدهی‌هایی که مثل زگیل به دست و پای باشگاه چسبیده نجات بدهد!

9- یک تیم: کادر فنی و بازیکنان این تیم شایسته هر تحسینی هستند. آنها در روزهای «نمی شود» و «نمی توانیم» خون «امید» را به جامعه‌ای که به دلسردی خو کرده تزریق کردند.

سیدجلال حسینی،‌حسین ماهینی،‌‌ امید عالیشاه، علیرضا بیرانوند، محمد انصاری، شجاع خلیل زاده، بوژیدار رادوشوویچ، گادوین منشا، محسن ربیع خواه، شایان مصلح، کمال کامیابی نیا، احمد نوراللهی، سیامک نعمتی، علی علیپور، آدام همتی، احسان الوان زاده، بشار رسن، حمید طاهرخانی، ابولفضل درویش وند، محمدامین اسدی، سعید حسین پور، احسان حسینی ...

10- فوتبال: در سرزمینی که عرصه‌های دیگر آن قادر به شاد کردن دل مردم نیستند، همه این بار روی دوش فوتبال افتاده است. فوتبالی که مدام متهم می‌شود به فساد، ناپاکی، سیاسی، دست‌های پنهان و ... از سوی کسانی که خودشان البته یوسف پاکدامن نیستند!

با این ورزش در ایران مهربان باشید. این دلخوشی مردمی است که جیب‌هایشان خالی است اما قلب‌های وفادارشان به عشق این سرزمین تند می‌زند.