عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - فیلم "مغزهای کوچک زنگ زده" به کارگردانی هومن سیدی در 10 روز 3میلیارد تومان فروش داشته است، این آمار نشان دهنده این است بر خلاف تصور هنوز هم فیلمهای اجتماعی که ساخت و پرداخت مناسبی داشته باشند از طرف مخاطب مورد استقبال قرار می‌گیرد.
در چند ماه اخیر بنابر شرایط نامطلوب اقتصادی این ذهنیت شکل گرفته بود که دیگر مردم حوصله دیدن فیلم جدی ندارند و یا از بس در زندگی روزانه درگیری و اعصاب خوردی وجود دارد مخاطب دوست دارد که 2 ساعت به سینما برود و از دست این همه مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... فارغ شده و فقط بخندد یا حداقل برای چند ساعتی ذهنش را از سیل آماج اخبار و اتفاقات دور کند.
این اتفاق به نتیجه‌ای هم ختم شد که در 6 ماهه اول سال بیش از 13 فیلم کمدی بر روی پرده سینما نقش بست و جدای از توجه جدی در اکران و پخش به این ژانر، طبق اخبار منتشر شده در عرصه تولید هم امسال توجه جدی به ساخت فیلم کمدی صورت گرفته و احتمالا سال آینده هم فیلم های کمدی سهم بزرگی از گیشه سینما را در بر خواهد گرفت.
واقعیت این است که با نگاهی به تاریخ سینما در می‌یابیم که سینما یک هنر-صنعت-رسانه بسیار فراگیر است و برای انواع ژانرها مخاطب وجود دارد و تک یا 2 قطبی کردن آن دور از واقعیت و عقل است.
در همین چند ماه اخیر فیلم‌هایی مانند لاتاری، به وقت شام، عصبانی نیستم، دارکوب، تنگه ابوقریب و ... همگی فیلمهای غیر کمدی هستند که به فروش قابل قبولی هم در گیشه سینما دست پیدا کرده اند و با احتساب فروش نمایش خانگی و اینترنتی و ... برای سرمایه گذار و تهیه کننده جوابگو خواهد بود.
ژانرهای مختلف سینمایی بهر حال مخاطب و علاقمند خود را دارد و برای بقای سینما باید از تمامی ظرفیتها و گونه‌های مختلف بهره برد به همین دلیل است که در عمل می بینیم برخلاف گفته های چون « الان مردم فقط کمدی می خواهند و ...» شاهد استقبال مخاطب از فیلم‌هایی چون "مغزهای کوچک زنگ زده" ، "لاتاری" ، "تنگه ابوقریب" و ... هستیم که همگی جدای از اینکه کمدی نیستند حتی می‌توان گفت قصه‌های تلخی دارند.
در تمامی فیلمهای فوق الذکر ویژگیهای مشترکی وجود دارد مانند قصه و فیلمنامه جذاب ، ساختار و اجرای درست، بازیگران حرفه‌ای، کارگردانی نام آشنا و مسلط، تهیه کننده‌ها دفاتر پخش حرفه‌ای که در کنار هم قرار گرفتن مجموع این شرایط طبیعتا فروش و توجه مخاطب را در پی خواهد داشت.
ژانر مجموعه‌ای از قواعد برای ساختار روایی و تصویری فیلمها شکل می‌دهد که هم برای فیلم‌ساز و هم برای بیننده آشنا هستند. انواع ژانر (گونه) سینمایی زیاد است اما می‌توان به پاره ای از مهمترین آنها اشاره کرد: درام، ملودرام، کمدی، جنایی، وحشت، اکشن، اجتماعی، سیاسی، تراژدی، عاشقانه، جنگی، فیلم نوآر، بیوگرافی، خانوادگی، فانتزی، علمی-تخیلی، ماجراجویی و ...
با نگاهی اجمالی به لیست ژانرهای فوق باید پرسید چه ظرفیت‌هایی از سینما وجود دارد که در ایران از آنها هیچ استفاده‌ای نبرده ایم و واقعا به جای دو قطبی کردن سینمای ایران به فیلمهای کمدی و اجتماعی، در بسیاری از گونه‌های دیگر هم نیازمند تولید فیلم هستیم البته و صد البته با ساختار حرفه‌ای و استاندارد، نه اینکه فقط جهت پر کردن سیاهه تولیدات بعضی ارگانها و نهادها آن را ساخته باشند.
سینما همچنان زنده است و به راه خود ادامه می‌دهد، و تعبیر هر گلی رنگ و بوی خود را دارد در مقوله سینما کاملا صادق است و اگر فیلمی حرفه‌ای تولید شده و شرایط اکران عادلانه داشته باشد قطعا در مسیر خود قرار گرفته و مخاطب خود را از میان تنوع سلیقه‌های جامعه پیدا خواهد کرد.
باید هر چه بیشتر در ژانرهای مختلف فیلم ساخت تا مخاطبان با سلایق مختلف را به سینما سوق داد.
کاش این همه داستان های قشنگ توی ادبیات کهن خودمون داریم در ساخت فیلم ها و سریال ها استفاده میشد
و بهترین فیلمی که میشه ساخت هفت خان رستم و داستان های شاهنامه با جلوه های ویژه سبک هالیوودی است، اگه اونا داستان های زیبای ما رو داشتند بهترین فیلم ها رو میساختن با بهترین جلوه های ویژه که همه انگشت به دهن بمونن حیف که قدر این ادبیات غنی خودمون رو نمیدونیم و فیلم نامه های فیلم های الان همه آبدوغ خیاری و بسیار سطحی شده
کوپال را کاظم ملایی ساخته است